Του Μάνου Κανδεράκη
Ελλάδα η χώρα που γέννησε την δημοκρατία,τον πολιτισμό του Σεφέρη και των νόμπελ,βιώνει καθημερινά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο,από το τέταρτο Ράιχ των Μέρκελ,Σόιμπλε και άλλων.Δυστυχώς τα δεινά δεν ξεκίνησαν από εκείνο το πρωινό που ο απερχόμενος πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε με φόντο το Καστελόριζο την είσοδο της Ελλάδας στο Δ.Ν.Τ.Πριν πολλά χρόνια κάποιος μεγάλος ηγέτης με ροζ βίλα στην Εκάλη,φώναζε "Τσοβόλα δώστα όλα".Τόσα χρόνια όπως διάβασα τις προάλλες σε μια από κοινού συνέντευξη της Χάρις Αλεξίου με την Δήμητρα Γαλάνη,(η τελευταία δήλωσε),ότι πρέπει να ξαναβρούμε την κλίμακά μας.Χάσαμε την κλιμακά μας.Μπήκαμε σε μια τεράστια "υλιστική πατάτα",όπου η ζωή είναι μόνο νούμερα.
Και δυστυχώς έτσι είναι.Γιατί δεν μας έφτανε το σπίτι στο Παγκράτι θέλαμε και ένα δεύτερο στο Χαλάνδρι.Μας προβλημάτιζε που είχαμε toyota και χτυπάγαμε και μια τζιπάρα,για να την βγούμε στον γείτονα.Όπως είπε ο αγαπητός μουσικάνθρωπος Σταμάτης Κραουνάκης:«Τα δώσαμε όλα πάρα πολύ εύκολα για ένα bluetooth και μια πιστωτική.»
Πολλοί από εμάς πλέον εφαρμόζουν την τακτική της αποκέντρωσης,εγκαταλείποντας τα μεγάλα αστικά κέντρα και πηγαίνοντας στην επαρχία,που υπάρχουν πιο ανθρώπινες συνθήκες.Αυτό παραδέχτηκε ο "Νίονιος" (Διονύσης Σαββόπουλος) του ελληνικού πενταγράμμου στο aixmi.gr."Το οικονομικό μοντέλο που ακολούθησε απ' τα χρόνια του '50 - '60 και μετά, δηλαδή οικοδομές, εργολαβίες κλπ τελείωσε. Τώρα θα μας σώσει η επαρχία. Πρέπει εθελοντικά να αναπτυχθούν σχέδια, να δημιουργηθούν χωριά ή κωμοπόλεις υποδοχής, στην ύπαιθρο. Για παράδειγμα, ένα ζευγάρι ανέργων που μένει στο Παγκράτι με δύο παιδάκια, και έχουν τα πεθερικά στην Κυψέλη με μια σύνταξη, να φύγουν όλοι μαζί και να πάνε σε ένα χωριό ή κωμόπολη υποδοχής, για να αρχίσουν μια μικρή επιχειρησούλα με πολύ μικρές φιλοδοξίες, μ' ένα πολύ «μικρό» ΑΦΜ, να βγάζουν 1500 ευρώ το μήνα, να παίρνει κι ένα 100ρικο η εφορία, όχι για να περάσουν οι δύσκολες μέρες, αλλά για να αλλάξουν ζωή και ποιότητα. Και να δεσμευτούν όσοι καλλιτέχνες, άνθρωποι του θεάτρου κλπ θέλουν, να περνούν απ' αυτά τα μέρη της υποδοχής δύο φορές το χρόνο για να μη μένουν μόνοι τους οι άνθρωποι. Ξέρετε, ήδη οι πολίτες, χωρίς φωνές, συζητούν τέτοια πράγματα μέσα στα σπίτια τους. Θα αρχίσουμε να τα βλέπουμε σε λίγο. Αντίστοιχα, κάποιος που βγάζει πάνω από 50.000 - 60.000 ευρώ το χρόνο, ας δίνει το 1/10 σε μια οικογένεια που να την ξέρει, ότι, π.χ. έμειναν άνεργοι και οι δύο. Εγώ τέτοια πράγματα πιστεύω ότι θα γίνουν. Η κρίση μας αναγκάζει να σκεφτούμε περισσότερο απ' όσο σκεφτόμαστε. Μας χρειάζεται η δημιουργική ανάσα, η παραγωγική φλόγα. Αυτό θέλω να δούμε, κι ας φτωχύνουμε."
Επίσης σε μια συνέντευξη που είχα κάνει για το blog μου "Υπαρκτός Σουρεαλισμός",στον συγγραφέα Αλέξη Σταμάτη,τον είχα ρωτήσει αν παρατηρεί διαφορά στο βλέμμα και στις κινήσεις των περαστικών.Εκείνος μου απάντησε το εξής:Φυσικά και υπάρχει μια διαφορετική εικόνα, υπάρχει μια κούραση και μια δυσθυμία, μια κατήφεια. Πάρ' όλα αυτά, σε οποιαδήποτε άλλη χωρά του κόσμου κι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα είχε πολύ χειροτέρα συμπτώματα στον ψυχισμό του πληθυσμού. Αν κάτι καλό έχει ο Έλληνας είναι αυτό. Έχει μια άγνοια κινδύνου και κάτι που δεν είναι ψυχραιμία αλλα «ψυχωφελής απάθεια». Ταυτόχρονα όμως μπορεί αυτό και να ξεσπάσει ανάποδα, στην άλλη όχθη. Μάλλον διπολικοί είμαστε, εντέλει. Και φυσικά η τελευταία εμπειρία στο Σύνταγμα έδειξε ότι όταν υπάρχουν κοινές δράσεις, ψυχολογικά ο Έλληνας μπορεί να δείξει και τον καλό του εαυτό. Η ανθρωπογεωγραφία έχει απ όλα, και μέσα σ' όλα υπάρχουν και διαμάντια.
Και θα κλείσω με την τοποθέτηση του μουσικού-ηθοποιού-διανοούμενου μα πάνω απ'όλα μεγάλο άνθρωπο Γιάννη Ζουγανέλη."
Δεν θα μας τρελάνουν δεν θα μας αποδιοργανώσουν είναι ανίκανοι να μας διαλύσουν.Έχουμε ο ένας τον άλλον.Πρέπει να βρεθούμε μεταξύ μας οι άνθρωποι.Να εφαρμόζουμε την δημιουργικότητα μας. Να ενεργήσουμε,με γνώμονα το δίκαιο.Οι ιδεολογίες δεν πτωχεύουν όταν ισορροπούν ανάμεσα στην αλήθεια τον σεβασμό στον αδύνατο,τη πίστη στη πατρίδα το πολιτισμό. Ο καπιταλισμός αυτοαναιρείται,και όσοι τον στηρίζουν μισούν τους λαούς.Οι πολιτικοί διαπραγματεύονται συμφέροντα λίγων.Να προσέξουμε τις επιλογές μας,να δείξουμε τη δύναμη μας να τρομάξουν οι σιδεροθωρακισμενοι."
Στους χαλαιπούς λοιπόν καιρούς της οικονομικής κρίσης,είναι μια καλή ευκαιρία να ψαχτούμε λίγο να τα βρούμε με τους εαυτούς μας.Να ακούσουμε λίγο ποιοτική μουσική,να διαβάσουμε ένα ποιοτικό βιβλίο,να ανοίξουμε εφημερίδα και να ακούσουμε καλό ραδιόφωνο.Είναι σπουδαίο να αποκτήσει η ζωή μας λίγο ποιότητα.Είναι καιροί που μπορεί να σου πέρνουν λεφτά αλλά σου δίνουν έμπνευση για δημιουργία.Ας δημιουργήσουμε λοιπόν.Όπως είπε άλλωστε ο τεράστιος Νίτσε «όλα τα σπουδαία πράγματα στη ζωή γίνονται "παρ' όλα αυτά"».Ας αφήσουμε λοιπόν τα "κομματικά" και ηλίθια τσιτάτα και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε όπως οι παραπάνω καλλιτέχνες.
