ΙΣΤΟΡΙΑ -ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΘΑΛΠΩΡΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ -ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
«Ο ΓΕΡΑΚΑΡΗΣ - ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΣ» ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΟΥ ΑΓΑΠΕΣ .
Γραφει ο Δημοσιογράφος- Φιλόλογος ΝΙΚΟΛΕΩΝ .Ι. ΤΣΟΥΠΑΚΗΣ
Με επιτυχία εστέφθη την περασμένη Κυριακή η παρουσίαση του βιβλίου του κ. Κώστα Ταταράκη συνταξιούχου διδασκάλου, στην περικαλλή αίθουσα του Λυκείου των Ελληνίδων. Στη είσοδο του Λυκείου Ελληνίδων που οργάνωσε την όλη εκδήλωση, οι ‘φιλόξενες και αρχοντικές’ κυρίες του ‘φιλοπρόοδου σωματείου’, καλωσόριζαν ως είθισται, με ευγένεια τους προσερχομένους, οι οποίοι έσπευδαν αφενός μεν για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση, αφετέρου δε για να αγοράσουν το αξιόλογο βιβλίο, τα έσοδα του οποίου πήγαιναν για τις ανάγκες του Λυκείου.
Το παρόν έδωσε και ο Δήμαρχος Ρεθύμνης Γιώργος Μαρινάκης, ενώ η αίθουσα ήταν κατάμεστη από Ρεθυμνιώτες. Εκτός από την παρουσία και την αγάπη του κοινού σημαντική για τον συγγραφέα ήταν η παρουσία της συντρόφου και συμπαραστάτιδός του, Θεανούς Ταταράκη Δρανδάκη, διδασκαλίσσης και μέλους του Δ.Σ του Λυκείου, των παιδιών και των εγγονιών του.
Την παρουσίαση του εκλεκτού βιβλίου ανέλαβαν δύο αξιοι εκπαιδευτικοί, ο θεολόγος και συγγραφέας Θεόδωρος Ρηγινιώτης και ο φιλόλογος και συγγραφέας Μιχάλης Τζανάκης, οι οποίοι κατέφεραν να αναδείξουν το περιεχόμενο του βιβλίου, τον ανθρωπισμό και τον συναισθηματισμό που αναδίδει, ενώ επεσήμαναν την προσφορά στην εκπαίδευση και το ήθος του κ. Ταταράκη. Από το βιβλίο, την εκδήλωση και τη σεμνή παρουσία του συγγραφέως προκύπτει, ότι ο Κώστας Ταταράκης είναι ‘Δάσκαλος Ζωής’.
Στο πέρας της εκδηλώσεως ομίλησαν τα δύο παιδιά του , η φιλόλογος Ράνια (Ουρανία) Ταταράκη και ο καθηγητής-ερευνητής στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Κρήτης Μιχάλης Ταταράκης, οι οποίοι δήλωσαν την ‘ αμέριστη αγάπη’ προς τον πατέρα και εξέφρασαν την ‘αιώνια ευγνωμοσύνη’ προς τον ‘γονέα και δάσκαλο’ έχοντας συγκινήσει τους πάντες. Η θυγατέρα του μάλιστα Ράνια Ταταράκη διάβασε εκ μέρους του πατέρα, τα ακόλουθα μεταξύ άλλων:
«Φίλες και φίλοι, σας ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου γιατί παραμερίσατε τις καθημερινές σας φροντίδες και ήρθατε απόψε εδώ, σ’ αυτήν την όμορφη αίθουσα του Λυκείου μας για την παρουσίαση του βιβλίου. Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω την πρόεδρο του Λυκείου κ. Φέφη Βαλαρή για την φιλοξενία που μας παρέχει και να την συγχαρώ για το έργο του Λυκείου Ελληνίδων και για την αμέριστη συμβολή της στην εξύψωση του λαϊκού και πνευματικού μας πολιτισμού. Ευχαριστώ ολόψυχα και την διακεκριμένη δημοσιογράφο κ. Εύα Λαδιά γιατί δημιούργησε ιστότοπο στο διαδίκτυο κι ανέβασε τις ελεγείες μου. Θα σας πω δυο λόγια γιατί ξεκίνησα το γράψιμο αυτού του βιβλίου. Εμείς ζήσαμε τα δύσκολα χρόνια της μαύρης Κατοχής, γι’ αυτό και γίναμε και συναισθηματικοί. Ο πόνος και τα δάκρυα μας συνέπαιρναν και βάζαμε τα κλάματα. Οι πανηγυρικοί λόγοι στα μνημόσυνα των πεσόντων νεκρών ήταν για μας χρέος αλλά και παρηγοριά. Ανάλογο χρέος ένιωθα όταν θρηνούσα την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου, να εκφωνήσω λίγα λόγια τιμητικά για την προσφορά του στην επίγεια ζωή. Κάθε φορά λοιπόν που έγραφα για κάτι το δημοσίευα στις εφημερίδες. Ωστόσο, ο κυριότερος παράγοντας που με ώθησε στη συγγραφή του βιβλίου ήταν μια μεγάλη αγάπη που ούτε το γήρας κατάφερε να επισκιάσει. Η αγάπη μου για την γενέτειρά μου, τον Γερακάρη. Τα ματωμένα χώματά του από τις θηριωδίες των Ναζί και οι ένδοξες ψυχές των ηρώων του, μου υπενθύμιζαν αδιαλείπτως το υπέρτατο χρέος μου ‘να διατηρήσω ζωντανή τη μνήμη της Ιστορίας’. Στιγμές τραγικές , ανεξίτηλα χαραγμένες στην ψυχή μου βρήκαν τη θέση που τους αρμόζει στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις ανυπέρβλητες δυσκολίες και τον αδιάκοπο αγώνα για επιβίωση.
Τα πρώτα χρόνια μετά το κάψιμο έβλεπες στο χωριό μια λυπητερή εικόνα. Στις γειτονιές οι γυναίκες εμαζεύοντο σ’ ένα σπίτι τις βραδινές ώρες με το σούρουπο κι άρχιζαν το μοιρολόι. Συνοδεία με το νυχτοπούλι έψαλλαν τον ‘Επιτάφιο Θρήνο’ για τα παλικάρια μας , τη λευτεριά. Έτσι περνούσαν οι μέρες στην άβυσσο ενός αβίωτου βίου. Τον δεύτερο όμως χρόνο και με την ιδέα ότι η ζωή συνεχίζεται ο Γερακάρης άλλαξε πολύ. Μπήκε σε τροχιά ανάπτυξης . Βρέθηκαν άνθρωποι με ψυχική αντοχή και δύναμη και άλλαξαν την πορεία του χωριού. Τελειώνοντας ευχαριστώ θερμά τους δύο εξαίρετους συγγραφείς και αγαπημένους φίλους Ρηγινιώτη Θοδωρή και Τζανάκη Μιχάλη που με συντροφεύουν απόψε στην παρουσίαση του βιβλίου και τους εύχομαι ‘Αιέν Αριστεύειν’».
Η πρόεδρος του Λυκείου κ. Φέφη Βαλαρή αφού συνεχάρη κι ευχαρίστησε τον κ. Ταταράκη όχι μόνο για την προσφορά του στον τόπο και το αξιόλογο βιβλίο του αλλά και διότι τα χρήματα από την πώληση του στο Λύκειο , πήγαν για την ενίσχυση του Λυκείου, προσέθεσε το εξής: «Μακάρι κάθε γονέας να αξιωθεί κάποια στιγμή της ζωής του να ακούσει τόσο καλά λόγια και να λάβει τόση ευγνωμοσύνη από τα παιδιά του»
Στο τέλος της ζεστής και γεμάτης ‘πολιτισμό, ιστορία, συναίσθημα και ανθρωπισμό’ εκδήλωση οι παριστάμενοι έλαβαν ‘γλυκό κέρασμα’ από την φιλόξενη οικογένεια Ταταράκη.
Το βιβλίο «Στιγμές που περνούν…. Σκιές που μένουν…» που αποτελεί παρακαταθήκη για το Ρέθυμνο, προσφορά στην τοπική Ιστορία και ‘αδάμαντα’ της βιβλιοθήκης μας, είναι μια ‘τριλογία’ που απαρτίζεται από τις εξής ενότητες:
Η πρώτη ενότητα που φέρει τον τίτλο ‘Ιστορικές Αθιβολές’ περιέχει σημαντικές ιστορικές μαρτυρίες που σχετίζονται με την πανέμορφη επαρχία Αμαρίου κι έχουν ως επίκεντρο τον ‘ξακουστό Γερακάρη’. Η δεύτερη με τίτλο ‘ Στις Σχολικές Επάλξεις’ προσφέρει έναν πολύτιμο οδηγό της ορθής ‘αγωγής των παίδων΄, που είναι αποστάλαγμα της εμπειρίας και της γνώσης του γράφοντος, του παλαιού και πεπειραμένου εκπαιδευτικού. Η τρίτη ενότητα με τίτλο ‘Κεράκια Μνήμης΄ είναι μια σειρά από λόγους που έγραψε για αγαπημένα πρόσωπα κι εκφώνησε ο Κώστας Ταταράκης έχοντάς τους κάνει το ‘καλύτερο μνημόσυνο ‘. Στα ‘Κεράκια Μνήμης’, ο γράφων, ο άνθρωπος που έχει γράψει τους καλύτερους ‘Επιταφίους Λόγους ΄στο Ρέθυμνο, που έχουν μάλιστα δημοσιευτεί στις τοπικές εφημερίδες, διακρίνεται για την ευαισθησία και την αγάπη του προς τον συνάνθρωπο. Παραθέτομε εδώ , τα ονόματα των ‘αειμνήστων αδελφών ‘ μας με τη σειρά που ακούστηκαν στο Λύκειο Ελληνίδων κατά την όμορφη και σεμνή αυτή εκδήλωση:
Στέλλα Ακουμιανάκη, Μανόλης Κατριτζιδάκης, Αλέκος Γενεράλης, Μερόπη Γενεράλη, Γιάννης Παπαδόσηφος, Νίκος Σοφουλάκης, Μανόλης Μανιουδάκης, Σήφης Γενεράλης, Γιάννης Γιουλούντας, Δέσποινα Χριστοδουλάκη, Μανόλης Ταταράκης, Μαρία Ταταράκη Σμυρνάκη, Ηλίας Ταταράκης, Γιάννης Φιντίκης, Γιώργος Ι. Ψωμάς, Μιχάλης Ζαμπετάκης, Ειρήνη Λαμπίρη, Θεοχάρης Δουκάκης, Μανόλης Σαριδάκης, Δέσποινα Σαριδάκη, Δημήτρης Πάγκαλος, Γιώργης (Χρηστακογιώργης) και Μαρία Κραουνάκη ,Καλλιόπη Ταταράκη, Γεωργία Φραδέλλου, Γιάννης Ν. Τσουπάκης, Ιουλία Δρανδάκη, παπά Γιάννης Ξέκαλος, Μανόλης Παπαδόσηφος.
Εις τους παραπάνω ‘εκλεκτούς κι αγαπημένους’ , που άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους στην όμορφη πόλη Ρέθυμνα και σε όλο τον νομό της Ρεθύμνης λέμε ‘εν καρδία’: «ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ».
