Του Χαράλαμπου Ν. Κοκονά
Ωραία λοιπόν, στα εννιάμηνα, Τρίτη φορά στις κάλπες. Τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντες με μαργαριτάρι. Την πρώτη φορά, Γενάρης μήνα, μας σέρνανε στις εκλογές γιατί τους ξίνιζε ο Πρόεδρος Δημοκρατίας. Δεν είχε σημασία ποιος θα ήταν. Και τον Γλέζο να τους προτείνανε ΟΧΙ θα του ρίχνανε. Τέτοιο πείσμα. Με το άστε ντούε να κυβερνήσουνε. Είχανε πρόγραμμα βλέπεις, είχαν σχέδια, είχανε οργανωθεί τα παιδιά, δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλο με το σχέδιο ανά χείρας. Φωνάξανε, βρίσανε, εκβιάσανε, κατηγορήσανε, ξεφτυλίσανε, μουντζώσανε, υποσχεθήκανε της Παναγιάς τα μάτια κι ορμήσανε να κυβερνήσουνε. Και… τι ήταν να γίνουνε κυβέρνηση;
Άρχισαν τα όργανα το μπουζούκι εργάζεται. Πέντε μήνες να πάνε-έρχονται, χειρότερα να γίνονται. Να μην ,μπορούν να ξεχωρίσουν δυο γαϊδουριών τα άχυρα. Κάνανε εκεί κάνα δυο νομίδια, κάτι προσλήψεις γονέων, κηδεμόνων, συνυφάδων, κουνιάδων, μπατζανάκηδων, γκόμενων και λοιπών συγγενών, κάνανε και τα θυρανοίξια της ΕΡΤ, βγάζανε και τα κάγκελα έξω από τη Βουλή, προσλάμβανε και τις καθαρίστριες, που ήταν το μεγάλο εθνικό πρόβλημα και κανείς από εμάς τους ηλίθιους δεν το είχε καταλάβει, και ύστερα από πέντε τέρμινα στείλανε τον Τσίπρα αυτοπροσώπως στα εξωτερικά να βγάλει το φίδι από τη τρύπα, γιατί άλλαζε συνέχεια πουκάμισα ο υπουργός οικονομικών και δεν τον αναγνώριζαν οι άλλοι υπουργοί τον δικό μας. Κι εκεί ήρθε η μεγάλη έμπνευση. Στα καλά καθούμενα ε; Δημοψήφισμα.
Σιγά παιδιά, ένα λεπτό, να κάνω ένα μπάνιο, ένα ξύρισμα, πως με πετύχατε έτσι με το μακό και το σώβρακο; Όχι, δημοψήφισμα τώρα! Ωραία, και για να’χουμε καλό ερώτημα, ποιο είναι το ερώτημα; Το ερώτημα είναι συμφωνείτε με αυτή τη συμφωνία που προτείνουν οι Ευρωπαίοι; ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Εν τω μεταξύ αυτή η συμφωνία δεν υπήρχε αλλά αφού μας ρωτάγανε λέμε ας απαντήσουμε να πάει στο διάβολο.
Ψήφισε λοιπόν το 62% ΟΧΙ. Εμείς που θέλαμε να μείνουμε Ευρώπη και να μη κοιμόμαστε έξω από τις τράπεζες και ψηφίσαμε ΝΑΙ, το τι ακούσαμε. Τι γερμανοτσολιά με είπανε, τι τσολάκογλου, τι Πέμπτη φάλαγγα, τι Νενέκο (αυτό, δεν ξέρω γιατί αλλά πολύ μου στοίχησε) τι, τι… Άσε που όσους δημοσιογράφους και κανάλια θέλανε το ΝΑΙ και την Ευρώπη τους πήρανε στο κυνήγι για κακούργημα. Αλλά; Αλλά. Βγαίνει την άλλη μέρα ο Πρωθυπουργός και λέει ότι το ΟΧΙ δεν ήταν ΟΧΙ. ΌΧΙ ήτανε μεταμφιεσμένο ΝΑΙ. Ένα ΝΑΙ τραβεστί να το πω που κατά βάθος σημαίνει θέλουμε να μείνουμε Ευρώπη. Και επειδή, λέει, μου δώσατε εντολή και το ελεύθερο, θα πάω εγώ τώρα στη Βρυξέλα να το τακτοποιήσω το θέμα. Και πήγε και υπέγραψε μια ωραιότατη συμφωνία τρισχειρότερη απ’αυτή που αρνηθήκαμε στο περί ου λόγος Δημοψήφισμα.
Άντε να το περάσεις αυτό στη Βουλή. Σηκώνονται (όχι η αντιπολίτευση, όχι το ΠΑΣΟΚ, όχι το Ποτάμι, όχι η Ν.Δ. όχι) σηκώνονται οι βουλευτές οι δικοί του και του λένε «πριτς, εμείς δεν σε ψηφίζουμε»…
Γιατί; Εδώ είναι το θέμα. Γιατί λέει, το Δημοψήφισμα δεν ήταν «θέλουμε δεν θέλουμε Ευρώπη», ήταν «θέλουμε δεν θέλουμε τη ΔΡΑΧΜΗ»… Άλλα ντ’άλλα τα μεγάλα της Παρασκευής το γάλα. Και τότε άρχισε η φαγωμάρα, ο Μεγάλος διχασμός. Να γίνεται στο ΣΥΡΙΖο-ΑΝΕΛ η σφαγή του Δράμαλη. Και σου λέει ο Πρωθυπουργός ο σωστός «πώς να κυβερνήσω με το κόμμα εναντίων μου. Λοιπόν, συνέδριο και μετά εκλογές». Εντάξει ρε παιδιά αφού έχετε σκοπό να κάνετε εκλογές κάθε μήνα αφήστε τις κάλπες μέσα στα σχολεία να μην ταλαιπωρείτε και τους ΔΗΜΟΥΣ. Ευτυχώς, η κυρία Τασούλα, η του μεταναστευτικού, μου έδωσε μια ιδέα. Διότι βγήκε σε μια εκπομπή, την είδα και εγώ μες στη φρεσκαδούρα με τους χαλκάδες να αιωρούνται κρεμασμένοι στο λοβό του ωτός, σε ύφος «Κουνια μπέλα» και αυτή με το χαμόγελο στα πικραμένα χείλη να λέει «μα δε το ξέρετε; Και στη Γερμανία οι μετανάστες στα πάρκα στρατοπεδεύουν». Ε, δεν τους πάτε κατά εκεί κυρία Τασούλα μου να ανασάνει και λίγο το Πεδίο του Άρεως και εκεί γύρω στον Δεκέμβρη τους φέρνετε πίσω πάλι στο Άλσος να στολίσουν και κανένα δέντρο;
