Όπως κάθε χολιγουντιανό χιτ που σέβεται τον εαυτό του ακολουθείτε πάντοτε από σίκουελ, έτσι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ορκίστηκε για δεύτερη φορά. Όλοι περιμένουμε το “σαρωτικό κυβερνητικό έργο” που θα βάλει την χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Με προσοχή βέβαια για να μην κοπεί το "σκοινί" που μας κρατάει κοντά στις Βρυξέλλες, γιατί στην περίπτωση που κοπεί δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται ότι θα εκτοξευτούμε στο απώτερο διάστημα σαν την S.Bullock στο "Gravity" όπου θα περιφερόμαστε ξεχασμένοι και μόνοι. Όχι, ότι τώρα δεν περιφερόμαστε. Απλά δεν είμαστε ξεχασμένοι.
Αλλά μην ξεγελιόμαστε, βαδίζουμε με εντυπωσιακά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι επενδυτές φαίνεται ότι μας ξεχνούν και μας προσπερνούν, αφού στην κατάταξη της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας η Ελλάδα βρίσκεται στην 81η θέση (!) ανάμεσα σε 140 χώρες. Μπροστά μας ακριβώς είναι το "δεν ξέρω καν που είναι αυτό" Τατζικιστάν, 10 θέσεις πιο πάνω η "θρυλική" Μποτσουάνα και τριάντα σκαλοπάτια ψηλότερα, η γειτόνισσα και φίλη Τουρκία. Ίσως, αυτή η θέση της Ελλάδας στα "τάρταρα" της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας, να ενέπνευσε και τον πρωθυπουργό Α.Τσίπρα να το "παίξει" τριτοκοσμικός ηγέτης στον ΟΗΕ, κάνοντας ξεκάθαρο στο διεθνές ακροατήριο με εκείνη την χαρακτηριστική κίνηση του χεριού, ότι δίχως χρήματα κάτω από το τραπέζι επενδύσεις δεν γίνονται στην Ελλάδα.
Όλα τα παραπάνω αναφορικά με την ανταγωνιστικότητα, αφιερώνονται σε όσους πιστεύουν ότι οι επενδυτές συνωστίζονται για το ποιος θα προλάβει να τοποθετήσει τα χρήματά του στο Ελληνικό Eldorado που το μόνο που τους υπόσχεται είναι ακόμη μεγαλύτερη φορολογία, άνοιγμα και κλείσιμο των εργοστασίων κατά το δοκούν, ανάλογα με τις πολιτικές συγκυρίες και την προσωπική ερμηνεία του κάθε υπουργού, ατιμωρησία των επίορκων λειτουργών και - το καλύτερο - την άγνοια βασικών υπουργών (πλην του οικονομικού επιτελείου) για το αντικείμενο του οποίου προΐστανται. Αν δεν σοβαρευτούμε, κι αν δεν πάψουν οι διάφορες κορώνες για εσωτερική κατανάλωση, δεν πρόκειται να μας εμπιστευτεί ποτέ κανείς.
Παρόλα αυτά δεν πιστεύω ότι θα παραμείνουν έτσι τα πράγματα, ίσως επειδή είμαι φύση αισιόδοξος και ευελπιστώ ότι σύντομα θα υπάρξουν αλλαγές - πάντα στο πλαίσιο της "Δεύτερη Φορά Αριστερά" κυβέρνησης - οι οποίες θα βελτιώσουν την κατάσταση. Μέχρι τότε, θα παρακολουθήσουμε μερικές ακόμη παραστάσεις επενδυτικού και πολιτικού παραλόγου.
