Γεωργιλαδάκη Μάρω (Αθήνα)
Ο φίλος ο αληθινός, στο μ-πόνο σου υποφέρει
μα και να θέλει αδύνατο, να τονε κάμει ταίρι.
Ταίρι ν-του έχει ο καθαής το μ-πόνο το δικό του
τη μ-πίκρα μα και τη χαρά, που 'χει το ριζικό του.
Ούτε αδερφός, ούτε γονιός, απ' τη γ-καρδιά θα βγάλει
πονεί κι αυτός μα δε μπορεί τη χέρα ν-του να βάλει.
Μόνο ο Θεός κι η δύναμη που στη γ-καρδιά υπάρχει
μπορεί να δώσει αντοχή, σε 'τέθοια αν τύχει μάχη.
Μα φίλος που 'ναι αληθινός, στση ζήσης σου το δρόμο
είτε κοντά ΄ναι είτε μακριά, σου ακουμπά στον ώμο.
Κάνει το μ-πόνο μαλακό, δε σου τονε λιγιαίνει
κρατεί σε, συργουλεύγει σε κι η ζήση ετσά διαβαίνει.
Δυο χέρια, από άλλα σώματα που φιλικά πιαστούνε
σα μια γροθιά, ότι κι αν 'ρθει, μαζί το πολεμούνε.
