ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Κάπως, σαν παραμύθι… του Νίκου Θεοδωράκη

0

Γράφει ο Νίκος Θεοδωράκης

Δημοσιογράφος

http://www.thrapsaniotis.gr

Όλα τα παραμύθια ξεκινάνε κάπως έτσι, κλασικά: «Μια φορά κι έναν καιρό…» Κι αυτό υποδήλωνε ότι η ιστορία είχε μια κάποια βάση, αφού συνέβη… Φρόντιζαν μάλιστα αυτοί που το έλεγαν να το πασπαλίσουν με λίγη χρυσόσκονη για να αποκτήσει ενδιαφέρον σ’ αυτούς που το παρακολουθούσαν…

Στην προκειμένη περίπτωση, της κ. Αμάλ αντικαταστήστε τη χρυσόσκονη με… μαρμαρόσκονη και ίσως διαπιστώσετε ότι υπάρχει η διάθεση για ένα παραμύθι που διαθέτει χολιγουντιανή αίγλη (η κ. Αμάλ μόλις πρόσφατα έγινε σύζυγος του κ. Τζωρτζ Κλούνεϊ, αστέρα του κινηματογράφου) και μια φυσική ομορφιά της δικηγόρου στο επάγγελμα την οποία εκμεταλλεύεται η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, προκειμένου να αναδείξουν την ανάγκη επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα στη φυσική τους θέση.

Λεπτομέρεια ότι η Αμάλ που φιλοξενήσαμε πλουσιοπάροχα στην Ελλάδα, από τη διαμονή της σε σουίτα κορυφαίου ξενοδοχείου, μέχρι τα γεύματα της, εργάζεται στο ιδιωτικό δικηγορικό γραφείο που ενδιαφέρεται να αναλάβει την υπόθεση επιστροφής των μαρμάρων και συνάδελφοι της από το εν λόγω γραφείο, τη συνοδεύουν στην επίσκεψη της…

Λεπτομέρεια ακόμα ότι στελέχη της κυβέρνησης, ξεκινώντας από τον πρωθυπουργό κ. Σαμαρά , τον υπουργό Πολιτισμού κ. Τασούλα και την υπουργό Τουρισμού κ. Κεφαλογιάννη, συνωστίζονταν στην ουρά για μια φωτογραφία, δίπλα της…

Λεπτομέρεια ότι μια νομική διεκδίκηση αναδεικνύεται σε… εθνικό θέμα προκειμένου να αλλάξει ατζέντα η πολιτική, μιας και οι εξελίξεις στο Χρηματιστήριο είναι τόσο αρνητικές που καταρρέει ο λόγος τους και οι πρόσφατες υποσχέσεις τους περί αποχώρησης των τροϊκανών δανειστών μας και ανάταξης της οικονομίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, λέμε τώρα…

Όλες αυτές οι… λεπτομέρειες αναδεικνύουν τη σοβαρότητα του ζητήματος όπως φάνηκε από την ολιγοήμερη επίσκεψη και παραμονή της κ. Αμάλ Αλαμουντίν – Κλούνεϊ στην Αθήνα τις προηγούμενες μέρες… Σελίδες επί σελίδων και ατέλειωτες ώρες τηλεοπτικού ρεπορτάζ σε επίπεδο κουτσομπολιού, για μια δήλωση του τύπου: «Ελπίζω ειλικρινά να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα γλυπτά του Παρθενώνα».

Αλλά δεν χρειάζεται να νιώθουμε παράξενα… Ζούμε σε μια χώρα που οι άνθρωποι οι οποίοι μας κυβερνούν έχουν χάσει προ πολλού το μέτρο, παντού. Πώς θα μπορούσαν σ’ αυτό το θέμα να κρατήσουν ισορροπία; Αδύνατον! Μοιάζουν όλα όσα ζούμε με κακοπαιγμένη οπερέτα σε συνοικιακό θέατρο β’ επιλογής… Με τη γελοιότητα να παίρνει τα σκήπτρα και να μην αφήνει χώρο για μια στοιχειώδη σοβαρότητα.

Κάπως έτσι υποβιβάζουν μια υπόθεση που θα μπορούσε να έχει βάθος και ουσία (βλέπε τι έκανε για το ίδιο θέμα η Μελίνα Μερκούρη πριν από 40 χρόνια, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα) σε ένα λαϊκό παραμύθι, ώστε να… απολαύσουμε το γεύμα σε διάσιμο εστιατόριο στο πανάκριβο Μικρολίμανο του Πειραιά. Τη συνάντηση με τον σεφ κ. Λαζάρου που όπως λέει ο ίδιος ετοίμασε μια πανδαισία: αχινοσαλάτα, καπάτσιο λαβράκι, τραγανό φιλέτο μπαρμπουνιού πάνω σε μους καπνιστής μελιτζάνας, αλλά και φιλέτο χριστόψαρου σε μους μελιτζάνας. Ότι δηλαδή έχει καθημερινά στο τραπέζι της μια μέση ελληνική οικογένεια…

Η πρόκληση δεν έχει τέλος καθώς διαβάζουμε στα… εμπνευσμένα ρεπορτάζ ότι «οι καλεσμένοι πήραν κι ένα εξτρά πιάτο, το κριθαρότο με γαρίδες, το οποίο θεωρείται η σπεσιαλιτέ του Δημήτρη Λαζάρου και για το οποίο έχει βραβευτεί με το αστέρι Michelin!».

Η χυδαιότητα και η πρόκληση, απέναντι σε μια κοινωνία που βιώνει στο πετσί της τη βίαιη φτωχοποίηση από τις πολιτικές τους, συνεχίζει αναφέροντας και το επιδόρπιο το οποίο, σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ που διεκδικεί Πούλιτζερ, ήταν «ένα παρφέ μασκαρπόνε πάνω σε μπισκότο λεμόνι και κρέμα με φρούτα του πάθους»…

Μ’ αυτά ασχολείται ο Τύπος που μας αξίζει… Και, παρεπιπτόντως, κάνει και μια μικρή αναφορά στα μάρμαρα… Μάλλον για να δικαιολογήσει όλη αυτή την προκλητική χλιδή και πολυτέλεια από τα χρήματα των άγρια φορολογούμενων…  Το είπαμε, μα θα το ξαναπούμε: Έχουν χάσει το μέτρο και η ντροπή είναι κάνει ξένο σ’ αυτούς, αφού δεν υπάρχει συνείδηση να τους ελέγξει…

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ