Της Βλασίας Μιχαηλίδου – Τριπολιτάκη
Φιλολόγου, Ιστορικού M.Sc.
Φθάνοντας στο χείλος του γκρεμού, αναθεωρείς ιδέες και στάσεις ζωής που σε οδήγησαν σ΄ αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση. Έτσι, έφτασε κι η δική μας σειρά, εφόσον κι οι εταίροι μας με κυνικό τρόπο απεφάνθησαν game over, να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος (ευρώ, δραχμή δεν παίζει ρόλο). Να μάθουμε τι εστί λιτός βίος, γιατί όπως είχε πει χαρακτηριστικά σε μία από τις πρώτες συνεντεύξεις του ο εκκεντρικός υπουργός οικονομικών, πολλά ακριβά αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν στη χώρα μας (τώρα είναι ακινητοποιημένα στις μάντρες ή στα γκαράζ, απομεινάρια μίας άλλης εποχής).
Το πρόβλημα είναι πως αυτοί που κάνουν εξαγγελίες για τα οφέλη του λιτού βίου δεν δίνουν το ανάλογο παράδειγμα και γι’ αυτό τίθεται θέμα αξιοπιστίας. Πόσοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έφεραν τις οικονομίες τους στην πατρίδα που τους εξέλεξε; Πόσες προσλήψεις ημετέρων δεν σημειώθηκαν μέχρι και τις τελευταίες ημέρες, που διαπραγματευόταν η κυβέρνηση φοροεισπρακτικά μέτρα ύψους 8 δισ. ευρώ; Πώς αντιλαμβάνονται τον λιτό βίο, να μην έχουμε γιατρό στα νοσοκομεία, αλλά να έχουμε κρατική τηλεόραση να απαλύνει τον πόνο μας; Ή μήπως λιτός βίος σημαίνει να μην κυκλοφορούμε έξω από τα σπίτια μας, αφού αφέθηκαν ελεύθεροι τόσοι εγκληματίες, ακόμα και βιαστές και παιδόφιλοι, με το νέο νόμο για την αποσυμφόρηση των φυλακών; Μαζί με τους απεγνωσμένους μετανάστες, που έχουν κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας και τα ακριτικά νησιά, οι σκηνές βίας κι οι αιματηρές συγκρούσεις είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο. Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών πυροδότησαν έκρυθμες καταστάσεις (στις οποίες θύματα είναι κυρίως οι ηλικιωμένοι) με όλες τις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφάλειας να είναι σε επιφυλακή.
Αναμφισβήτητα, ο λιτός βίος μας παρέχει τη δυνατότητα να υπερβούμε τις υλικές απολαύσεις και να εκτιμήσουμε ουσιώδη πράγματα στη ζωή μας, τα οποία δεν κοστίζουν και δεν προϋποθέτουν το άγχος για την απόκτησή τους. Όπως μας λέει ένα ωραίο σλόγκαν, που μεταδίδεται τα τελευταία δύο χρόνια από γνωστό τηλεοπτικό κανάλι: «τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή, δεν είναι πράγματα». Και σε παροτρύνει να δεχτείς τις θερμές ακτίνες του ήλιου ξαπλωμένος στο χορτάρι, να παίξεις με τα κουκουνάρια στο δάσος, να κάνεις ισορροπία στο πεζοδρόμιο, να παίξεις ποδόσφαιρο με το αλουμινένιο κουτάκι, να κρυφτείς κάτω από τα σεντόνια με το παιδί σου.
Είναι πράγματι πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά εξανεμίζονται, όταν κρατάς 50 ευρώ στα χέρια και δεν ξέρεις τι να πρωτοκάνεις. Να πληρώσεις τον ιδιώτη γιατρό (γιατί τα δημόσια νοσοκομεία είναι υπό κατάρρευση), να πάρεις τα απαραίτητα τρόφιμα, να βάλεις βενζίνη, ή να πληρώσεις τη δόση των ρυθμιζόμενων οφειλών; Θα έπρεπε ο λιτός βίος να είναι αποτέλεσμα πνευματικής αναζήτησης, που υπαγορεύει και την ανάλογη στάση ζωής, κι όχι της δαμόκλειας σπάθας των ξένων συμφερόντων, που δυστυχώς οι κυβερνώντες στάθηκαν αδύναμοι να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν. Ειδάλλως, ο βίος γίνεται αβίωτος και τίθεται σε κίνδυνο όχι μόνο η προσωπική μας αξιοπρέπεια, αλλά κι η εθνική μας ασφάλεια.
Ήδη μετά την απομάκρυνση των συνοριοφυλάκων από τον Έβρο, λόγω της οικονομικής κρίσης, η φύλαξη ολόκληρης της συνοριακής γραμμής, επαφίεται σε περίπου 450 μόνιμους αστυνομικούς και άλλους τόσους εθελοντές. Και το φαιδρό είναι πως η Τουρκία, που δεν έχει σταματήσει να προκαλεί με συνεχείς παραβιάσεις των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, κάνει δηλώσεις συμπαράστασης προς τη χειμαζόμενη Ελλάδα, προτείνοντας ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου συνεργασία σε θέματα τουρισμού, ενέργειας και εμπορίου, για να βγούμε από το αδιέξοδο!
Δεν αντιλέγω πως οι Έλληνες είχαν συνηθίσει σ΄έναν έκ-λυτο βίο με σπατάλες που υπέρβαιναν τα εισοδήματά τους, με αποτέλεσμα να βρεθούν πολλά νοικοκυριά υπερχρεωμένα με εορτοδάνεια, με αγορές αυτοκινήτων κι άλλα καταναλωτικά δάνεια. Αλλά να φτάσουμε σε σημείο να ζητιανεύουμε λίγα ευρώ έξω από τα ΑΤΜ, που βρίσκονται σε αστυνομικό κλοιό, είναι πολύ εξευτελιστικό. Και δεν είναι τόσο το capital control, που προφανώς θα υπάρχει για αρκετό καιρό, άσχετα από την έκβαση του δημοψηφίσματος. Στην Κύπρο διήρκεσε δύο χρόνια, αλλά το όριο ανάληψης ήταν 300 ευρώ και το capital control λειτούργησε σε συνδυασμό με το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε εκεί. Είναι η συνολική εικόνα που εμφανίζει η κοινωνία μας. Πολλά νοσοκομεία έχουν ξεμείνει από φάρμακα χημειοθεραπείας κι άλλα χρόνιων παθήσεων. Στα περισσότερα ξενοδοχεία γίνονται απανωτές ακυρώσεις κρατήσεων κι ο πιο σημαντικός πυλώνας της ελληνικής οικονομίας καταγράφει συνεχώς σημαντικές απώλειες.
Τελικά, ο βίος των Ελλήνων έχει καταστεί παρά-λυτος (παρέλυσαν οι αγορές, παραλύσαμε από την παρατεταμένη αγωνία) και μόνο ένα θαύμα μπορεί να μας θεραπεύσει. Ο Χριστός, η παντοδύναμη Αγάπη όρθωσε τον παράλυτο στη Βηθεσδά και του φώναξε «Σήκωσε στην πλάτη σου το κρεβάτι σου και περπάτα!». Εμάς ποιος θα μας σηκώσει από τον πάτο της απελπισίας; Η ομοψυχία κι η ομοφωνία.
