ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Αυτή τη μόνη λέξη, Ευχαριστώ της Βλασίας Μιχαηλίδου - Τριπολιτάκη

0

Της Βλασίας Μιχαηλίδου - Τριπολιτάκη

Φιλολόγου, Ιστορικού M.Sc.

[email protected]

100+10 παιδιά ένωσαν τις φωνές τους υπό την καθοδήγηση του Αντώνη Μαυράκη και μας  ταξίδεψαν στα 100+1 χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου, την περασμένη Κυριακή 17 Μαΐου. Μια βραδιά εξαίσια, που φωτίστηκε από τη λάμψη των μικρών μαθητών του ηδίστου Μουσικού Καρπού και τη συνοδεία του κουιντέτου χάλκινων πνευστών Creta Brass κι άλλων αξιόλογων μουσικών.

Το πλήθος των παιδιών που συμμετέχουν στις παραστάσεις, που οργανώνει κάθε φορά ο Μουσικός Καρπός, αποδεικνύει τη σπουδαία δουλειά, που γίνεται σ΄αυτό το δραστήριο μουσικό εργαστήρι. Γνωρίζω πολύ καλά, έχοντας στήσει στο παρελθόν θεατρικές παραστάσεις με 25 παιδιά, πόσο δύσκολο είναι να δουλεύεις με τόσο πολλά και μικρά παιδιά και μάλιστα εκτός του σχολικού πλαισίου, που από μόνο επιβάλλει κάποια όρια. Ως έμπειρος εκπαιδευτικός ο κ. Μαυράκης κατάφερε σ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς να οργανώσει αυτήν την πολυπληθή ομάδα, με τη βοήθεια της πρώην μαθήτριάς του, της γλυκυτάτης Ελένης Αλεξαντωνάκη, να αναδείξει με μαεστρία τις φωνητικές ικανότητες των παιδιών και να παρουσιάσει μία εξαίσια εκδήλωση, η ακουστική της οποίας θα μπορούσε να ανταγωνιστεί επαγγελματικές χορωδίες ενηλίκων.

Η φετινή επιλογή, να παρουσιαστούν οι αγαπημένες σε όλους μας μελωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, ήταν εκπληκτική. Μεγάλες δημιουργίες Ελλήνων συνθετών, που κάθε Σάββατο τραγουδούσαν με τόση χάρη τα παιδιά. Θυμάμαι τη χαρά των δικών μου παιδιών, όταν μάθαιναν κάποια νέα μελωδία και μετά ψάχναμε να βρούμε στο διαδίκτυο την ταινία, που μουσικά επένδυσε το κάθε τραγούδι. Και να τραγουδάνε μαζί με τον αξιαγάπητο «Πίπη» η αγάπη θέλει δύο για να ζεσταθεί, να παλέψει με το κρύο, να στεριώσει να σταθεί». Και με πολύ ενθουσιασμό να συνοδεύουν τη θρυλική Μερκούρη στα «παιδιά του Πειραιά».

???????????????????????

Τότε ταξίδευα κι εγώ μαζί τους σ’ εκείνα τα χρόνια της αθωότητας, όταν ήμουν στην ηλικία τους και περίμενα με λαχτάρα να΄ρθει το Σαββατόβραδο, να χωθώ στην αγκαλιά της γιαγιά μου και  να παρακολουθήσουμε την ελληνική ταινία που προβαλλόταν από την ΥΕΝΕΔ. Μήπως και τώρα, δεν εξακολουθούν να συγκινούν το ίδιο έντονα αυτές οι παραγωγές και δεν αποτελούν το πιο πρόσφορο θέαμα για μια όμορφη οικογενειακή βραδιά στην τηλεόραση; Με σκηνές, που μας συγκινούν με την ευαισθησία τους κι όχι με προκλητικές ερωτικές στάσεις, που προκαλούν γέλιο με τις έξυπνες ατάκες κι όχι με τον εκχυδαϊσμό, που δεν μπερδεύουν τις αθώες ψυχές με ερωτηματικά για το ζευγάρι των ομοφυλόφιλων που μεγαλώνει με καμάρι το κοριτσάκι τους.

Η μουσική μας παράδοση, δόξα τω Θεώ, είναι πλούσια και κάθε φορά ο πρόεδρος του Μουσικού Καρπού φροντίζει να φέρνει σε επαφή τους μαθητές του με την κληρονομιά αυτή, διδάσκοντας και παρέχοντας μια μοναδική ευκαιρία δημιουργικής έκφρασης, τόσο πολύτιμης στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε. Κι όλα αυτά δωρεάν, με μοναδικό κίνητρο την αστείρευτη αγάπη του για τη μουσική και τα παιδιά μας.

Προσωπικά, οφείλω δημόσια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου γι΄ αυτήν την προσφορά στα παιδιά μου, αλλά και να εκφράσω το παράπονό μου, που ένα άτομο τόσο δημιουργικό περιορίζεται στις Συμπληγάδες της γραφειοκρατίας και του αθέμιτου ανταγωνισμού και δεν ενθαρρύνεται, προκειμένου να προσφέρει τα μέγιστα των δυνατοτήτων του στον τόπο μας. Η κ. Λιονή, που προς τιμήν της θέτει υπό την αιγίδα της Περιφέρειας τις εκδηλώσεις του Μουσικού Καρπού, ένιωσε κι αυτή την ανάγκη, μετά τα θερμά της συγχαρητήρια, να προβεί σε απολογία για τις περιορισμένες δυνατότητες που διαθέτει, για να ενισχύει αυτόν τον τόσο σημαντικό, κατά τα λεγόμενά της, πολιτιστικό φορέα της πόλης των Γραμμάτων και των Τεχνών. Θα έπρεπε, όμως, να παρακινηθούν κι άλλοι. Άλλωστε δεν είναι πάντα μόνο οικονομικό το θέμα, είναι και ζήτημα απλής διάθεσης για συνεργασία.

Για παράδειγμα πόσο πιο ωραία θα ήταν, αν αυτήν την υπέροχη συναυλία την απολαμβάναμε σ΄ έναν άλλο αμφιθεατρικό χώρο της πόλης μας με μεγαλύτερη σκηνή, ώστε να μην στριμώχνονται τα παιδιά που συμμετέχουν και να έχουν ορατότητα όλοι οι θεατές. Τι να μας κάνουν τα 150 καθίσματα στον αύλειο χώρο του Παλαιοντολογικού Μουσείου, όταν μόνο οι γονείς που μαζεύτηκαν ήταν 250 κι όταν υπάρχουν και τόσοι άλλοι Ρεθεμνιώτες, που γνωρίζουν την αξιόλογη δουλειά του Μουσικού Καρπού και αδημονούν να απολαύσουν τις εκδηλώσεις, που με πολύ κόπο και μεράκι οργανώνει. Βέβαια, ο κόσμος, έστω και με αυτές τις συνθήκες, παρέμεινε όρθιος ανάμεσα στα αγριόχορτα και χειροκροτούσε με ενθουσιασμό μέχρι τέλους και τραγουδούσε «επτά τραγούδια θα σου πω».

Λέμε ξανά και ξανά πως τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Ας δείξουμε, λοιπόν, έμπρακτα το ενδιαφέρον μας γι΄ αυτά ενισχύοντας δράσεις, που συμβάλλουν στην πνευματική και συναισθηματική τους ολοκλήρωση. Το έχει ανάγκη ο τόπος μας, αφού οι πολιτιστικές εκδηλώσεις αναδεικνύουν την αξία της πόλης μας. Το έχουμε ανάγκη εμείς οι ίδιοι, που με πολύ άγχος αναθρέφουμε τα παιδιά μας στη ζοφερή πραγματικότητα που μας περιβάλλει.

«Μα εκεί ψηλά

κοίτα έν’ άστρο που δειλά

μοναχό φεγγοβολά και μας χαμογελά.»

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ