ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

«Τιμή και αξία» του Εμμανουήλ Ακουμιανάκη

0

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Κ. ΑΚΟΥΜΙΑΝΑΚΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ M.Sc.

E-mail: [email protected]

http://soixantedix.blogspot.com/

Στη ζωή μας έχουμε γνωρίσει ανθρώπους, οι οποίοι κερδίζουν το σεβασμό μας, προκαλούν το θαυμασμό μας και γίνονται φωτεινοί φάροι που μας οδηγούν στην ολοκλήρωση. Η δική τους φιλία αποτελεί τιμή για εμάς, ο δικός τους βίος γίνεται πρότυπο, η δική τους κουβέντα μετράει, το κάθε τους βήμα ακολουθείται. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που ότι κι αν περνούν στέκονται όρθιοι, κρύβουν έντεχνα τον πόνο, γελούν εξωτερικά όντας εσωτερικά ματωμένοι, συμπαραστέκονται όπου υπάρχει ανάγκη, δίνουν τον τόνο στην παρέα, κυριαρχούν στη συζήτηση, ξεπερνούν τα υπονοούμενα, αποφεύγουν την παρεξήγηση. Και σε κάθε περίπτωση αυτοί οι σεμνοί και εκ πεποιθήσεως αθόρυβοι και αφανείς ήρωες τιμούν και τιμούνται, στέκονται και δεν πέφτουν, επιλέγουν συνειδητά στη βάση αρχών και αξιών, ανοίγουν πρώτοι την πόρτα της ανθρωπιάς και φεύγουν από τη μάχη τελευταίοι όταν τα φώτα έχουν σβήσει, όταν πλέον δεν τους προσέχει κανείς.

Η αντωνυμία «εγώ» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους, είναι άγνωστη για αυτούς λέξη. Παίζουν με τα παιδιά σαν να είναι συνήλικά τους, σέβονται τους ηλικιωμένους σαν να είναι γονείς τους, χαμογελάνε με την ψυχή τους, ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα, δεν αντιγράφουν, δεν προσποιούνται, δεν μιμούνται, δεν πετάνε την ασπίδα τους, δεν λιγοψυχούν, δεν παραπονιούνται. Οι άνθρωποι αυτοί δεν κατηγορούν, δεν ψέγουν, δεν ψεύδονται, δεν λιποτακτούν, δεν κλαίνε μπροστά στους άλλους. Για τον εαυτό τους δεν μιλάνε ποτέ κι όταν άλλοι το κάνουν παρουσία τους κόβουν τη συζήτηση. Εκείνους που τους κατηγορούν πίσω από την πλάτη τους, τους ακριβοχαιρετούν σα να μην έχει συμβεί τίποτε απολύτως. Αν κάτσουν δίπλα τους σε κάποιο καφενείο τους κερνάνε κιόλας. Χαμογελάνε με κατανόηση στην μίζερη ευτυχία των συκοφαντών τους, δεν ασχολούνται με όσα λέγονται, πασχίζουν για καλυτέρευση της κοινωνίας, σταματάνε στο δρόμο μαζεύουν το χαρτάκι και τη γόπα που κάποιος πέταξε, δεν πικραίνονται που εκείνος που βοήθησαν τους ξέχασε. Ναι, αλήθεια υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ακόμα που χαίρεσαι να τους ακούς και να τους βλέπεις.

Μερικές φορές είμαστε στις κλειστές μας, όπως θα έλεγε και ένα πρόσωπο στο οποίο τρέφω μεγάλη εκτίμηση. Εκεί ακριβώς, σε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή χρειαζόμαστε κάποιον να μας σπρώξει, να μας ξεκολλήσει, να μας χτυπήσει στην πλάτη και να μας πει: «δεν χάλασε δα κι ο κόσμος βρε αδερφέ». Εκεί που η απελπισία μας κυριεύει, στην κρίσιμη καμπή της ζωής μας που όλα νομίζουμε πως έχουν τελειώσει, έρχεται ένας «από μηχανής Θεός» και μας τραβάει έξω από το λαγούμι της κατάθλιψης. Εκεί νιώθουμε πως δεν τελειώσαμε, πως μπορεί να χάσαμε μια μάχη, πως αξίζει να παλέψουμε έστω κι αν χίλιοι μαθηματικοί υπολογισμοί δεν μας δίνουν καμιά πιθανότητα. Κι είναι ωραία η μάχη αυτή, είναι ένας αγώνας αξιοπρέπειας, είναι ένα θέαμα όπου οι θεατές είναι χιλιάδες, ο αντίπαλος ανώτερος, τα όπλα του πιο σύγχρονα, και πάντα νιώθουμε να μας τρυπάει το βλέμμα της Ανδρομάχης από τα τείχη. «Πάλεψε όχι για τη ζωή σου» σου λέει μια φωνή, «για την τιμή σου αγωνίσου» σε προτρέπει. Δεν υπάρχει ήττα και νίκη μόνο έντιμη και άτιμη μάχη. Κι είναι απείρως προτιμότερη μια τίμια ήττα από μια ανέντιμη νίκη.

Δυστυχώς η τιμή των πραγμάτων στις μέρες μας μοιάζει να υπερτερεί της ανθρώπινης. Πρέπει να σκεφτούμε εκείνες τις καταλυτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν για να σωθούμε από τη χρηματοπιστωτική παράνοια. Καταφέραμε να αυξήσουμε το κόστος ορισμένων πραγμάτων ουσιαστικά άχρηστων την ώρα που αγνοήσαμε την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και των φυσικών πόρων που είναι απαραίτητοι για τη ζωή μας. Μοναδικό μας όπλο η αξία, όχι η ονομαστική, αλλά η άλλη, η ουσιαστική, αυτή που εκφράζεται με το «λόγω τιμής». Γιατί οι άνθρωποι με τιμή αξίζουν, δεν κοστίζουν. Καλό μήνα.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ