Βιολογική καλλιέργεια κρασιού
Εκδήλωση με θέμα την παρουσίαση των νέων βιολογικών κρασιών του κτήματος «Γαία Γκανή» πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 13/12 το βράδυ στο ξενοδοχείο - εστιατόριο «Veneto» σε συνεργασία με την εταιρία «Oinoxoos» των Μισαήλ Δασκαλάκη και Στέλιου Ηλιάκη. Σκοπός της εταιρείας είναι η δημιουργία ποιοτικών προϊόντων και η καθιέρωσή τους στη συνείδηση των ανθρώπων ως μια εταιρεία της οποίας προτεραιότητα είναι η διάθεση βιολογικού οίνου. Μιλήσαμε με τον οινοπαραγωγό Βάιο Γκανή από τη Βαρδαλή Δομοκού Φθιώτιδας, ο οποίος μας είπε για τη βιολογική καλλιέργεια του κρασιού, πώς είναι τα πράγματα σήμερα και πώς βλέπει το μέλλον.
Τι σας έκανε να εγκαταλείψετε την καλλιέργεια του καλαμποκιού και του βαμβακιού και να ασχοληθείτε με την παραγωγή κρασιού και πότε έγινε αυτό;
Πρώτα από όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω για την πρόσκληση που μου έκαναν να βρίσκομαι εδώ τον κ. Μισαήλ Δασκαλάκη και τον κ. Στέλιο Ηλιάκη, καθώς και το ζεύγος Γιάννη και Αργυρώ Προκοπάκη. Η ιστορία μου ξεκινάει από μία επίσκεψη που έκανα στην Καλιφόρνια, στις κοιλάδες Νάπα όπου βρίσκονται οι πιο φτωχοί αγρότες των ΗΠΑ οι οποίοι κατάφεραν μέσα σε 80 χρόνια να αναδείξουν έναν τόπο που είναι μόνο αμπέλια σε μία έκταση περίπου 350.000 στρέμματα και γύρω στα 500 οινοποιεία. Αποφασίζοντας να γυρίσω πίσω, οι εντυπώσεις που είχα για την περιοχή μου και τα μέρη που ήξερα ότι ήταν αμπέλια ήταν το πρώτο κίνητρο για να ξεκινήσω αυτήν την διαδικασία, που είναι πολύ χρονοβόρα, κοστοβόρα και με φοβερά προβλήματα γραφειοκρατίας. Δε στάθηκα στις επενδύσεις του βαμβακιού γιατί έβλεπα ότι είναι ένα προϊόν το οποίο πλέον στη χώρα μου δεν αφήνει πρόσοδο, δηλαδή παράγεται, γίνεται μία πρώτη επεξεργασία και μετά γίνεται εξαγωγή στο εξωτερικό. Το ενδιαφέρον μου δεν ήταν τόσο για τις επιδοτήσεις, αλλά στο τι προϊόν θα μπορούσαμε να στηριχτούμε και εμείς οι ίδιοι σαν άτομα, αλλά και η περιοχή μου η οποία σαν επαρχία Δομοκού αρχίζει με τρία οινοποιεία αυτή τη στιγμή να έχει μια αλλαγή καλλιεργειών. Σε αυτό δε βοήθησε το κράτος καθώς δεν υπάρχει αναδιάρθρωση καλλιεργειών και στηριζόμαστε μόνο στις δικές μας δυνάμεις. Οι πρώτες φυτέψεις έγιναν το 2002 και το 2007 έγινε το οινοποιείο.
Ποια η διαφορά της βιολογικής καλλιέργειας από την απλή καλλιέργεια κρασιού;
Η διαφορά από τη συμβατική καλλιέργεια είναι ότι δε χρησιμοποιούνται χημικές ουσίες, όπως λιπάσματα, δε χρησιμοποιούνται σκευάσματα, εντομοκτόνα ή μυκητοκτόνα, με δηλητήριο. Η προστασία των φυτών γίνεται καθαρά με μεταλλεύματα της γης, όπως είναι ο χαλκός και το θειάφι και για τη λίπανση του φυτού χρησιμοποιείται ό, τι παράγει το ίδιο το φυτό, δηλαδή ό, τι υπάρχει στα κλαδιά του φυτού τα οποία αλέθονται μέσα στο χωράφι και το χώμα ανακατεύεται και γίνεται λίπασμα για το ίδιο το φυτό. Αυτό που μας πειράζει είναι ότι η βιολογική γεωργία στην Ελλάδα δε στηρίχτηκε όπως έπρεπε και έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για να στηριχτεί με ένα κλίμα το οποίο τις περισσότερες μέρες του χρόνου έχει ηλιοφάνεια.
Πόσα στρέμματα παραγωγικών αμπελώνων έχετε;
Οι αμπελώνες είναι 85 στρέμματα. Συμμετέχουμε σε ένα πρόγραμμα εκμετάλλευσης αγροτικής καλλιέργειας που σημαίνει ότι ο πολτός που χρησιμοποιείται για τα σταφύλια μας είναι μόνο και μόνο από τη δική μας παραγωγή. Δεν έχουμε το δικαίωμα να αγοράσουμε ή να εισάγουμε ξένες ύλες για να προσθέσουμε στο κρασί μας. Πολλοί από τους συναδέλφους μου εισάγουν από γειτονικές βαλκανικές χώρες παγοκολόνα μούστου, το οποίο στη συνέχεια το παρουσιάζουν σαν ελληνικό κρασί και αυτή τη στιγμή υπάρχει πληθώρα κρασιού που δεν είναι ελληνικό. Γι’ αυτό το λόγο, σε όλες μας τις φιάλες υπάρχει ένας κωδικός που λέγεται QR code και μπορεί οποιοσδήποτε πελάτης μας με ένα smart phone κινητό να σκανάρει πάνω στον συγκεκριμένο κωδικό και να δει αναλυτικά από πού προέρχεται το κρασί, πού είναι η περιοχή μας, τα πάντα δηλαδή σε πλήρη ανάλυση.
Τι δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα στην παραγωγή;
Η παραγωγή δεν είναι κάτι δύσκολο. Θεωρώ ότι δεν είμαι οινοποιός ή εργοστασιάρχης, είμαι αγρότης, ήταν επιλογή μου να γίνω αγρότης και γύρισα εδώ γι’ αυτό το λόγο. Αγαπάω αυτό που κάνω και στη διαδικασία της παραγωγής συμμετέχω και ο ίδιος. Δεν υπάρχουν εργάτες που τα κάνουν αυτά. Τα 85 στρέμματα αλλά και η μεταποίηση του προϊόντος γίνονται από τρία άτομα. Είναι εύκολες αυτές οι δουλειές, εμάς μας τρομάζει η γραφειοκρατία που έχει η χώρα μας.
Τι ποικιλίες κρασιού έχετε;
Οι ποικιλίες μας είναι ένα πάντρεμα από ελληνικές και γαλλικές. Κάθε ποικιλία, ωστόσο, έχει τη δική της «συμπεριφορά» και θέλει τη δική της φροντίδα. Αυτό είναι λίγο κουραστικό, αλλά τα αποτελέσματα που μας έδειξαν από τον πρώτο χρόνο οινοποίησης είναι φανταστικά. Έχουμε παντρέματα με Αγιωργίτικο, με Λημνιό, με Ροδίτης «Αλεπού» και τα αποτελέσματα μας έκαναν όλους ευχαριστημένους.
Πιστεύετε πως τα ελληνικά προϊόντα πρέπει να προωθούνται στο εξωτερικό και οι οινοπαραγωγοί κάνουν τέτοιες προσπάθειες;
Οποιοσδήποτε έχει ένα προϊόν κάνει μια τέτοια προσπάθεια. Τα τελευταία δύο χρόνια γίνονται εξαγωγές μόνο από ατομικές πρωτοβουλίες και έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα. Το κράτος δε βοήθησε σε αυτό και δε βοήθησε και ποτέ και έχουμε πει σε υπουργούς πως δε θέλουμε να μας βοηθήσουν, απλώς να μη μας εμποδίζουν. Όταν είσαι αρτιμελής δεν έχεις ανάγκη κανέναν από τους πολιτικούς. Το μυστικό για το κρασί είναι ένα, εάν αρέσει στον καταναλωτή, είσαι επιτυχημένος.
Τι εμπόδια πρέπει να ξεπεράσει η ελληνική οινοποιεία και τι κλίκες υπάρχουν πιθανώς μέσα σε αυτό το επάγγελμα;
Αυτά υπάρχουν παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα. Η κλίκα είναι κάτι καλό. Αν υπήρχε η κλίκα με την καλή έννοια του όρου στην Ελλάδα, τότε ίσως και εμείς οι οινοποιοί να ήμασταν ενωμένοι και να στοχεύαμε κάπου. Καλώς ή κακώς, στην Ελλάδα το κρασί είχε μία ξαφνική ανάπτυξη στην αγορά επειδή στα λεγόμενα σκληρά ποτά η κάθε μεγάλη εταιρία έδινε ένα προκαθορισμένο ποσοστό κέρδους και επειδή αυτοί που έφερναν αυτά τα ποτά δεν «έβγαιναν» οικονομικά, πόνταραν στο κρασί. Έβλεπα μάλιστα πολλές φορές, όταν έφευγε το κρασί από τον τόπο μου μέσα σε 200 χιλιόμετρα να παίρνει 4, 5, 6 και 10 φορές πάνω η τιμή του. Αυτό είναι τραγικό. Δεχτήκαμε και ένα πόλεμο από αυτούς που λέγονται μεσάζοντες (που στην ουσία δεν είναι μεσάζοντες γιατί οι μεσάζοντες χρειάζονται στην αγορά όταν υπάρχουν οι κανόνες του παιχνιδιού), δηλαδή τους ανθρώπους που άνοιξαν οποιαδήποτε επιχείρηση για να πλουτίσουν. Το κρασί δεν είναι η κότα που γεννάει τα χρυσά αβγά, αλλά είναι ένα προϊόν που πρέπει να φύγει από το κτήμα με μια συγκεκριμένη τιμή και να φτάσει σε μία λογική τιμή στο τραπέζι του καταναλωτή.
Το μέλλον σας ως παραγωγός πώς το βλέπετε;
Θέλω να καθορίζω το μέλλον μου και πρέπει ο καθένας να καταλάβει τι κάνει και να δουλέψει ανάλογα. Ήρθα εδώ για να ζήσω και δεν πρόκειται να φύγω από τη χώρα μου, όμως κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξει η κατάσταση. Ο καθένας να αναλογιστεί τις ευθύνες του. Προσπαθώ να κάνω μια καλή δουλειά, να ικανοποιήσω τους πελάτες μου και να έχω μία καλή σχέση μαζί τους. Στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Είμαστε μία χώρα που στηρίζεται σε τρεις τομείς, τον πρωτογενή, τη ναυτιλία και τον τουρισμό που όμως δεν παντρεύτηκαν μεταξύ τους. Αν συνεννοηθούμε κάποια στιγμή ως Έλληνες, δε θα χρειάζεται να εξάγουμε προϊόντα και τα πράγματα θα είναι καλύτερα.
Μαρία Ιερωνυμάκη
