Γράφει ο Γιάννης Τσακπίνης Απόστρατος Αξιωματικός
Όλοι γνωρίζουμε τους αγώνες που έχει κάνει ο άνθρωπος για να κρατηθεί στη ζωή με τις πιο δύσκολες συνθήκες τις εποχές που πέρασε.
Είχε συναντήσει πολλά εμπόδια επί πολλά χρόνια για να μπορέσει να διαβιώνει με πολλές ελλείψεις καθότι δεν είχε στη διάθεσή του κανένα μέσον να του προσφέρει καλύτερο και περισσότερο για μια καλύτερη ζωή.
Αφού είχανε περάσει αρκετά χρόνια, μπήκε σε καλύτερη εποχή, αλλά και τότε συνάντησε το μεγάλο εμπόδιο του Γερμανικού πολέμου που τον έφερε ξανά σε νέα περιπέτεια για τη ζωή του.
Όταν πέρασε και αυτή η δοκιμασία, ευτυχώς για λίγα χρόνια, εισήλθε και πάλι σε καλύτερη περίοδο που είχε τη δυνατότητα ν’ αναπτυχθεί και να δημιουργηθεί.
Έφυγε από τα αυτοσχέδια μέσα που είχε τα περασμένα χρόνια και μπήκε στη νέα μηχανική τεχνολογία που του έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει σταδιακά καλύτερες ημέρες σε όλα και να έχει μπροστά του ένα καλύτερο μέλλον.
Η οικογένεια πλέον, άνετα μπορούσε να δημιουργηθεί και όσο περνούσανε τα χρόνια είχε καλύτερες επιτυχίες.
Στην περίοδο αυτή οι οικογένειες, η κάθε μια με τον δικό της τρόπο και κόπο διαδεχότανε την ανάλογη πρόοδο.
Άρχισε ο συναγωνισμός μεταξύ των, ποια θα είναι πρωτοπόρος στην πρόοδο από την επαγγελματική των εργασία, αλλά και πολλές φορές για ασήμαντους λόγους είχανε πολλά εμπόδια μεταξύ των και με πολλές δυσάρεστες καταστάσεις.
Μέσα σε αυτά τα εμπόδια ήτανε και η ζήλια η οποία με τον τρόπο που την εμφανίζει ο άνθρωπος τον παρεμποδίζει ν’ αναπτυχθεί και περί αυτού θα αναφερθούμε παρακάτω:
Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που εμφανίζεται σε άτομα που υστερούν απέναντι των άλλων από πλευράς πλούτου, ικανοτήτων, ομορφιάς, μορφώσεως κ.λπ.
Εμφανίζεται συνήθως σε άτομα που μειονεκτούν σε ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω και προσπαθούν να εισέλθουν στο χώρο αυτών που πλεονεκτούν με κάποιον δικό τους τρόπο προκειμένου να επιδείξουν ότι υπερέχουν αυτών.
Έτσι εμπλέκονται μεταξύ των και αντιδρώντας η κατάληξή τους είναι δυσάρεστη.
Η ζήλια διαταράσσει την οικογενειακή γαλήνη μεταξύ των γονέων και των παιδιών.
Εκείνος που ζηλεύει είναι πάντα καχύποπτος και αν του πεις την αλήθεια, αδύνατον να σε πιστέψει.
Η ζήλια είναι μια ασθένεια που κυριαρχεί στον ανθρώπινο οργανισμό και είναι αδύνατον να εξαφανιστεί αφού είναι αθεράπευτη.
Η ζήλια είναι χούι κακό που έχει ο ζηλιάρης, όταν θα δει κάτι καλό θέλει να το πάρει.
Ένας που νομίζει ότι μειονεκτεί, χρησιμοποιεί το ψέμα προκειμένου να προβάλλει τον εαυτό του υπεράνω των άλλων.
Ο Αριστοτέλης όρισε τη ζήλια (φθόνο) ως τον πόνο που προκαλεί την τύχη των άλλων και ότι είναι σοβαρό αμάρτημα στη χριστιανική εκκλησία και ότι σε μεγάλη κρίση ζήλιας ο άνθρωπος βιώνει πολλά σωματικά συμπτώματα. Νιώθει ένταση, σπασμό των μυών, τρεμούλα και ζαλάδα στο κεφάλι αλλά μετά από λίγες ώρες σταδιακά εξασθενούν.
Η ζήλια εισέρχεται περισσότερο στα νέα ανδρόγυνα. Ψάχνει να βρει μια αιτία να εισέλθει στον οικογενειακό τους χώρο, να τα αναστατώσει και να τα φέρει σε αντιζηλία μεταξύ τους με σκοπό να χωρίσουν. Αυτό το θεωρεί ως ικανοποίησή του και τους λέει με ειρωνεία ο ζηλιάρης:
«Ζηλεύω σου αγάπη μου μα εσύ με κατατρέχεις,
όταν εγώ σε τραγουδώ, το νου σου αλλού τον έχεις.»
Τα παλιά χρόνια τη ζήλια την είχανε στο χωριό ορισμένα άτομα που μειονεκτούσαν έναντι των άλλων στα υπάρχοντά τους, κυρίως την εμφανίζανε σε αυτούς που είχανε περισσότερα στην κτηνοτροφία και στη γεωργία.
Όπως στο χωριό, ο Σταύρος και η γυναίκα του η Ελένη ήταν πολύ ζηλιάρηδες. Ο χωριανός τους ο Γιώργης είχε πολλά και καλά πρόβατα. Ήτανε ο πρώτος νοικοκύρης του χωριού σε όλα. Του Σταύρου δεν του άρεσε επειδή πλεονεκτούσε και πήρε την απόφαση να του κάνει κάτι κακό στο κοπάδι του.
Μια ημέρα έφυγε καβάλα στον γάιδαρό του και πήγε σε ένα μακρινό χωριό. Εκεί γνώριζε ένα που ήτανε και αυτός ζηλιάρης και με λίγα υπάρχοντα. Του ζήτησε να πάει στο χωριό του να πάρει τα πρόβατα του Γιώργη.
Πράγματι, πήγε αλλά του άφησε λίγα να έχει όπως έχουν και οι άλλοι.
Ένας άλλος χωριανός είχε δυο καλές αγελάδες που τις είχε αγοράσει από αυτές που είχανε φέρει από την Ολλανδία. Πάλι αυτός από την ζήλια του, έβαλε από άλλο χωριό και του πήρανε τη μια αλλά μαζί πήρανε και τα ζυγάλετρά του. Το ίδιο έκανε και στον Δημοσθένη που είχε καλά σπαρτά. Πήγε την νύχτα ο ίδιος και άνοιξε τη μάντρα του Βασίλη και τα πρόβατά του φάγανε τα σπαρτά του. Πήγε στο Αγρονομείο ο Δημοσθένης και πλήρωσε ο Βασίλης τη ζημιά που είχανε κάνει τα πρόβατά του.
Ακόμα ο Μηνάς είπε: Μια μέρα πέρασε η Ελένη, έξω από το σπίτι μου και άκουσε τον πετεινό μου που έκραξε ωραία και τον ζήλεψε, γιατί ο δικός της έκραξε βραχνά. Από τότε χάλασε η φωνή και του δικού μου.
Και τέλος, ο γιος του Ιάκωβου ο Σήφης αγάπησε την κόρη του Σταύρου. Του είπε ο πατέρας του: «Του ζηλιάρη την κόρη θα πάρεις; Αυτή και στον ύπνο σου θα σε ζηλεύει» και του λέει ο γιος του «Εγώ, πατέρα, θα τη στρώσω και θα γίνει σαν εμάς, αλλιώς θα πάει από εκεί που ήρθε.»
Οι χωριανοί ανάστατοι με αυτά που γίνονται στο χωριό. Όλοι ήτανε εναντίον της οικογένειας του Σταύρου. Τον βρήκανε και του είπανε ότι «εσύ, μωρέ, ζηλιάρη, κοκαλιάρη, κακομοίρη, τα κάνεις ετούτα όλα στο χωριό μαζί και η γυναίκα σου;»
Αυτός δεν το παραδέχθηκε και του είπανε για τελευταία φορά αν σε πιάσουμε, θα σε κάνουμε στο κρεβάτι να είσαι μέχρι να ποθάνεις. Έτσι μωρέ σαν εσένα θα γίνουν και τα κοπέλια που μεγαλώνεις; Στο χωριό επίθετο δεν είχανε, το όνομά τους ήτανε ο Ζηλιαρόσταυρος και η Ζηλιαροελένη.
Ενώ έχουν περάσει πολλά χρόνια από την Κατοχή το φαινόμενο της ζήλιας συνεχίζει και σήμερα, αφού δεν βρέθηκε η θεραπεία της και έχει πολλές και δυσάρεστες επιπτώσεις στην οικογένεια, στο σχολείο και στον επαγγελματικό τομέα, παρά που τώρα η διαβίωση και η δημιουργικότητα των ανθρώπων είναι καλύτερη από πριν.
Στη νέα οικογένεια, ο άνδρας και η γυναίκα απαιτούν πολλά μεταξύ τους από αυτά που δεν έχουν και δεν θέλουν να αποκτήσουν και αφού αδυνατούν, δυσαρεστούνται με κακές συνέπειες.
Σοβαρό είναι το πρόβλημά τους αν πλεονεκτεί ο ένας του άλλου. Αυτός που μειονεκτεί νιώθει αδύναμος και αυτός που πλεονεκτεί δυνατός. Και τα δυο μαζί συγκρούονται και φέρουν το μη επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν όμως ισορροπούν, αυτό σημαίνει ότι δεν τους έχει πολιορκήσει η ζήλια και η ζωή τους συνεχίζεται ομαλά.
Όμως από την ημέρα, το μήνα, το χρόνο πολλά μπορεί να εμφανιστούν στις οικογένειες, όπως ο Γιώργος είχε σπουδάσει, ενώ η γυναίκα του όχι. Αυτή νόμιζε ότι μειονεκτεί και τον ζήλευε. Αυτός δεν προέβαλε ποτέ τη μόρφωσή του. Αυτή αντιδρούσε σε όλα. Ίσως να της ήρθε στο μυαλό που λέγανε οι παλιοί: «άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο», γι’ αυτό δεν υποχωρούσε, οπότε φθάσανε στα άκρα.
Επίσης ο Γιάννης και η Σοφία είχαν παλιό αυτοκίνητο, ενώ ο Σταύρος και η Μαίρη καινούριο. Η Σοφία νόμιζε ότι μειονεκτούσε και είπε στον άνδρα της να το αλλάξουν, αλλά δεν είχανε χρήματα. Του λέει: «Γιάννη, να πάρουμε δάνειο ή να πάρουμε δανεικά από το Σταύρο και να τα πληρώνουμε με δόσεις.» Της απάντησε: «Άκου, Σοφία, τώρα με την κρίση ίσως με απολύσουν από τη δουλειά, πως θα πληρώνουμε τις δόσεις;» Δεν θυμάσαι από το σχολείο, τι είχε πει ο Πλούταρχος τον 1ο αιώνα μ.Χ., ότι «όταν δεν έχεις μη δανείζεσαι γιατί δεν θα πληρώσεις το χρέος σου ποτέ;»
Η ζήλια στα σχολεία είναι περιορισμένη, όπως είπε ο εκπαιδευτικός κ. Γιάννης. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν οι λίγες περιπτώσεις που εμφανίζονται στην εκμάθηση και στις συμπεριφορές των παιδιών, να αντιμετωπίζονται με τον πλέον καλύτερο τρόπο.
Εκεί που η ζήλεια δημιουργεί περισσότερο σοβαρές και επικίνδυνες καταστάσεις είναι στον επαγγελματικό τομέα. Αυτοί που ευημερούν, δέχονται από αυτούς που υστερούν στην πρόοδο τις απρόβλεπτες καταστάσεις που τους φέρουν σε σοβαρά εμπόδια ακόμα και την καταστροφή αυτών, από εμπρησμούς και κλοπές, νομίζοντας έτσι ότι θα έχουν δικό τους όφελος. Αυτοί οι τρόποι φέρουν σε απόγνωση όλους τους άλλους που θέλουν η ευημερία να είναι για όλους η ίδια.
Τελειώνοντας αφιερώνω το κείμενό μου σε όλους εσάς που θα το διαβάσετε ή όχι, περισσότερο στους νέους τους οποίους συμβουλεύω ν’ απέχουν από το μικρόβιο της ζήλιας από όλες τις περιπτώσεις καθότι θα τους φέρει αντιμέτωπους με τις δυσάρεστες καταστάσεις αυτής.
Για όλα αυτά που σας έγραψα, συγνώμη σας ζητάω
και εσείς να μου την δώσετε, για να σας αγαπάω!
