Μια κραυγή οδύνης και απελπισίας για την κατάρρευση των μνημείων που χάνονται συνέχεια ακόμη και τούτη την ώρα μπροστά στα μάτια των υπευθύνων του κρατικού και τοπικού μηχανισμού. Μπροστά στα μάτια μιας πολιτείας που καταρρέει μαζί με τα πολιτισμικά αγαθά τις αξίες και τα κάθε εποχής ιστορικά μνημεία.
Επίπονη και μεγαλειώδης πορεία μέσα στο χρόνο η καταγραφή. Όμως για να συγκινηθούν οι άρχοντες χρειάζεται βαθύτερη παιδεία. Χρειάζονται οράματα και προσδοκίες. Όνειρα για ένα νέο κόσμο που θα ακουμπά στην παράδοση στα απομεινάρια της καταστροφής. Να συγκινηθούν και να περισώσουν ό,τι και όσο απόμεινε από το δρολάπι και το σεισμό της καταστροφής. Τέτοια οι υπεύθυνοι δεν καταλαβαίνουν διότι η νόησή τους είναι πολλά μικρή και το μυαλό τους τσιμεντωμένο. Τα χέρια τους κρατούν κυβόλιθους για να στρώσουν τον κατήφορο της εξαθλίωσης που ονομάζουν αναβάθμιση ευλογώντας τις τσέπες των εργολάβων με το αζημίωτο για να μαζέψουν και τα στερνά μνημούρια, για τις χωματερές της ανθυγειονομικής ταφής. Αφού τα μνημεία ασχημαίνουν την πλάση και τους κυβοδρόμους των Δημάρχων. Έχουν άλλα στο νου τους, μας δουλεύουν, μας λένε ψέματα και αποπροσανατολίζουν. Τα Μουσεία ενοχλούν τους αρχαιολόγους και τα θέλουν μόνο για να στεγάσουν την αδιαφορία και την τυπολατρία. Για να μείνουν οι μαρτυρίες των καιρών, στο έλεος της βροχής, της κλοπής, των ανέμων και της φθοράς. Όμως οι δάσκαλοι επιμένουν και θα ακουρφάζονται τις οδύνες της ιστορίας, και με κάθε τρόπο με κάθε θυσία, θα μαζεύουν τα στερνά ρέπια και σπαράγματα από την καταστροφή, σε πείσμα των «πολιτιστικών φορέων» του πιλαφιού και των κρατικών-δημοτικών υπευθύνων της άγνοιας, της απαιδευσιάς, της φιγούρας, της φαγούρας. της δημαγωγίας, της υποκουλτούρας και του λαϊκισμού.
Κραυγή αντίστασης η καταγραφή και θα πληθιάνει. Κι αν κάποιοι σήμερα είναι λίγοι σε ψυχομετρικό, αύριο ελπίζουμε να γίνουμε πλιάτεροι και αν κάποιοι γραμματιζούμενοι που δεν έχουν το πνευματικό ήθος, ανάστημα και παίδεψη να υψώσουν τη φωνή τους μπροστά στη συμφορά ας σιωπήσουν να πορευτούν οι «γραφικοί» που διαμαρτύρονται, που προσδοκούν, που ονειρεύονται, μπροστά στα γκέμια και στην κατάρρευση. Κι αν κάποιοι προτείνουν θεωρίες, υποσχέσεις ιδιοτελούντες, επιδιώκοντες την προβολή και τα όμοια, καιρός είναι να μας δείξουν και την πράξη, παραμερίζοντας τη θολούρα και τον αποπροσανατολισμό. Να παύσουν να ταΐζουν τον λαό στάχτες, κάτουρα, μαγαρισιές, σκύβαλα και περιτρίμματα. Τα μνημεία και η ιστορία περιμένουν δικαίωση, μπροστά στην αδιαφορία της τοπικής κακοδιοίκησης και των ομάδων των Δημοτικών Συμβουλίων. Δημιουργήθηκε εταιρία διάσωσης των μνημείων του νομού Ρεθύμνου στο Μύλο του Πρινάρη στις 26 Αυγούστου προκειμένου να γίνει πράξη η θεωρία, εναντίον της αδιαφορίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Αρχαιολογίας και των αποδέλοιπων θεσμικών και «υπεύθυνων» που τόσο «αγαπούν» τα μνημεία και τα αφήνουν να γίνονται τρόχαλος σαν τη ζωή τους. Πρωτοπόροι της σύναξης αυτής ήταν οι Δερεδάκης Νίκος, Ηλιάκης Ιωάννης, Καραγιαννάκης Νίκος, Λουλούδης Ηλίας, Νίνος Θοδωρής, Παλιεράκης Τάσος, Πριναράκης Μιχάλης και Στρατιδάκης Χάρης. Η σύναξη στέφθηκε με επιτυχία και το καταστατικό έχει συνταχθεί.
