Είναι το αγαπημένο μου άρθρο. Το περιμένω πως και πως κάθε Σάββατο. Δημοσιεύεται από την εφημερίδα Guardian και ονομάζεται ‘Αυτό που σκέφτομαι πραγματικά’ (What I’m really thinking). Κάθε εβδομάδα, ένας ανώνυμος αρθρογράφος ανοίγει την καρδιά του, και αποκαλύπτει ότι δεν μπορεί να ειπωθεί συνήθως. Όπως είναι αναμενόμενο, αρκετά συχνά, η στήλη προκαλεί έντονες αντιδράσεις. Γιατροί, νιόπαντροι, καθηγητές και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες, τα λένε έξω από τα δόντια. Καμιά φορά, ταράζουν λιγάκι τα ύδατα Πρόσφατα, για παράδειγμα, η δική μου ηρεμία διαταράχτηκε με την μαρτυρία ενός επιτυχημένου εργασιομανή που δεν βλέπει την ώρα και τη στιγμή να φορτώσει τα παιδιά και τις κοινωνικές υποχρεώσεις στη σύζυγο, και να τρέξει στο γραφείο. Γενικά όμως, προσπαθώ να βλέπω τη στήλη σαν ένα μάθημα: της αποδοχής και κατανόησης διαφορετικών πεποιθήσεων.
Η ανώνυμη αρθρογράφος της προηγούμενης εβδομάδας είναι μέλος της Βρετανικής Mensa. Παρά το γεγονός ότι ο δείχτης νοημοσύνης της είναι 164, η γυναίκα αυτή δεν έχει γεμίσει τον τοίχο της με πτυχία, δεν απολαμβάνει θέση ισχύος στη δουλειά της και αν κάνει ή πει κάτι κουτό, ο περίγυρος την αντιμετωπίζει με σαρκασμό:
‘Και είσαι και μέλος της Mensa’, της λένε.
Όσο για τους άνδρες, όπου φύγει-φύγει. Η αρθρογράφος θεωρεί ότι δεν αρέσουν οι έξυπνες γυναίκες στους άνδρες, ενώ οι προσπάθειες ανεύρεσης συντρόφου εντός της Βρετανικής Mensa, δεν στέφθηκαν με επιτυχία.
‘Η εξυπνάδα δεν σε κάνει ούτε εμπαθή, αλλά ούτε και ειλικρινή,’ καταλήγει.
Η ειλικρίνεια και η μετριοπάθεια του άρθρου υποδηλώνουν ένα προσγειωμένο άνθρωπο. Αυτό που ακολουθεί στα σχόλια των αναγνωστών, είναι ένα διαφορετικό και λυπηρό κεφάλαιο. Η αμφισβήτηση, η επιθετικότητα και η ανταγωνιστικότητα ρέουν σχεδόν από κάθε απάντηση. Οι υπαινιγμοί που σχετίζουν τα προβλήματα της με τη γυναικεία της φύση, είναι άφθονοι. Κάποιος μάλιστα, θεωρεί ότι ένας δείκτης νοημοσύνης 164, είναι άχρηστος σε κάποιον που δεν τον χρησιμοποιεί για να καταφέρει ‘αξιοσημείωτα’ επιτεύγματα.
Πιστεύω, ότι ο διάλογος αυτός αντικατοπτρίζει και το λεγόμενο φαινόμενο της ‘Γυάλινης Οροφής’. Είναι τα αόρατα ή τεχνητά εμπόδια που είναι βασισμένα σε προκαταλήψεις και απόψεις, και που εμποδίζουν την γυναικεία ανέλιξη σε ανώτατες εργασιακές θέσεις. Είναι τόσο στεγανή η ‘Γυάλινη Οροφή’, που εγκλωβίζει ακόμα και μέλη της Mensa.
Η χαρισματική αρθρογράφος όμως, δεν διευκρινίζει εάν θα ήθελε να αναρριχηθεί σε ανώτατη εργασιακή θέση, ή όχι. Δεν μπορώ να μην τη συγκρίνω με τον επιτυχημένο εργασιομανή, ο οποίος εργάζεται 70 ώρες την εβδομάδα, ‘δεν πίνει ούτε νερό, για να μην πηγαίνει στη τουαλέτα’ κατά την διάρκεια της εργασίας του, και πανικοβάλλεται ακόμα και με την σκέψη των διακοπών.
Πραγματικά, πολύ έξυπνο κορίτσι…
