Του γιατρού Γιάννη Γ. Τσουδερού.
Περιγράφω εδώ και δεκαέξι χρόνια ένα δυαδικό ταξικό κοινωνικό σύστημα. Ένα σύστημα κοινωνικών δυνάμεων που η συνισταμένη τους δημιουργεί τεράστια κοινωνική ανισότητα. Δηλαδή, προξενεί στην κατώτερη κοινωνική τάξη φοβερή καταπίεση και στην ανώτερη ευωχία, κυρίως οικονομική. Αυτό συμβαίνει γιατί οι δυνάμεις που ασκούνται από την ανώτερη κοινωνική τάξη στοχεύουν πλέον σχεδόν αποκλειστικά στη δημιουργία, συλλογή και αποθήκευση πλούτου, με τη μορφή χρημάτων και χρηματικών αξιών (μετοχές κ.τ.λ.). Ο πλούτος δημιουργείται κυρίως από την εμπορία των χρημάτων και των χρηματικών αξιών στις τράπεζες και τα χρηματιστήρια με τέτοιο τρόπο ώστε να τους προσδίδεται υψηλή προστιθέμενη αξία. Παλιότερα, αυτή η διαδικασία λεγότανε τοκογλυφία, τώρα απλά μετονομάστηκε και λέγεται υπερκέρδος.
Αλλά σήμερα, η οικονομική ιδεολογία της υψηλής προστιθέμενης αξίας δεν αφορά μόνο την εμπορία του χρήματος και των χρηματικών αξιών. Καλύπτει σχεδόν όλο το φάσμα της παραγωγής και εμπορίας αγαθών και υπηρεσιών, στοχεύοντας στην υπερκατανάλωση και το υπερκέρδος, χωρίς αναστολές και ηθικούς φραγμούς και με έμμεσο μεν, αποτελεσματικό δε τρόπο, συμβάλλει κι αυτή στην εκμετάλλευση κι εξαθλίωση της κατώτερης κοινωνικής τάξης.
Εξαιρετικό παράδειγμα τέτοιου εμπορεύσιμου αγαθού η Lady Gaga. Πρόκειται για ένα κορίτσι που πουλά εκατομμύρια δίσκους με τα τραγούδια της. Η φωνή της κοπέλας δεν είναι κακή, αλλά ούτε και εξαιρετική, που να δικαιολογεί τον όγκο των δίσκων που πουλά. Πώς δημιουργήθηκε, λοιπόν, η τεράστια προστιθέμενη αξία της; Έχει ωραίο, στρουμπουλό, μυώδες, καλλίγραμμο σώμα, καθώς και μεγάλη διάθεση να το εκθέτει σχεδόν γυμνό και να το κουνά, όχι να χορεύει, να κουνά το σώμα της μιμούμενη κινήσεις αφροδισιασμού, ή απλά τρέξτε δεν αντέχω άλλο. Και να, με τη συμβολή και των Μ.Μ.Ε., η συνταγή εμπορίας προϊόντος με υψηλή προστιθέμενη αξία είναι έτοιμη. Βέβαια, για να μας πετύχει η συνταγή αναλώσαμε ένα κορίτσι και διαστρεβλώσαμε το ήθος και την αισθητική χιλιάδων άλλων κοριτσιών, σ’ όλο τον κόσμο, που τώρα μιμούνται και αγοράζουν αντίγραφα από τα κακόγουστα στολίδια που φορά (ή της φορούν;) το πρότυπό τους, η Lady.
Μακρηγόρησα με το παράδειγμα, αλλά ο μηχανισμός του και τα καταστροφικά αποτελέσματά του συντελούνται τώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Κι ας μη θεωρηθεί ότι τα θύματά του βρίσκονται μόνο στην Ελλάδα, ή στην Ασία και την Αφρική.
Οι επάνω, μας λένε ότι για τη φτώχεια είναι υπεύθυνοι οι φτωχοί όλης της γης γιατί είναι πολυέξοδοι. Θέλουν, λένε, αξιοπρεπή μισθό και σύνταξη και καυγαδίζουν συνεχώς μεταξύ τους αντί να δουλεύουν. Θέλουν δωρεάν παιδεία και εκπαίδευση για τα παιδιά τους. Θέλουν, λέει, ακόμα καλή πρόληψη και περίθαλψη για τις ασθένειές τους και άλλα τέτοια τερατώδη και δαπανηρά.
Έμπρακτη απάντηση για το πώς σκέφτονται οι πάνω για τους κάτω έδωσαν στις ΗΠΑ, οι πάνω, όταν το 2005 ο τυφώνας χτύπησε την πολιτεία της Λουϊζιάνας. Θεώρησαν ότι τους δόθηκε η μεγάλη ευκαιρία να εφαρμόσουν αυτά που πιστεύουν για την οικονομική πολιτική, δηλαδή το μόνο σχετικό νόμο που γνωρίζουν, αυτόν της υψηλής προστιθέμενης αξίας. Έκοψαν, λοιπόν, τα κονδύλια για τις αποζημιώσεις των πληγέντων από τις καταστροφές που προκάλεσε ο τυφώνας και τα έδωσαν σε ιδιώτες για να ιδρύσουν, να κτίσουν και να λειτουργήσουν, γρήγορα λέει, τα νέα σχολεία. Έτσι τα νέα σχολεία στην καταστραφείσα πόλη στο εξής ανήκαν στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Σ’ αυτά τα σχολεία θα πήγαιναν και τα παιδιά των φτωχών καλύπτοντας τα έξοδά τους με κρατικά κουπόνια. Τα αποτελέσματα γνωστά. Στη Νέα Ορλεάνη πριν από τον κατακλυσμό υπήρχαν 123 δημόσια σχολεία. Το 2007 τα δημόσια σχολεία ήταν μόνον τέσσερα! Μετά περιόρισαν και τα κρατικά κουπόνια για την εκπαίδευση των φτωχών. Σπουδάζουν, πλέον, με κρατική υποστήριξη μόνον παιδιά φτωχών τα οποία η φύση τα έχει προικίσει με υψηλή προστιθέμενη αξία, δηλαδή αυτά που είναι διάνοιες!
Όσο για τους εκτός ΗΠΑ φτωχούς και γι αυτούς έχουν φροντίσει οι επάνω επινοώντας σκληρότερες λύσεις, όπως εμφυλίους πολέμους ενθαρρύνοντας ή και υποκινώντας τα τοπικά πάθη μεταξύ φυλών ή θρησκευτικών ομάδων. Τις ζημιές που προκαλούνται, με οπλισμούς που παράγονται σε πλούσιες χώρες και οι φτωχοί τους αγοράζουν από υπερπλούσιους εμπόρους όπλων, τις επανορθώνουν εταιρείες των επάνω, τις οποίες οι φτωχοί πληρώνουν με χρήματα που δανείζονται από τις τράπεζες των υπερπλουσίων.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με τους επάνω και τους κάτω στην εποχή μας, την εποχή του νεομεσαίωνα που ζούμε σήμερα, όπως και άλλη φορά την έχω αποκαλέσει. Οι δύο κοινωνικές τάξεις γίνονται διακριτές όλο και περισσότερο. Οι λίγοι, οι επάνω, οι υπερπλούσιοι τα έχουν μεθοδεύσει με τέτοιο τρόπο ώστε με τις δυνάμεις που ασκούν γίνονται όλο και πλουσιότεροι και οι πολλοί, οι κάτω, οι φτωχοί, οι προλετάριοι αδυνατώντας να αντιδράσουν, μη γνωρίζοντας πώς πρέπει να το κάνουν μέσα σε μια παγκόσμια κλίμακα, βυθίζονται στην εξαθλίωση όλο και πιο πολύ.
Άραγε θα τα καταφέρουμε να αντιδράσουμε; Θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο μέγιστος κοινωνικός εχθρός σήμερα είναι το υπερκέρδος και οι μηχανισμοί που το δημιουργούν και να οργανωθούμε ταξικά, με διεθνιστική συνείδηση πλέον, για να τον αντιμετωπίσουμε; Ας ευχηθούμε ότι αυτό θα γίνει. Το καζάνι βράζει. Οι επάνω αυτό δεν το αντιλαμβάνονται. Κάποια στιγμή η βαλβίδα του θα ανοίξει και οι συσσωρευμένες μέσα του δυνάμεις θα απελευθερωθούν ανεξέλεγκτα. Και τότε … αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων, δυστυχώς.
