Το κείμενο που ακολουθεί περιέχει ξεκάθαρη θέση στις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Από τα ξημερώματα του Σαββάτου οι πολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες. Ο λαός μας καλείται να επιλέξει αν συμφωνεί στην πρόταση όπως κατατέθηκε από τους Θεσμούς ή όχι. Ο λαός μας μπαίνει πρώτη φορά στη διαδικασία μετά από 5 χρόνια ατελείωτων μέτρων ν' αποφασίσει ο ίδιος κι όχι άλλος γι αυτόν. Κι όμως, ο διχασμός και η τρομοκρατία (από τα ΜΜΕ φυσικά) καλά κρατεί.
Αν κάποιος μπει στο διαδίκτυο θα δει ότι τα σχόλια ποικίλουν. Άλλοι είναι υπέρ, άλλοι κατά του δημοψηφίσματος. Χαρακτηρίζουν τον πρωθυπουργό ανεύθυνο κι ότι πετάει το μπαλάκι στο λαό. Κι εδώ είναι που αναρωτιέμαι. Αν ο Τσίπρας έφερνε τα μέτρα των δανειστών θα τον χαρακτήριζαν προδότη, έτσι δεν είναι; Αν έφερνε (ή φέρει) μια έντιμη συμφωνία θα ήταν κωλοτούμπας λόγω προεκλογικών εξαγγελιών από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Συγνώμη...ποιος είπε ότι οι πολιτικοί δε λένε πολλές φορές ψέμματα; (άσχετο ότι δεν είναι σωστό), επιπλέον ποιος είπε ότι αυτά που προανήγγειλε τότε δεν έχει σκοπό να τα κάνει σε βάθος τετραετίας; Γιατί ας μη ξεχνιόμαστε κάθε κυβέρνηση ψηφίζεται για να παράγει έργο για 4 χρόνια, μέχρι τις επόμενες εκλογές. Άσχετα ότι από το 2010 και μετά το έχουμε ξεχάσει αυτό! Και συνεχίζω, αν ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός πάει σε ρήξη, θα λένε "κοιτάξτε που μας έφερε". Τώρα που δίνει την απόφαση στο λαό, είναι ανεύθυνος. Μάλλον τελικά εμείς έχουμε το πρόβλημα όπως έχω αναφέρει και σε παλιότερο άρθρο μου. Επίσης λένε πως τα κεκτημένα του λαού χάνονται. Είναι κεκτημένα η Ε.Ε και το ευρώ; Καλέσανε ποτέ το λαό με δημοψήφισμα να απαντήσει αν θέλει την Ε.Ε και το ευρώ της; Σε ένα πραγματικά εθνικής σημασίας ζήτημα. Όχι, αντίθετα Καραμανλής και Σημίτης τότε αποφάσισαν αυτοβούλως, προφανώς εξυπηρετώντας άλλα συμφέροντα.
Δεν είμαι αρνητικός στην Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης. Αυτή τη θέλω. Ποιος τρελός δε τη θέλει; Είμαι αρνητικός στην Ευρώπη των εκβιασμών και της λιτότητας. Επειδή λοιπόν την Κυριακή καλούμαι να επιλέξω, θα επιλέξω βάσει των των μελλοντικών γενεών γιατί η δική μου γενιά δυστυχώς καταστράφηκε, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Δε θέλω ούτε τα μέτρα τους, επειδή άλλωστε δε θα σταματήσουν ποτέ, ούτε τους εκβιασμούς, ούτε τη λιτότητα. Δε θέλω τα πάντα σ' αυτή τη χώρα να ιδιωτικοποιηθούν, χωρίς να είμαι αρνητικός στη ιδιωτική πρωτοβουλία. Θέλω αξιοπρέπεια. Ε λοιπόν, ΟΧΙ.
Μιχάλης Ρομπογιαννάκης
