τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και τον ευσεβή λαό
της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου.
«Σημερον Θεός επί γης παραγέγονε,
και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε.
Σημερον οράται σαρκι, ο φύσει αόρατος, δια τον άνθρωπον·»
Αγαπητά μου παιδιά,
Με αυτούς τους λόγους, ο μεγάλος Πατέρας και υμνογράφος της Εκκλησίας Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μας καλεί να συνεορτάσομε και συνευφρανθούμε αυτήν την μεγάλη ημέρα που μας αξιώνει να βιώνομε η χάρη και το έλεος του Πατέρα μας Θεού. Με αυτούς τους λόγους μας εισοδεύει στο βαθύτερο νόημα της μεγάλης Εορτής των Χριστουγέννων και στο σωτηριολογικό και ανθρωπολογικό της περιεχόμενο. Με αυτούς τους λόγους μας παρέχει τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσομε την ευλογία του ιστορικού γεγονότος της Ενανθρωπήσεως του Χριστού, να λάβομε τα μηνύματά του και να νοηματοδοτήσομε τη ζωή μας σε σχέση άρρηκτη με αυτά.
Σήμερα, μας λέγει ο ιερός Πατέρας, ο Θεός ήλθε στη γη και ο άνθρωπος απέκτησε τη δυνατότητα να ανέβει στον ουρανό. Σήμερα ο αόρατος Θεός σαρκώνεται για τον άνθρωπο.
Επιθυμούμε πατρικά να σας παρακαλέσομε, ιδιαίτερα εφέτος, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, να εγκύψομε όλοι στο βάθος της Εορτής, στο μεγάλο μυστήριο της φιλανθρωπίας του Θεού, στο μεγάλο μυστήριο της οντολογικής αλλαγής που από άμετρη αγάπη έκαμε ο Θεός στον άνθρωπο.
Η Ενανθρώπηση του Θεού αποτελεί την κορυφαία έκφραση της αγάπης Του για τον άνθρωπο και την φανέρωση του ανυπέρβλητου πλούτου της αγαθότητάς Του. «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ' έχη ζωήν αιώνιον. ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ' ίνα σωθή ο κόσμος δι' αυτού» (Ιωάν. γ 16-17). Η αγάπη του Θεού στον άνθρωπο είναι η μοναδική αιτία που Τον ώθησε να ενανθρωπήσει. «Ο Βασιλεύς των ουρανών δια φιλανθρωπίαν επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη», ψάλλομε. Δεν φθάνει όμως μόνο να ψάλλομε αλλά να αποκτήσομε συνείδηση αυτής της θεϊκής αγάπης. Ότι για εμάς έγινε άνθρωπος, για να ξαναγίνομε και πάλι παιδιά Του. Ότι για εμάς έγινε η συγκατάβασή Του, η εκούσια ταπείνωσή Του, για να μας ανυψώσει στον ουρανό. Ότι για εμάς πτώχευσε εκούσια, για να μας πλουτίσει με τις αρετές και τα χαρίσματα της αγάπης του.
Αν κατανοούμε όλα αυτά πνευματικά και αληθινά, τότε αποκτά νόημα η ύπαρξή μας μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας. Τότε τοποθετούμαστε σωστά απέναντι στο Θεό και στην εικόνα Του, τον κάθε αδελφό μας και παιδί Του. Τότε αισθανόμαστε την ανάγκη να ζούμε αγαπητικά, με ελπίδα και υπομονή.
Επιθυμούμε ακόμη να σας παρακαλέσομε να κατανοήσομε την αγαπητική είσοδο του Θεού στον κόσμο. Πως, δηλαδή, ο ερχομός Του έγινε αθόρυβα, ταπεινά, απλά, απαλλαγμένος από τον πειρασμό της διαφήμισης και προπάντων λουσμένος στο αιώνιο φως της αλήθειας και όχι στα «φώτα» της πρόσκαιρης δημοσιότητας, χωρίς προβολές και τυμπανοκρουσίες. Γιατί όλα αυτά θα μπορούσαν να εκβιάσουν την ελευθερία του ανθρώπου. Ο Θεός δεν ήλθε για να την εκβιάσει, αλλά να την σεβαστεί και να καλέσει τον άνθρωπο κοντά Του, όχι για να τον κάνει φανατικό και ανελεύθερο οπαδό Του, αλλά να του χαρίσει τη δυνατότητα της σωτηρίας μέσα από την αξιοποίηση των προσωπικών του επιλογών. Γι’ αυτό και κάθε μορφή βίας, ανελεύθερων πρακτικών, καταπιέσεων η προπαγάνδας είναι ξένα προς το Ευαγγέλιο. Ο Χριστιανός καλείται, αν θέλει, να ακολουθήσει πίσω από τον Χριστό, να γίνει πιστός στην αλήθεια Του. Γνωρίζοντας εξαρχής τι σημαίνει αυτό. Πως γι’ αυτήν την αλήθεια μπορεί ακόμη να υποστεί περιφρονήσεις, ειρωνείες, συκοφαντίες, διωγμούς, μαρτύρια, ακόμη και τον θάνατο, από τους κατά καιρούς ψευδοθεούς και «σωτήρες». Όχι σε κάποιες άλλες εποχές, πολύ μακρυνές από την δική μας, αλλά ακόμη και σήμερα, όπως καλά γνωρίζετε, αμέτρητοι γνήσιοι ακόλουθοι και μαθητές της χριστιανικής αλήθειας δίδουν την μέχρι αίματος δική τους μαρτυρία και αποδεικνύουν αυτό που λέγεται και γράφεται, πως «η ιστορία επαναλαμβάνεται».
Σε εποχές που ευνοούν τις ακρότητες, να προσευχόμαστε και να εργαζόμαστε για την εν Χριστώ ενότητά μας, για να μάθομε, επιτέλους, να ζούμε αγαπητικά με τον Θεό, με τον συνάνθρωπο, με το περιβάλλον μας. Για να μην ζούμε με την αγωνία και την ανασφάλεια που μας προκαλούν τα φαινόμενα βίας και ρατσισμού, αλλά και του κάθε λογής φανατισμού, τα οποία παρατηρούμε να αναπτύσσονται ανησυχητικά γύρω μας.
Επιθυμούμε επίσης να σας παρακαλέσομε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, να μην λησμονούμε στην προσευχή μας τους αδελφούς μας που δοκιμάζονται σε άλλα μήκη και πλάτη της γης, που υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τις εστίες και τους τόπους που γεννήθηκαν καταδιωκόμενοι από κάποιον νέο σύγχρονο «Ηρώδη». Να προσευχόμαστε για την ειρήνη, την καταλλαγή, τη δικαιοσύνη, το σεβασμό της ανθρώπινης αξίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την σταθερότητα και την κατάπαυση των πολεμικών συγκρούσεων, για να γίνει επιτέλους πραγματικότητα το «επί γης ειρήνη».
Επιθυμούμε να σας ζητήσομε να μην ξεχνούμε ποτέ τους εμπερίστατους αδελφούς μας, αυτούς που απαιτούν και δεν επαιτούν την αγάπη μας. Αυτούς που δοκιμάζονται από τα δεινά της πολυδιάστατης κρίσης, την ανεργία, την αβεβαιότητα, την απελπισία, τα ποικίλα αδιέξοδα των καιρών. Να τους στηρίζομε πνευματικά και υλικά, από τον πλούτο των καρδιακών μας αισθημάτων που είναι διαπιστωμένο πια πως στις δύσκολες περιστάσεις αναδεικνύουν το περίσσευμά τους. Να τους χαρίσομε, εφόσον το ζούμε, το μεγάλο δώρο των Χριστουγέννων, που είναι η ελπίδα, η αισιοδοξία, η αληθινή αγάπη, η πραγματική φιλία, η διαπροσωπική επικοινωνία, που καταξιώνονται στην φάτνη της Εκκλησίας. Αισθανόμαστε ειλικρινά πως η Εορτή των Χριστουγέννων είναι κατεξοχήν Εορτή των διωκόμενων ανθρώπων, των αστέγων, των ξένων, των προσφύγων, των φτωχών, των πονεμένων, των πενομένων, αυτών που ο πολύς κόσμος αποκαλεί «περιθωριακούς». Αφού ο ίδιος ο Χριστός ενδύθηκε αυτές τις εκφράσεις της τραγικής ανθρώπινης πραγματικότητας, διώχθηκε, δεν του παραχωρήθηκε τόπος για να γεννηθεί, ήλθε, και για τους πολλούς παρέμεινε, ξένος, έγινε πρόσφυγας, αποδοκιμάσθηκε, αποκλείσθηκε, περιθωριοποιήθηκε. Στο πρόσωπο των αδελφών Του των ελαχίστων βλέπομε το δικό Του πρόσωπο και λειτουργούμε ανάλογα με ευεργετικές για όλους αντιδόσεις αγάπης.
Επιθυμούμε ακόμη να σας προτρέψομε με πολλή αγάπη να προσευχόμαστε όλοι μας, με αφορμή αυτήν την «οικογενειακή» Εορτή, για τις οικογένειές μας και το θεσμό τους, που δοκιμάζεται πολύ στις ημέρες μας. Μας θλίβει ιδιαίτερα, και το καταθέτομε στην αγάπη σας, το πόσο εύθραστες έχουν γίνει οι σχέσεις των συζύγων και των γονέων, που δεν αντέχουν το βάρος της αγάπης και της υπομονής. Τα Χριστούγεννα είναι κατεξοχήν Εορτή της Οικογένειας και στην ευλογημένη παράδοσή μας οι δεσμοί της είναι πάντοτε ιεροί και τρυφεροί, και έτσι πρέπει να παραμείνουν.
Επιθυμούμε, τέλος, να ζητήσομε από όλους να κάνομε προσευχή για την Εκκλησία μας και την ενότητά Της. Ιδιαίτερα παρακαλούμε όλους να είμαστε προσεκτικοί γιατί τελευταία βλέπομε, και στον τόπο μας, πολλές αιρέσεις να εντείνουν την δραστηριότητά τους και αγωνιούμε για κάποιους αδελφούς που ενδέχεται να πλανηθούν. Ακόμη να είμαστε πολύ προσεκτικοί γιατί παρατηρούμε να υφέρπει συχνά και ένας θρησκευτικός φονταμενταλισμός, με φαινόμενα μισαλλοδοξίας, τα οποία καμία σχέση δεν μπορούν να έχουν με την Ορθοδοξία.
Αγαπητά μου παιδιά,
Η Εκκλησία μας καλεί και εφέτος όλους εμάς, τα μέλη του Αγίου Σώματός Της, να συνειδητοποιήσομε το γεγονός της Γεννήσεως του Θεανθρώπου ως αφορμή για την προσωπική μας αναγέννηση. Στην Εκκλησία δεν αναζητούμε το Θεό. Τον βλέπομε «κείμενον εν τη φάτνη» Της (Λουκ. β 12). Δεν Τον στοχαζόμαστε η Τον φανταζόμαστε, αλλά Εκείνος αποκαλύπτεται σε εμάς και εμείς Τον βιώνομε καθημερινά μέσα Της και μέσα μας. Αυτή η προσωπική μας σχέση μαζί Του, η βίωση της παρουσίας Του, μας οδηγεί στον εκκλησιασμό των υπάρξεών μας, στην μετοχή στην αγιοπνευματική ζωή, στην ανυπόκριτη αγάπη μας προς όλους και όλα.
Με αυτές τις πατρικές σκέψεις, απευθύνομε προς τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναχικές Αδελφότητες και τους Χριστιανούς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας χαιρετισμό, πίστεως, ελπίδας και αγάπης. Ευχόμαστε σε όλους σας αληθινές, ευφρόσυνες και ευλογημένες τις Εορτές του Αγίου Δωδεκαημέρου και σας ασπαζόμαστε με την αγάπη του Φιλανθρώπου Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.
Ο Επίσκοπός σας
† Ο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγένιος.
Από την Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου
