ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Μάρτυρες του Ιεχωβά, μετάγγιση αίματος και «αποκοπή» του Θοδωρή Ρηγινιώτη

0

Επιμέλεια Θοδωρής Ρηγινιώτης

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (ΜτΙ) είναι η μεγαλύτερη ομάδα από πολλές, που προήλθαν από τα θρησκευτικά παρακλάδια των προτεσταντών «Σπουδαστών της Γραφής», που δημιουργήθηκαν στην Αμερική το 1874 από τον Κάρολο Ρώσσελ και μέχρι σήμερα εξαπλώθηκαν σε πάρα πολλές χώρες, αλλά και στη χώρα μας. Η έδρα τους είναι στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, όπου εδρεύει η ηγεσία τους (το «Κυβερνόν Σώμα»).

Οι ΜτΙ έχουν ως βάση της πίστης τους την Παλαιά Διαθήκη (αν και οι ίδιοι ίσως δεν το συνειδητοποιούν), γι’ αυτό και η ματιά, με την οποία βλέπουν το χριστιανισμό, είναι περισσότερο ιουδαϊκή παρά χριστιανική. Έτσι:

– Δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα (τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, δηλ. το χριστιανικό Θεό), αλλά θεωρούν ότι μόνο ο Πατέρας είναι Θεός. Ο Υιός, που έγινε άνθρωπος (ο Ιησούς Χριστός), νομίζουν ότι είναι άγγελος, το «πρώτο δημιούργημα του Θεού», και μάλιστα ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με τον αρχάγγελο Μιχαήλ. Το Άγιο Πνεύμα νομίζουν ότι δεν είναι ιδιαίτερο Πρόσωπο – με δική του βούληση, φωνή, δύναμη κ.τ.λ. – αλλά μόνο «η ενεργός δύναμη του Θεού».

– Θεωρούν ότι το όνομα του Θεού είναι «Ιεχωβά». Η λέξη αυτή προέρχεται από το εβραϊκό Γιαχβέ (= Αυτός που υπάρχει), με την οποία απάντησε ο Θεός στο Μωυσή, όταν εκείνος Τον ρώτησε «ποιο είναι το όνομά Σου;» (Παλ. Διαθήκη, Έξοδος, κεφ. 3, στίχ. 13-14). Πιστεύουν ότι μόνο όποιος ονομάζει το Θεό «Ιεχωβά» είναι αληθινός χριστιανός και μπορεί να σωθεί (θα το σχολιάσουμε παρακάτω αυτό).

– Όπως όλοι οι προτεστάντες, αρνούνται να τιμήσουν την Παναγία και τους αγίους, αλλά και στο σταυρό του Χριστού (διδάσκουν μάλιστα ότι ο Χριστός δε σταυρώθηκε σε σταυρό, αλλά σε ένα όρθιο πάσσαλο). Απορρίπτουν τις εικόνες, τους ιερείς, τα Μυστήρια, τα μνημόσυνα και την άποψη ότι οι ψυχές των νεκρών ζουν στον «ουρανό» (στον κόσμο των ψυχών) περιμένοντας την ανάσταση όλων στη Δευτέρα Παρουσία.

Ι. Μάρτυρες του Ιεχωβά και μετάγγιση αίματος

(Περίληψη εκτενέστερου άρθρου από: http://www.oodegr.com/paratir/meletes/aima1.htm. Εκεί θα δείτε λεπτομερή σχολιασμό των σημείων της Αγίας Γραφής που αναφέρονται παρακάτω).

Η ηγεσία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, διδάσκει ότι η μετάγγιση αίματος απαγορεύεται από τους Χριστιανούς, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει το θάνατό τους!

Με λίγα λόγια, η θέση της εταιρίας Σκοπιά είναι η εξής:

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αν και διδάσκουν ότι η μετάγγιση είναι επικίνδυνη για λόγους υγείας από μολύνσεις, δεν απαγορεύουν το αίμα γι' αυτό το λόγο. Οι λόγοι είναι καθαρά δογματικοί. Από την αρχή, ο Θεός έδειξε την απέχθειά του για τη χρησιμοποίηση του αίματος ως τροφής, όταν έδωσε στο Νώε την εντολή να μη φάνε "κρέας με το αίμα του" (Γένεσις 9, 4). Εφ' όσον ο Νώε ήταν προπάτοράς μας, η απαγόρευση ισχύει και για εμάς.

Αιώνες μετά, ο Θεός έδειξε ότι η απαγόρευση ίσχυε ακόμα, όταν απαγόρευσε στους Ισραηλίτες και σε όσους ζούσαν ανάμεσά τους να τρώνε αίμα (Παλαιά Διαθήκη, Λευϊτικό, 17, 10 - 14).

Και στους Χριστιανούς όμως έδειξε ότι αυτό απαγορεύεται, όταν στην Αποστολική Σύνοδο (στις Πράξεις των Αποστόλων, 15, στίχοι 20, 28, 29), δόθηκε εντολή "να απέχουν από αίμα, και πνιχτό, και ειδωλόθυτα (δηλ. ζώα θυσιασμένα στα είδωλα) και πορνείας". Το εδάφιο δεν λέει απλά "να μην τρώνε", αλλά "να απέχουν", που σημαίνει, ότι δεν πρέπει να το βάζουν καθόλου στο σώμα τους, όπως δεν θα έπρεπε να βάζει στο σώμα του οινόπνευμα εκείνος, που θα του το απαγορεύσει ο γιατρός. Και φυσικά, αν κάποιος βάλει κάτι απαγορευμένο στις φλέβες του, δεν απέχει! Δεν επιτρέπεται να συντηρείς τη ζωή σου με αίμα, ούτε τρεφόμενος με αυτό από το στόμα, ούτε από τις φλέβες.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια παρερμηνεία της Αγίας Γραφής. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, ο Θεός απαγορεύει στους ανθρώπους να τρώνε ή να πίνουν αίμα, πράγμα που έκαναν πολλές φορές οι ειδωλολάτρες. Καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν αναφέρεται σε μετάγγιση αίματος, για τον απλούστατο λόγο ότι τότε δεν υπήρχε μετάγγιση αίματος.

Στις Πράξεις των Αποστόλων η Αποστολική Σύνοδος (συμβούλιο των αποστόλων και των πρεσβυτέρων της Εκκλησίας που συνεδρίασε στα Ιεροσόλυμα το 49 μ.Χ.) χρησιμοποιεί τη λέξη απέχετε και για τα τέσσερα ζητήματα που αναφέρει: και για το αίμα και για τα πνιγμένα ζώα (να μην τα τρώνε οι χριστιανοί) και για τα ειδωλόθυτα και για την πορνεία. Τα τρία πρώτα αναφέρονται σε τροφές, ενώ το τέταρτο (η πορνεία) σε πράξη. Αν απορρίψουμε αυτή την ερμηνεία (που είναι η ερμηνεία αυτής της απόφασης απ’ όλους τους χριστιανούς όλων των εποχών) τότε θα μπορούσαμε να πούμε ό,τι θέλουμε, όπως π.χ. ότι μιλάει μεταφορικά και, λέγοντας «να απέχετε από το αίμα» εννοεί το φόνο. Τέλος, αν πάρουμε κατά γράμμα τη φράση, θα πρέπει να πούμε ότι ένας χριστιανός απαγορεύεται ακόμη και να καθαρίσει την πληγή ενός τραυματία από το αίμα, γιατί και τότε «δεν απέχει από το αίμα», αφού έρχεται σ’ επαφή με αυτό!

Όλα αυτά είναι ακραίες ερμηνείες – ή μάλλον παρερμηνείες – της Αγίας Γραφής και δεν έχουν σχέση με το πραγματικό της νόημα. Η απλή αλήθεια είναι ότι η μετάγγιση αίματος (που για να την αποφύγουν οι Μ.τ.Ι. είναι πρόθυμοι να πεθάνουν ή και να θυσιάσουν τη ζωή των παιδιών τους) δεν είναι αντίθετη με την Αγία Γραφή και γενικά με τη χριστιανική πίστη.

Όσο για την επικινδυνότητα των μεταγγίσεων, βεβαίως το αίμα είναι επικίνδυνο σε κάποιες μεταγγίσεις, αλλά όταν η ζωή κινδυνεύει, και δεν υπάρχει εναλλακτική θεραπεία, τότε θα ήταν παράλογο να σκεφθούμε τους κινδύνους από ηπατίτιδα, AIDS ή άλλες μολύνσεις. Τότε επιβάλλεται η άμεση σωτηρία του ασθενούς.

ΙΙ. Η αποκοπή ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά από την Οργάνωσή τους

(Αποσπάσματα άρθρου δημοσιευμένου στο: http://www.oodegr.com/paratir/methodoi/apokopi1.htm)

Τι είναι η αποκοπή και πώς εφαρμόζεται

Πρόκειται για την πρακτική των Μαρτύρων του Ιεχωβά (Μ.τ.Ι.) να διώχνουν από τη θρησκεία τους οποιονδήποτε βαπτισμένο (στο δικό τους βάπτισμα) θεωρούν ότι αμάρτησε αμετανόητα για τα αμαρτήματα εκείνα που θεωρούν σοβαρά. Η αποκοπή επιβάλλεται από θρησκευτικό δικαστήριο που αποτελείται από πρεσβυτέρους των Μ.τ.Ι. και τελείται κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς ακροατήριο, εκτός αν κάποιος πρέπει να παρίσταται για να καταθέσει ως μάρτυρας.

Σοβαρά αμαρτήματα άξια αποκοπής θεωρούνται η πορνεία με όλες τις υποκατηγορίες της, η ψευδορκία, η κλοπή, ο φόνος, η μετάγγιση αίματος εν γνώσει του (στον εαυτό του ή σε παιδί του), η στράτευση (το να υπηρετήσει στο στρατό), η παρακολούθηση συνάξεων άλλης θρησκείας, η αντίρρηση ή αμφισβήτηση των βασικών δογμάτων και της εξουσίας που ασκεί στους Μάρτυρες του Ιεχωβά το «Κυβερνόν Σώμα» (η ηγεσία της Οργάνωσης) κλπ.

Η αποκοπή ισχύει για τον αμφισβητία βασικών δογμάτων της οργάνωσης, ακόμα και αν δεν του δοθεί τεκμηριωμένη απάντηση για τα δόγματα, στα οποία διαφωνεί ή τα αμφισβητεί. Οφείλει να τα αποδεχθεί χωρίς αντίρρηση, για να παραμείνει Μάρτυς του Ιεχωβά.

Ως κριτήρια αποκοπής εξετάζονται η εμμονή (ή επανάληψη) του ανθρώπου σε κάποιο "αδίκημα" και το πόση δημοσιότητα έλαβε η πράξη, για το φόβο σκανδαλισμού κάποιων.

Αν αποφασισθεί η αποκοπή κάποιου, ο αποκομμένος έχει δικαίωμα να ζητήσει έφεση της υπόθεσής του, που συγκαλείται σε λίγες ημέρες και διαπιστώνει απλώς αν οι διαδικασίες έγιναν με τον προβλεπόμενο τρόπο ή όχι.

Ο άνθρωπος που αποκόπτεται, δεν θεωρείται πλέον Μάρτυς του Ιεχωβά από τους πρώην ομοπίστους του και δεν μπορεί να συμμετέχει στις δραστηριότητες της οργάνωσης.

Αν δείξει σημάδια μετανοίας, μπορεί να του επιτραπεί να παρακολουθεί τις συνάξεις των Μ.τ.Ι., αλλά χωρίς να συμμετέχει, και χωρίς να μιλάει, ούτε να του μιλά κανένας τους. Εξαίρεση αποτελούν κάποιοι πρεσβύτεροι, που έρχονται κατά καιρούς σε συνδιαλλαγή μαζί του, ή τον ελέγχουν αν είναι έτοιμος για επανένταξη. Μια τέτοια επαφή πρεσβυτέρων όμως με ανθρώπους που αποκόπηκαν με την κατηγορία της Αποστασίας από τη Σκοπιά δεν συνηθίζεται, αντιθέτως αποφεύγεται.

Επίσης, απαγορεύεται στους άλλους να χαιρετούν έναν αποκομμένο ή και να του μιλούν ακόμα. Δεν μπορούν να κάνουν παρέα μαζί του, να τρώνε μαζί του, να τον επισκέπτονται ή να έχουν οποιαδήποτε άλλη κοινωνική επαφή. Ακόμα και σε θέματα εργασίας, ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, όσο περνάει από το χέρι του, θα πρέπει να αποφεύγει τις σχέσεις με έναν Αποκομμένο.

Εάν ο Αποκομμένος είναι συγγενής, οι Μ.τ.Ι. έχουν δικαίωμα να του μιλούν και να συνδέονται με αυτόν μόνο όταν βρίσκονται στο ίδιο σπίτι. Αν ο συγγενής τους διαμένει σε άλλο σπίτι, οφείλουν να τον αποφεύγουν, έστω και αν είναι συγγενής πρώτου βαθμού, όπως γονέας ή παιδιά.

Εάν ο Αποκομμένος βρίσκεται στο ίδιο σπίτι, οι επαφές και συνομιλίες των Μ.τ.Ι. μαζί του θα πρέπει να περιορίζονται σε οτιδήποτε άλλο, εκτός από θρησκευτική συζήτηση, έστω και αν αυτός είναι γονέας ή παιδί του Μάρτυρα.

Οποιοσδήποτε Μάρτυρας του Ιεχωβά συλληφθεί να μην τηρεί την εντολή απομάκρυνσης και μη συνομιλίας με Αποκομμένους, αρχικά επιπλήττεται από τους Πρεσβυτέρους, και αν συνεχίσει περνάει από δικαστική επιτροπή (θρησκευτικό δικαστήριο), αντιμετωπίζοντας και ο ίδιος την ποινή της Αποκοπής, αν συνεχίσει να μην υπακούει στην εντολή αυτή της Οργάνωσης. […]

Ο Αποκομμένος κατά την πίστη των Μ.τ.Ι., αν πεθάνει, ή αν έρθει ο Αρμαγεδδώνας (δηλ. ο τελικός παγκόσμιος πόλεμος, που κατά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι το τέλος του παρόντος συστήματος), και τον βρει εκτός οργάνωσης, θα πεθάνει, χωρίς δικαίωμα ανάστασης. Για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά λοιπόν, η αποκοπή ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη του πρώην μέλους τους, καθώς τον θέτουν με αυτήν εκτός ελπίδας σωτηρίας.

Η αποκοπή δεν είναι απαραίτητα μόνιμη. Εάν ένα αποκομμένο άτομο μετανοήσει από την προηγούμενη διαγωγή του, μπορεί να γίνει αποδεκτός στην εκκλησία των Μ.τ.Ι.. Δεν υπάρχει καθορισμένη χρονική περίοδος για να συμβεί αυτό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, περνούν τουλάχιστο έξι μήνες, και σε αρκετές περιπτώσεις, αρκετά μεγαλύτερος καιρός. Οι στατιστικές δείχνουν ότι περίπου το ένα τρίτο από αυτούς που αποκόπτονται τελικά επιστρέφουν στην εκκλησία των Μ.τ.Ι..

Αυτοί που δεν επιστρέφουν, παραμένουν εφ' όρου ζωής απόβλητοι και απαγορευμένη συναναστροφή για τους υπόλοιπους. […]

Μια ειδική κατηγορία Αποκομμένων είναι οι Αποστάτες από τη Σκοπιά. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν πιστεύουν πλέον στα δόγματα των Μ.τ.Ι., και δεν επιθυμούν πλέον να επιστρέψουν, επειδή θεωρούν ότι βρήκαν κάτι σωστότερο.

Για τους ανθρώπους αυτούς υπάρχει ειδική υπόδειξη της οργάνωσης της Σκοπιάς, με τακτικότατα άρθρα στα έντυπα των Μ.τ.Ι., να είναι όσο το δυνατόν πιο απομονωμένοι από τα μέλη τους.

Αν κάποιος χαρακτηρισμένος "Αποστάτης" δραστηριοποιείται με δημοσιεύσεις ή ευαγγελισμό της πίστης του μεταξύ των Μ.τ.Ι. (κρυφά φυσικά), τότε στις συνάξεις των Μ.τ.Ι. γίνεται ανάγνωση ειδικών επιστολών (από την ηγεσία) γι' αυτόν ονομαστικά, ώστε να τον αποφεύγουν όσο το δυνατόν περισσότερο, και να μη συζητήσουν μαζί του ή να μη δουν τα όσα δημοσιεύει. […]

Αντιρρήσεις ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα

Πέραν από τις ερμηνευτικές αντιρρήσεις που έχουμε εκθέσει σε πλήθος άρθρα μας, οι αρνητές της πρακτικής αυτής της εταιρίας Σκοπιά, επικεντρώνουν κυρίως στα κοινωνικά, συνταγματικά και ηθικά προβλήματα που δημιουργεί η πρακτική αυτή, τα οποία συνοψίζονται περιληπτικά ως εξής:

1. Καταστρατηγείται το συνταγματικό δικαίωμα της ανεξιθρησκίας, καθώς η αλλαγή θρησκείας τους κωλύεται και τιμωρείται με τα παρακάτω προβλήματα.

2. Κλονίζεται η οικογενειακή τους ενότητα και επαφή, καθώς απαγορεύεται στα μέλη της οικογενείας τους να έχουν μαζί τους πνευματική επαφή.

3. Αποστερούνται συγγενείς που δεν μένουν στο ίδιο σπίτι, ακόμα και από την απλή κοινωνική επαφή των μελών της οικογενείας τους που είναι ακόμα Μάρτυρες του Ιεχωβά.

4. Κινδυνεύει η εργασία αποκομμένων που εργάζονται σε εργοδότες Μάρτυρες του Ιεχωβά.

5. Καταστρέφονται κοινωνικές γνωριμίες και φιλίες χρόνων, λόγω της απαγόρευσης των Μ.τ.Ι., ακόμα και να μιλούν με αποκομμένους φίλους τους.

6. Αποθαρρύνεται έτσι η αποχώρηση μελών της οργάνωσης των Μ.τ.Ι. που επιθυμούν να αποχωρήσουν, και παραμένουν εκεί παρά τη θέλησή τους, για να μην υποστούν τις ανωτέρω συνέπειες.

7. Δημιουργείται κοινωνική πίεση σε ανθρώπους να επανέλθουν παρά τη θέλησή τους στην οργάνωση της Σκοπιάς, για να πάψουν οι ανωτέρω "ποινές".

8. Δημιουργούνται "στεγανά" για να μη μάθουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τους πραγματικούς (ίσως και άδικους) λόγους αποκοπής κάποιου, μια και μετά δεν του μιλούν, και να μη μάθουν τους λόγους για τους οποίους διαφώνησε με το δόγμα της εταιρίας Σκοπιά και τα επιχειρήματα που διαθέτει εναντίον της οργάνωσης.

9. Δημιουργείται μέσα στη Σκοπιά μεγάλος αριθμός ανθρώπων που αμαρτάνουν κρυφά επειδή δεν πιστεύουν πλέον τη Σκοπιά, αλλά δεν αποχωρούν για να μην υποστούν τις συνέπειες.

10. Διαλύονται οικογένειες, μένουν παιδιά με χωρισμένους γονείς, μένουν ηλικιωμένοι χωρίς τα παιδιά και τα εγγόνια τους, παιδιά διώχνονται από το σπίτι, και άλλα τέτοια, λόγω της αποκοπής τους.

Τα παραπάνω δέκα σημεία είναι ενδεικτικά των απαράδεκτων συνεπειών της αποκοπής σε πολλούς ανθρώπους, που τόλμησαν να ασκήσουν το νόμιμο δικαίωμα της ανεξιθρησκίας και να φύγουν από τη Σκοπιά για να προσχωρήσουν σε μια άλλη πίστη που θεωρούν σωστότερη.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ