Γράφει ο Νίκος Θεωδοράκης
Δημοσιογράφος
http://www.thrapsaniotis.gr/
Και να που φτάσαμε στο παραπέντε των εκλογών! Αυτό που επιβάλει το Σύνταγμα είναι να υπάρχει μια χρονική περίοδος σιωπής… Αρκετά με τις κραυγές, τις προεκλογικές συγκεντρώσεις, τους εκφοβισμούς, τις πιέσεις, συνηθίζεται να υπάρχει ένα 24ωρο όπου να προλάβει να κατακαθίσει λίγο ο κουρνιαχτός πριν από τους πανηγυρισμούς το βράδυ των εκλογών, όταν ανοίξουν οι κάλπες και γίνει ορατό το αποτέλεσμα.
Ας δούμε λοιπόν πώς κύλησε η σύντομη προεκλογική περίοδος, αν άφησε κάτι πίσω της κι αν αυτό είναι φανερό στον ορίζοντα, κάτι τέλος πάντων που να οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα ως προς την έκβαση της μάχης και της πολιτικής αντιπαράθεσης. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι στα χρόνια που θυμόμαστε και αναφέρονται σε εποχές δημοκρατίας όπου το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι ήταν κάτι περισσότερο από υπαρκτό, δεν έχουμε δει πιο παράξενες και περίεργες εκλογικές διαδικασίες.
Οι υποψήφιοι δεν μπόρεσαν, δεν ήθελαν, δεν πρόλαβαν ούτε αφίσες προσωπικές να τυπώσουν, ούτε και κάρτες ή φυλλάδια καλά – καλά. Αλλά και τα ίδια τα πολιτικά κόμματα προτίμησαν τα τηλεοπτικά σποτ και λιγότερο τις αφίσες. Ούτε μεγάλες συγκεντρώσεις σε ανοιχτούς χώρους είδαμε, τέτοιες που να δικαιολογούν το φανατισμό άλλων εποχών…
Δεν ξέρω αν συνέβαλε σ’ αυτό η αποφασιστική στάση του δημάρχου Αθηναίων κ. Καμίνη σχετικά με την αφισορύπανση που απείλησε ότι τα συνεργεία καθαριότητας του Δήμου θα κατέβαζαν όποια αφίσα έβλεπαν, αλλά πραγματικά αφίσες στην πρωτεύουσα δεν είδαμε…
Δεχθήκαμε τα πιο αλλοπρόσαλλα τηλεφωνήματα από ανύπαρκτους και άγνωστους σε μας, υπουργούς της συγκυβέρνησης, χωρίς κανένα προγραμματισμό ή βάση. Στην τύχη, έτσι ατάκτως εριμμένα… Όπως και SMS. Λίγα όμως κι αυτά. Κατά την άποψη μας, τόσο οι πολιτικοί, όσο και οι πολίτες βρίσκονται σε φάση μάλλον πολύ διαφορετική σε σχέση με άλλες εκλογές και πολύ δύσκολη.
Κι αυτό που έκανε ακόμα πιο τραγική την κατάσταση ήταν ότι έπρεπε να χρησιμοποιούν το ψέμα κάθε φορά που όφειλαν να επικαλεστούν την αλήθεια. Μεγαλύτερη κακοποίηση δεν είχε ποτέ στο παρελθόν υποστεί αυτή η λέξη που είναι φτιαγμένη για να ακουμπά στην καρδιά των ανθρώπων.
Όχι πως ξαφνιαστήκαμε. Πάντα έτσι έκαναν οι πολιτικοί, αλλά τούτη τη φορά ξεπέρασαν τα εσκαμμένα. Η Νέα Δημοκρατία, εκείνη μαζί με το ΠΑΣΟΚ που δεν θα έπρεπε ούτε να την πλησιάζουν, την έκανε κεντρικό της σύνθημα. Μεγαλύτερη κοροϊδία δεν έχει ξαναγίνει. Και είμαι βέβαιος ότι θα το πληρώσει ακριβά αυτό.
Αναμφίβολα κάτι τέτοιο έφερε μεγάλη σύγχυση στους ψηφοφόρους τους οι οποίοι για πρώτη φορά αντιμετώπισαν τα τύχη των ιδεοληψιών ως να μην υπάρχουν, αφού οι μάζες κινούνταν, άγονταν και φέρονταν από τον ένα πολιτικό χώρο στον άλλον προσδοκώντας μικρά και πρόσκαιρα προσωπικά οφέλη.
Ενδιαφέρον είχε επίσης ότι μίλησαν για όλα, πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια… Μόνο για ένα δε μίλησαν: Ποιος ευθύνεται γι’ αυτή την κατάντια της βίαιης φτωχοποίησης της μεσαίας τάξης… Πολύ σημαντικό ερώτημα. Διότι θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία στο ψηφοφόρο να δει και να διαπιστώσει ώς πού θα βγάλει αυτό το πράγμα που έχει βιώσει άγρια στο πετσί του.
Ένα στοιχείο, ωστόσο, που έγινε αισθητό και από τους μυημένους, είναι ότι όσοι ασχολούνται με την πολιτική κατάφεραν να την απαξιώσουν στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών… Δεν υπάρχει πλέον καμιά εμπιστοσύνη σε κανένα πολιτικό σχήμα, αν και ο άνθρωπος από τη φύση του είναι αισιόδοξος και θέλει να ελπίζει ότι θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες.
Το βράδυ της Κυριακής η κάλπη θα βγάλει κάποιον νικητή με μικρή ή μεγάλη διαφορά… Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι όλο και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει τον άνθρωπο. Σε κάθε εκλογική μάχη το διαπιστώνει, όλο και περισσότερο…
