ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Κ. ΑΚΟΥΜΙΑΝΑΚΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ
E-mail: [email protected]
http://soixantedix.blogspot.com/
Κάθε φορά που μπαίνω σε αεροπλάνο νιώθω ένα ρίγος, μια ανατριχίλα και ένα φόβο την ώρα της απογείωσης, τη στιγμή δηλαδή που ο κυβερνήτης δίνει εντολή στο πλήρωμα να καθίσει στις θέσεις του και παίρνει θέση στο διάδρομο για το «take-off». Και αυτός ο φόβος γίνεται ολοένα και πιο έντονος την ώρα που ο μπροστινός τροχός σηκώνεται. Μόλις και οι πίσω τροχοί αφήσουν το έδαφος και το αεροσκάφος αρχίζει να οριζοντιώνεται ησυχάζω. Μιλώντας στις αρχές τις εβδομάδας με πιλότους και υπεύθυνους ασφαλείας πτήσεων και εδάφους και εξομολογούμενος την φοβία μου αυτή, μου είπαν ότι είναι απολύτως δικαιολογημένη και βάσιμη. Κι αυτό επειδή την ώρα της απογείωσης το αεροσκάφος είναι γεμάτο καύσιμα, έχει την μέγιστη ισχύ στους κινητήρες, αναπτύσσει την μέγιστη ταχύτητα τροχοδρόμησης και έχει ελάχιστο μήκος διαδρόμου μπροστά του. Συνεπώς, αν για κάποιο λόγο το αεροσκάφος αναγκαστεί να ματαιώσει την απογείωση τα περιθώρια αντίδρασης του κυβερνήτη είναι ελάχιστα και ο κίνδυνος των επιβατών και του πληρώματος μέγιστος.
Τώρα, και δικαιολογημένα ίσως, θα σκεφτεί κάποιος ποιος είναι ο λόγος που σε μια πολιτική και κοινωνική στήλη αναλύονται τεχνικά θέματα ασφάλειας πτήσεων. Προφανώς για να γίνει μια προβολή σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, είναι η απάντηση. Λαμβάνοντας υπόψη τον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό και τις τυμπανοκρουσίες για εντατικοποίηση των ρυθμών του νέου «ευέλικτου» κυβερνητικού σχήματος διαπιστώνουμε ότι η «απογείωση» μάλλον ματαιώνεται από τις πρώτες κιόλας μέρες της θητείας των νέων υπουργών. Η αλλαγή της πολιτικής του κ. Βενιζέλου στο ζήτημα των απολύσεων και η διαμάχη μεταξύ του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Μητσοτάκη με το νέο Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Λοβέρδο, δείχνουν ότι το κυβερνητικό στρατόπεδο βάλλεται εκ των έσω και μάλιστα εν μέσω θέρους. Η παύση των εργασιών του Κοινοβουλίου, οι δυσαρεστημένοι πρώην υπουργοί, και οι απαιτήσεις της τρόικας για μαζικές απολύσεις στο δημόσιο σηματοδοτούν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που τοποθετούνται χρονικά πριν την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας στις αρχές του επόμενου έτους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η κυβέρνηση συνεργασίας οδηγήθηκε στον ανασχηματισμό υπό την πίεση της ήττας στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Επομένως, η διαχείριση των ζητημάτων εφεξής και η επίτευξη ισορροπίας και συγκερασμού των αντικρουόμενων απόψεων στο εσωτερικό του κυβερνητικού σχήματος, καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη. Το άγχος του αντιπροέδρου της κυβέρνησης να σηματοδοτήσει την αλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής «επί το κοινωνικότερον», συνδέεται άμεσα με την αμφισβήτηση που δέχεται ο ίδιος μετά τη νέα συρρίκνωση των ποσοστών του πρώην κραταιού ΠΑ.ΣΟ.Κ. και νυν «Ελιάς».
Από την άλλη η διαχείριση της ήττας του κ. Σαμαρά στις ευρωεκλογές δεν μετριάζεται με επικοινωνιακά τεχνάσματα και στρατηγικές αποπροσανατολισμού. Η κρίση ολοένα και βαθαίνει και η μάχη σε όλα τα μέτωπα με την αξιωματική αντιπολίτευση κορυφώνεται. Οι εκφράσεις «Τσιριμώκοι», «πολιτική ηγεμονία», «άνοιγμα στην κοινωνία», «στράτευση» και «διαρκής μάχη», που εκφέρονται από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι ενδεικτικές της πίεσης που προτίθεται να ασκήσει στην κυβέρνηση. Η κλιμάκωση της ανησυχίας εντείνεται συνεχώς, αν και η καλοκαιρινή περίοδος δίνει μια ανάσα στους πολίτες που θα ανασάνουν οικονομικά λόγω τουρισμού και κατά συνέπεια λίγο ακόμα χρόνο στην κυβέρνηση. Η κυβερνητική απογείωση δεν κατέληξε σε τραγωδία γιατί τα καύσιμα είναι ελάχιστα, οι κίνδυνοι όμως ελλοχεύουν. Η τροχοδρόμηση του κυβερνητικού αεροσκάφους με τους νέους επιβάτες συνεχίζεται διστακτικά. Κι εμείς; Σφιχτά δεμένοι στα καθίσματα της κρίσης περιμένουμε την απογείωση προς την ανάπτυξη. Τι κι αν οι δίμετρες αεροσυνοδοί μας χαμογελούν «πλαστικά» κι ευγενικά; Τι κι αν μας καθησυχάζουν; Εγώ τώρα είναι που φοβάμαι περισσότερο….
