Της Βλασίας Μιχαηλίδου – Τριπολιτάκη
Φιλολόγου, Ιστορικού M.Sc.
Όλοι μας έχουμε ανάγκη από μία καλή παρέα, που θα συντροφεύει ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο μας ή θα γίνει στήριγμα σε κάποιες δύσκολες στιγμές. Η φυσική αυτή ανάγκη του ανθρώπου είναι πολύ πιο έντονη στους νέους, που, λόγω ηλικίας, είναι πιο εξωστρεφείς, πιο φιλικοί και λιγότερο ωφελιμιστές σε σχέση με τους μεγάλους, που οι υποχρεώσεις και το καθημερινό άγχος τους συνθλίβουν συναισθηματικά, επηρεάζοντας αρνητικά και τις κοινωνικές τους σχέσεις.
Δυστυχώς, οι κίνδυνοι που περιβάλλουν τους νέους σήμερα είναι πολλοί (ναρκωτικά, κάπνισμα, αλκοόλ, κυβερνοεθισμός, εκφοβισμός, παιδόφιλοι), με αποτέλεσμα να χάνεται η ομορφιά κι η αθωότητα αυτής της ηλικίας, καταγράφοντας υψηλά ποσοστά παραβατικότητας. Σε πρόσφατη εκδήλωση της ΕΛΜΕΡ στο «Ξενία», με αφορμή το βιβλίο της καθηγ. του Παν/μίου Κρήτης κ. Έφης Αβδελά με τίτλο «Νέοι εν κινδύνω», έγινε μία ενδιαφέρουσα σύγκριση των στοιχείων του χθες και του σήμερα, που απεικονίζουν την παραβατικότητα των νέων. Αξίζει να σημειώσουμε την επισήμανση της κ. Αβδελά πως «τα παιδιά της δεκαετίας του ’50 και ’60 είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους και, παρά τη δύσκολη περίοδο, είχαν μία προοπτική. Σήμερα, κινδυνεύουν από την ανεργία και την έλλειψη προοπτικής».
Τα κοινωνικά, λοιπόν, και πολιτικά δεδομένα της εποχής λειτουργούν ανασταλτικά για την ψυχική ισορροπία των νέων και τις προσωπικές σχέσεις, προκαλώντας αισθήματα απογοήτευσης, που οδηγούν ακόμα και στην κατάθλιψη. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε μία αισιόδοξη προοπτική στη ζωή των παιδιών μας, να καλλιεργήσουμε το αίσθημα της γαλήνης και της ασφάλειας στην ψυχή τους, να τα παροτρύνουμε να ελπίζουν, να αγωνίζονται, να έχουν υπομονή, συγχωρητικότητα, καλοσύνη.
Η σύγχρονη κοινωνία έχει ανάγκη περισσότερο παρά ποτέ από αγάπη, δικαιοσύνη, ειρήνη, από ανθρώπους με πίστη και ιδανικά. Να ζούνε με αγάπη και να παλεύουν για την ελευθερία τους. Όλα αυτά τα φυτεύει και τα αναπτύσσει το Κατηχητικό σχολείο στο παιδί με τα μαθήματα και τις δραστηριότητές του. Γιατί αγάπη, δικαιοσύνη, ελευθερία χωρίς Χριστό δεν έχουν νόημα και αληθινό περιεχόμενο. Έτσι τα παιδιά του Κατηχητικού καθίστανται μία μεγάλη ελπίδα για το μέλλον της χειμαζόμενης χώρας μας, μία ζωογόνα πνοή για τις ανάγκες της αιμορροούσης κοινωνίας μας, βοηθώντας τους συνανθρώπους τους, αποτελώντας υπόδειγμα ήθους, αναλαμβάνοντας ευθύνες σε δράσεις του κοινωνικού συνόλου που ανήκουν. Κυρίως, όμως, διδάσκονται την αξία της ανθρώπινης ζωής, την οποία δε θα ευτελίσουν με δολοφονικές αμβλώσεις, με τη χρήση βίας προς επίλυση των διαφορών τους ή άλλες παραβατικές μορφές.
Η μαθητεία στο Κατηχητικό είναι επένδυση ζωής για το νεαρό άτομο. Η γνώση που αποκομίζει ένα παιδί από το αυτό το σχολείο είναι θεμέλιο για την μετέπειτα δράση του, γιατί μαθαίνει να έχει οδηγό στη ζωή του το Χριστό και να αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία και πρόκληση, να ξεπερνά εμπόδια, να έχει σωστές προτεραιότητες, να φέρεται με σύνεση. Έχοντας αποθησαυρισμένο πλούτο εσωτερικό δεν παρασύρεται από το πολύ χρήμα, αλλά δεν ζημιώνεται και από τη φτώχεια. Κυρίως, όμως ο μαθητής του Χριστού έχει θωρακίσει την ψυχή του και τη διάνοιά του με υψηλές αξίες και την αρετή της διάκρισης, ώστε να μπορεί να αποφεύγει τους φανατισμένους κι όλους εκείνους που θα θελήσουν να τον προσηλυτίσουν, για να τον χειραγωγήσουν, να τον κατευθύνουν στις άνομες δράσεις τους.
Το Κατηχητικό χαρίζει καλή συντροφιά και η φιλία, που αναπτύσσεται μέσα σ’ αυτό είναι πολύτιμη και ευεργετική και, το πιο σημαντικό, συντροφεύει τα παιδιά για μία ολόκληρη ζωή. Την περασμένη Κυριακή, κατόπιν της εγκυκλίου του Επισκόπου μας, ανακοινώθηκε η πρόσκληση σε όλες τις ενορίες της Μητροπόλεώς μας. Το Κατηχητικό σχολείο άνοιξε και φέτος τις πόρτες του, για να υποδεχτεί μικρούς και μεγάλους μαθητές, που θα αποτελέσουν όμορφες παρέες, στολισμένες με τη Χάρη του Χριστού μας. Φυσικά, η ευεργετική επίδραση του Κατηχητικού λειτουργεί αποτελεσματικά, όταν συνοδεύεται με τακτική Θεία Μετάληψη. Ποια καλύτερη προστασία θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας από το να καταστούν κοινωνοί της Θείας Χάριτος; Ποια καλύτερη προοπτική θα μπορούσαμε να τους παρέχουμε από τη δυνατότητα αγιοποίησης;
