Οι οδηγοί, η πτώση του «παλιού» επαγγέλματος, τα παρεάκια…
«Πάρκινγ ΔΧ αυτοκίνητα με έδρα Ρέθυμνο» γράφουν οι πινακίδες πίσω από τα φορτηγάκια που είναι σταθμευμένα ή φεύγουν και ξανάρχονται σε καθημερινή βάση σε συγκεκριμένες θέσεις πάρκινγκ απέναντι από τους Τέσσερις Μάρτυρες. Ο λόγος; Πρόκειται για το χώρο στάθμευσης των φορτηγών ΔΧ (Δημοσίας Χρήσεως), που εξυπηρετούν μεταφορές εδώ και πολλές δεκαετίες. Τα φορτηγάκια αυτά είναι γνωστά σε όλους τους Ρεθεμνιώτες. Και οι οδηγοί τους ίσως στους παλαιότερους, όχι όμως σε όλους. Ο κ. Δρουδάκης Αντρέας και ο κ. Τάσος Κουκουναράς, οι οδηγοί των οχημάτων αυτών, λίγο πριν τη σύνταξη, συνεχίζουν να κάνουν αυτό που έμαθαν να κάνουν εδώ και πολλά πολλά χρόνια, έστω και σε υπερβολικά μειωμένο βαθμό λόγω κρίσης, ως συνεχιστές ενός «παλιού» επαγγέλματος του Ρεθύμνου. Ο Μιχάλης, ο γιος του κ. Τάσου και οδηγός του γερανού, έρχεται να συμπληρώσει τη δυάδα…
Ο οδηγός, Δρουδάκης Αντρέας, μιλώντας στο «Ρ», ανέφερε: «Είμαστε εδώ πολλά χρόνια. Κάνουμε αυτή τη δουλειά από το 1970. Παλιά είχαμε πολλή δουλειά, ήμασταν και πολλοί συνάδελφοι τότε. Άλλοι τα παράτησαν και έφυγαν, άλλοι πέθαναν. Εγώ είμαι ακόμη εδώ πέρα με το φίλο μου τον Τάσο και το γιο του το Μιχάλη. Κι όσο βαστάξουμε. Είμαστε τρία άτομα που συνεχίζουμε αυτήν τη δουλειά. Όπου χρειάζονται μεταφορές μας καλούν και πάμε. Η κίνηση εννοείται έχει μειωθεί. Κατεβαίνουμε στην ουσία εδώ και κάνουμε μόνο παρέα. Τίποτα άλλο. Είμαστε από τις 7.30 το πρωί έως τις 3:00 - 4:00 εδώ πέρα. Μια φορά δουλεύαμε από τις 7:00 το πρωί έως τις 12:00 τη νύχτα. Τώρα δεν έχουμε δουλειά κι ερχόμαστε και καθόμαστε εδώ να περάσουμε την ώρα μας και μετά να πάμε σπίτια μας. Έρχονται εδώ φίλοι και κουβεντιάζουμε. Εγώ γνωρίζω πιο πολύ κόσμο εδώ πέρα παρά από ότι στο χωριό μου τους Αρμένους».
Με τη σειρά του ο έτερος «παλιός» του συγκεκριμένου επαγγέλματος, Τάσος Κουκουναράς επεσήμανε για τη φυσιολογική μειωμένη κίνηση στη δουλειά τους: «Εμείς δεν κάνουμε σεφτέ! Ευτυχώς ο γιος μου ο Μιχάλης δουλεύει το γερανό και κάτι γίνεται, εξυπηρετεί κόσμο. Εμείς μόνο πως σμίγουμε εδώ πέρα κάθε μέρα στην ουσία. Στις 10 μέρες να κάνουμε μία μεταφορά και κάτι έγινε». Πέρα από την μειωμένη δουλειά, ο κ. Τάσος αναφέρθηκε στην οικειότητα που έχει αποκτήσει με το Ρεθεμνιώτη πολίτη, μετά τα τόσα χρόνια πείρας: «Ξέρω και εγώ τόσο πολύ κόσμο εδώ πέρα, αφού είμαι 40 χρόνια τώρα εδώ. Καλύτερα έχω να μου πει κάποιος άντε στου τάδε το σπίτι παρά να μου πει τη διεύθυνση. Ξέρω δηλαδή με τα ονόματα των ανθρώπων τα σπίτια κι όχι με τις οδούς τόσα χρόνια που είμαι εδώ», ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ για το αν κοντεύει η ώρα της συνταξιοδότησης για αυτόν και τον κ. Ανδρέα υπογράμμισε: «Κοιτάμε να δούμε τώρα αν θα συνταξιοδοτηθούμε το 2013, αν φτάξουμε, αλλά δεν ξέρουμε αν θα ανέβει το όριο στα 67 χρόνια».
Αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, παρά την κατακόρυφη πτώση στην κίνηση του επαγγέλματος τους, δεν πτοούνται. Σε αυτό συμβάλει αναμφισβήτητα και το καθημερινό παρεάκι που συναντά κανείς στα παγκάκια απέναντι από την εκκλησία των Τεσσάρων Μαρτύρων και έξω από το πάλαι ποτέ Γυμνάσιο Θυλέων, σημερινό 3ο Λύκειο-Γυμνάσιο. Ποιος αλήθεια από τους Ρεθεμνιώτες δεν έχει παρατηρήσει τα παρεάκια αυτά κάθε πρωί; Τουλάχιστον οι φίλοι μετριάζουν την έλλειψη δουλειάς. Οι οδηγοί, ωστόσο, είναι πάντα εκεί, από νωρίς το πρωί, έως αργά το μεσημέρι, πάντα έτοιμοι, και με τα φορτηγάκια ΔΧ επίσης πάντα «ετοιμοπόλεμα» για όποιον συμπολίτη τους χρειαστεί…
ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΟΥΔΑΚΗΣ
