Αυτό ήταν λοιπόν! Ψηφίσαμε! Αισθανθήκαμε για λίγο κυρίαρχοι αυτής της χώρας. Ορίσαμε με την ψήφο μας την κοινή μας μοίρα. Πήραμε μία γερή δόση συμμετοχής στα κοινά. Μπράβο μας!
Τα αποτελέσματα σίγουρα θα περάσουν - αν δεν έχουν περάσει ήδη - από διάφορες ερμηνείες και επικοινωνιακά φίλτρα, αλλά το σημαντικό είναι ότι από αυτήν την εβδομάδα ξεκινά η… «απόψυξη». Όσα θέματα που μέχρι πρότινος βάζαμε κάτω από το χαλάκι «... για μετά τις εκλογές», είναι πλέον μπροστά μας. Ελπίζω να μην σκοντάψετε σε κάποια από αυτά…
Πάντως ο δείκτης ρίσκου της Ελλάδας δείχνει να μειώνεται, τόσο λόγω της πρωτοβουλίας Ντράγκι, όσο και από τον σχεδόν εκβιαστικό τρόπο του Σόιμπλε, οι οποίοι μας θέλουν διακαώς στην Ευρωπαϊκή οικογένεια μέχρι να καταφέρουμε να… ενηλικιωθούμε! Τώρα που σιγά σιγά μπαίνουμε στην «εφηβεία», ενδέχεται να έχουμε και εμείς την επαναστατική μας περίοδο, αλλά σύντομα μάλλον θα την ξεπεράσουμε και θα μπούμε πιο ώριμοι στην παραγωγική διαδικασία.
Είναι απαράβατος κανόνας ότι κάθε μεθύσι όσο γλυκό και να είναι, περνάει σύντομα και το διαδέχεται ένα εξίσου σύντομο μα σκληρό hangover, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι πονοκέφαλοι που οφείλονται στην αντιμετώπιση μίας πεζής πραγματικότητας! Το μέγεθος μάλιστα της εκλογικής νίκης αυξάνει στην προκειμένη περίπτωση τις υποχρεώσεις, αλλά και τους… πονοκεφάλους , γιατί δεν αλλάξαμε απλά σελίδα, αλλά βιβλίο! Καλό θα ήταν λοιπόν, να μη βιαστούμε να κρίνουμε το συγκεκριμένο βιβλίο από το εξώφυλλο. Άλλωστε, το βιβλίο της ιστορίας θα γράφεται κάθε μέρα από τη νέα κυβέρνηση και όπως έχει πει και ο μέγας Oscar Wilde «Υπάρχουν δύο τραγωδίες στη ζωή. Η μία είναι να μην αποκτήσεις αυτά που θέλεις και η άλλη είναι να τα αποκτήσεις…».
