Την πρώτη εφ' όλης της ύλης συνέντευξή του μετά τον ντόρο που δημιουργήθηκε ενόψει της ερμηνείας του «Άξιον Εστί» του Μίκη Θεοδωράκη δίνει ο Σάκης Ρουβάς.
Ο τραγουδιστής και ηθοποιός δείχνει να νιώθει μεγάλη ευγνωμοσύνη για την καλλιτεχνική του τύχη να συνεργαστεί με έναν ογκόλιθο της μουσικής της χώρας μας και παραδέχεται πως όταν το είχε κάνει παλιότερα ο Αντώνης Ρέμος, ο ίδιος είχε ζηλέψει. «Μέσα μου, όλα αυτά που συμβαίνουν σαν να ήξερα ότι θα συμβούν. Δεν έχω βάλει ποτέ όρια στον εαυτό μου» λέει ο Σάκης με ταπεινότητα στη real και συνεχίζει: «Δεν έχω όμως πάψει και να ονειροπολώ. Ακριβώς όπως είχα φανταστεί ότι θα παίξω στο θέατρο και έπαιξα στις "Βάκχες". Έτσι είχα φανταστεί ότι θα τραγουδήσω κάποια στιγμή και αυτά τα μεγαλειώδη έργα. Μην το πάρετε ως αλαζονεία. Η καρδιά μου σπαρταράει και φτερουγίζει όταν κάνω αυτά τα άλματα. Θυμάμαι ότι ο Αντώνης Ρέμος είχε τραγουδήσει Θεοδωράκη και ζήλεψα. Ζήλεψα αγαπώντας τον Αντώνη. Αλλά ζήλεψα γιατί ήθελα κι εγώ να τραγουδήσω τραγούδια του Μίκη. Πιστεύω πως όλα έρχονται στην ώρα τους και για μένα ήρθε αυτή η ώρα. Όχι ότι έχω τρελαθεί και νομίζω πως θα ερμηνεύσω το έργο όπως ο Μπιθικώτσης. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι αυτό το μεγαλοπρεπές έργο να πάει σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Αισθάνομαι σαν ένα μέλος μιας σκυταλλοδρομίας που παρέλαβε τη σκυτάλη και θα την παραδώσει.», λέει ο τραγουδιστής ο οποίος συνεχίζει λέγοντας: «Οι πράξεις μου είναι αυτές που τραβάνε τους κεραυνούς. Αλλά συνδυάζονται και με το γεγονός του πώς σκέφτεται ο καθένας για τον εαυτό του και τι είναι ικανός να πράξει. Ουσιαστικά, κρίνουν με τα δικά τους μέτρα και με τις δικές τους δυνατότητες τις δικές μου πράξεις. Δεν πιστεύουν ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τόσο πολύ και αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτοπροστατεύονται γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ή να παρακολουθήσουν κάτι. Πρέπει να παραδεχτώ ότι κι εγώ αλλάζω συνεχώς. Αλλά χωρίς αλλαγή γίνεται εξέλιξη;»
Όσο για το πώς νιώθει για τα 90α γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη και τη συμμετοχή του σε αυτά, ο Σάκης Ρουβάς παραδέχεται πως νιώθει: «Δέος. Θα ήθελα στα 100 του χρόνια να διευθύνει εκείνος το "Άξιον Εστί". Και να το τραγουδήσω. Θέλω να τον δω, να του φιλήσω το χέρι και τίποτα άλλο».
