Του Δημήτρη Δήμα
Πρόεδρος Σ.Α.Ο.Ρ
Ως είθισται όλοι οι νομοταγείς πολίτες προσπαθούμε να είμαστε απόλυτα εντάξει με τις υποχρεώσεις μας. Το κράτος όμως και οι κρατικοί οργανισμοί κάθε άλλο παρά συνδράμουν σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η πλειοψηφία πλέον των πολιτών αδυνατεί να καλύψει κάποιες ή όλες του τις υποχρεώσεις με αποτέλεσμα να καταλήγουμε να «παρακαλούμε» τους υπεύθυνους να κάνουν κάποια ρύθμιση , την οποία βεβαίως και θα μπορούμε να ακολουθήσουμε. Το μόνο βέβαια που εισπράττει ο οφειλέτης είναι ένα κατηγορηματικό «ή δέχεσαι αυτή τη ρύθμιση ή κινείσαι στα όρια της παρανομίας». Με άλλα λόγια είσαι παράνομος σαν τον Μαζιώτη, αφού όλο το φταίξιμο της σημερινής άθλιας κατάστασης πέφτει αυτομάτως στις δικές σου πλάτες.
Δεν θα αναφερθώ επί του παρόντος στο ποιός και γιατί έφταιξε που φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο.
Οι ρυθμίσεις των οφειλών είναι εκ των πραγμάτων απλησίαστες αφού το πολύ μια ως δύο δόσεις μπορείς να δώσεις κα μετά χάνεις όλα σου τα προνόμια και είσαι πάλι «καταζητούμενος». Ο υπάλληλος βέβαια για να σου δείξει κα καλό χαρακτήρα και συμπόνια λέει ανεπίσημα, «βάζε κάτι για να δείξεις καλό χαρακτήρα και πρόθεση συνεργασίας», φτιάξε δηλαδή ένα καλό προφίλ ούτως ώστε όταν θα δικαστείς σαν κοινός κακοποιός να έχεις ελαφρυντικά.
Μας αρνείται το κράτος εσκεμμένα όποια πρόθεση έχουμε να πληρώσουμε για να είμαστε μονίμως υπόλογοι μπροστά στον εκδικητικό «κρατικό μηχανισμό» αφού με καταδικαστικές αποφάσεις ούτε φωνή έχει ο πολίτης ούτε αξιοπιστία.
Ας αποφασίσει τελικά το κράτος τι θέλει, να εισπράξει τις οφειλές ή να μας στείλει όλους εμάς τους «απατεώνες» στα κάτεργα ενός τεράστιου στρατοπέδου συγκέντρωσης που λέγεται Ελλάδα.
