ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Κ. ΑΚΟΥΜΙΑΝΑΚΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ M.Sc.
E-mail: [email protected]
http://soixantedix.blogspot.com/
Αρκετές φορές διαπιστώνουμε την παρουσία του. Σε συνήθεις καταστάσεις γίνεται δεδομένο καταφύγιο. Σε δύσκολες στιγμές γίνεται επιφώνημα απορίας με την έννοια «που στο καλό είχα το μυαλό μου;». Σε παράλογες αποφάσεις γίνεται αντικείμενο επίκλησης. Σε ακαδημαϊκά φόρα συνήθως υπερβαίνει το μέσο όρο διανόησης των κοινών ανθρώπων. Σε κάποιες ατομικές συμπεριφορές η έλλειψή του οδηγεί τους ανθρώπους σε ντιβάνια ψυχιάτρων. Σε κυβερνητικές επιλογές η απουσία του είναι εμφανής και μάλιστα σε σημείο παραλογισμού ορισμένες φορές. Και στις παγκόσμιες πολιτικές των διεθνών οργανισμών η έλλειψή του είναι κανόνας.
Είναι ο κοινός νους. Είναι αυτό το άυλο αγαθό που γίνεται αισθητό μόνο με την απουσία του. Είναι αυτός που φιλοδοξεί να κυβερνήσει αυτόν τον κόσμο. Συγκρούεται με την αμορφωσιά, με την αγραμματοσύνη με τα χειρότερα ελαττώματα του ανθρώπινου είδους. Παλεύει ασταμάτητα να πείσει εκείνους που γίνονται έρμαιο της συγκυρίας, πως το ριζικό του ο κάθε άνθρωπος το φτιάχνει μόνος του. Αντιμάχεται εκείνους που προσκολλώνται πάντοτε στους κυβερνώντες. Σιχαίνεται τους αυλοκόλακες, τους σφουγγοκωλάριους, τους οσφυοκάμπτες, τους χαμερπείς. Ο έχων κοινό νου ξέρει που πατάει και που βρίσκεται. Αποτάσσει τη δωροδοκία, την εύνοια, την υπεροπτική ανοχή των κρατούντων. Δεν επιτρέπει την αθλιότητα, την αδικία, την επιλεκτική κρίση, ακόμα κι όταν αυτά λειτουργούν προς το συμφέρον του.
Θα μου πείτε: Μα όλα αυτά που ισχυρίζεσαι δεν ανήκουν στους φορείς του κοινού νου, δεν είναι γνωρίσματα των μέσων ανθρώπων, δεν αποτελούν πιστεύω του μεγαλύτερου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού. Και ναι, θα συμφωνήσω μαζί σας για ένα πολύ βασικό λόγο. Γιατί στην εποχή μας ο παραλογισμός έχει γίνει κανόνας, η αδικία βασιλεύει και η εκμετάλλευση των αδύναμων από τους ισχυρούς είναι κάτι σύνηθες. Για να αναδυθούμε λοιπόν από τον πάτο στην επιφάνεια πρέπει να πάρουμε κάποιες ανάσες στα μισά της διαδρομής, να κάνουμε αποσυμπίεση, να συνηθίσουμε σε λιγότερη πίεση. Η επίκληση και η χρήση του κοινού νου επομένως είναι το πρώτο στάδιο ωρίμανσης και καλυτέρευσης της κοινωνίας. Είναι το σκαλοπάτι που θα πατήσουμε για να γνωρίσουμε τα καλύτερα, τα ομορφότερα, τα τελειότερα, τα άριστα.
Έτσι ο δυνατός θα σταματήσει να συντρίβει τον αδύναμο. Ο πλούσιος θα πάψει να εκμεταλλεύεται το φτωχό. Ο φτωχός θα πάψει να κερδοσκοπεί σε βάρος του παρία. Ο παρίας θα σταματήσει να επιβιώνει σε βάρος του εξαθλιωμένου. Θα κοπούν τα πόδια κάποιων που κυνικά ομολογούν πως τα μέτρα δεν αφορούν τους δικούς τους. Θα σταματήσουν κάποιοι να μιλούν για πενταροδεκάρες με βάση τα δικά τους κέρδη. Οι νέοι Γερμανοτσολιάδες θα πρέπει να μάθουν να ντρέπονται, θα έπρεπε να ρίχνουν το βλέμμα καταγής όταν μιλούν για ηθική.
Οι πρόσφατες κυβερνητικές αποφάσεις ακολουθούν αυτόν ακριβώς τον κανόνα: της αναπαραγωγής της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της μετατροπής των φτωχών σε κτήνη. Η αναλγησία των Εθνικοσοσιαλιστών της Κυβέρνησης δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από παράλληλα προγράμματα, ούτε χωράει μέσα σε αριστερά υποδήματα. Το αναπόδεικτο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έχει καταρρεύσει μέσα στη σκόνη των ποσοστών επί των διορισμών, στη λήθη των αδήλωτων εκατομμυρίων, στο βόλεμα των λιμασμένων ημετέρων και στους διαγωνισμούς για ανάληψη δημοσίων έργων από κατόχους εταιρειών που τυχαίνει να είναι και μέλη της Κυβέρνησης. Από την άλλη η Αντιπολίτευση κάνει εκδρομές με λεωφορεία λανσάροντας υποψηφιότητες αρχηγών, σκιαμαχεί με τις κυβερνητικές επιλογές, τρώει τις σάρκες της στην κούρσα της διαδοχής, επιδίδεται σε εμφύλιο αλληλοσπαραγμό και προδήλως αγνοεί την κοινωνία την οποία θα έπρεπε να προστατεύσει από την επέλαση των γενίτσαρων του Τρίτου Μνημονίου που και η ίδια ψήφισε. Η Δεξιά κομμένη στα τέσσερα κι η Δεύτερη φορά Αριστερά να ακολουθεί τα νεοφιλελεύθερα χνάρια που λοιδορούσε. Απουσία κοινού νου γαρ.
