Γράφει ο Νίκος Θεωδοράκης
Δημοσιογράφος
http://www.thrapsaniotis.gr
Το ασφαλιστικό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση για κανέναν. Πολύ περισσότερο για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ που καλείται να διαχειριστεί ένα χρονίζον ζήτημα. Όταν μάλιστα αυτό έρχεται σε συνδυασμό με το φορολογικό, τότε γίνεται χειροβομβίδα, έτοιμη να εκραγεί στα χέρια αυτών που την κρατούν.
Δείτε λίγο τι συμβαίνει έξω στον κόσμο. Οι δρόμοι στην επαρχία, οι κεντρικοί κόμβοι και οι εθνικοί οδοί είναι αποκλεισμένοι από τους αγρότες. Οι οποίοι δεν φαίνονται και τόσο διατεθειμένοι, παρά τα κυβερνητικά τελεσίγραφα, να καταθέσουν εύκολα τα όπλα και να υποχωρήσουν.
Και στο κέντρο, την Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις, που τα τελευταία έξι – επτά χρόνια οι άνθρωποι της δοκιμάζονται σκληρά από τις πολιτικές της ύφεσης και των μνημονίων άρχισαν να πλήττονται και από μεγάλες απεργίες. Χαρακτηριστική είναι η τελευταία κινητοποίηση της 4 Φεβρουαρίου 2016. Όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες προστίθενται σ’ αυτούς που διαμαρτύρονται…
Εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, δικηγόροι, γιατροί, το λεγόμενο κίνημα της γραβάτας, ακόμα και οι δημοσιογράφοι, δηλώνουν καθημερινά την αντίθεση τους, απέναντι σε όσα σχεδιάζονται για το ασφαλιστικό.
Ουδείς θέλει να δει τους κόπους τους, κόπους χρόνων να τινάζονται στον αέρα, να χάνουν την αυτονομία των ταμείων τους και να κινδυνεύουν τα αποθεματικά τους. Η παροχή σύνταξης δεν είναι ελεημοσύνη. Πρόκειται για τις καταβολές των ίδιων των σφαλισμένων, όταν ήταν στην παραγωγή, πόρους που διαχειρίστηκαν κατά το δοκούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και τώρα, την ώρα της απόδοσης λογαριασμού έρχονται και λένε ότι δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν. Ούτε κουβέντα να κριθούν όσοι ευθύνονται γι’ αυτήν την κατάντια, πολιτικοί και υπεύθυνοι των ταμείων.
Κι αυτό, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν έχει τη στοιχειώδη δικαιοσύνη που επιβάλλεται αφού αφορά κρατήσεις από χρήματα άλλων… Που τώρα ακούν ότι δεν υπάρχουν χρήματα, ο κρατικός κορβανάς δεν μπορεί να στηρίζει άλλο και έτσι θα υποστούν νέες περικοπές.
Και πώς θα αντιδράσουν σ’ αυτή την κατάφορη αδικία, όσοι από μήνα σε μήνα βλέπουν τη σύνταξη τους να συρρικνώνεται; Είναι ανυπεράσπιστοι, απέναντι σε ένα σύστημα που την ίδια στιγμή δεν τους παρέχει ούτε στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Είναι όμως και οι νέοι σε όλες τις τάξεις που βλέπουν τον εαυτό τους κολλημένο στην ανεργία, τα όνειρα τους να μένουν ανεκπλήρωτα και αγωνιούν για τον επιούσιο της επόμενης μέρας. Ούτε σκέψη να κάνουν οικογένεια και παιδιά. Πώς; Και με τι εφόδια; Η ζωή είναι πολύ σκληρή για όλους στα χρόνια των μνημονίων. Και την κυβέρνηση που είχε υποσχεθεί ότι θα έφερνε την ελπίδα, την είδαν στην πορεία να βάζει πολύ νερό στο κρασί της και άλλες προτεραιότητες. Αν μπορεί κανείς να το πει κι έτσι…
Το ζήτημα δεν είναι αν τα μέλη της φοράνε γραβάτες ή όχι, αλλά τι πολιτικές ασκούν και προς ποια κατεύθυνση κινούνται. Δεν υπάρχουν πια άλλες αντοχές γι’ αυτό και η φθορά είναι ραγδαία. Τίτλοι στα Site και αναλύσεις ειδημόνων «δείχνουν» να απειλεί ήδη με… εκλογές, αν οι προτάσεις της δεν περάσουν. Ποιοι το λένε αυτό; Εκείνοι που μόλις την προηγούμενη εβδομάδα γιόρταζαν τον ένα χρόνο αριστερά στην Ελλάδα…
Μόνο που όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς από πολιτική, ξέρουν πως δεν είναι αυτή αριστερά, εκτός κι αν γοητευμένοι από την εξουσία, έριξαν τόσο νερό στο κρασί τους που δεν θυμίζει πια τίποτα από όσα διακήρυσσαν ως αντιπολίτευση..
Το κόκκινο έχει γίνει ροζ και συνεχώς ξασπρίζει… Ο 40χρονος πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας που ήταν το ατού του ΣΥΡΙΖΑ δεν γοητεύει πια τα πλήθη. Η εικόνα δεν φτάνει. Τα έργα είναι κραυγαλέα, πια. Μετράνε χρόνο μέχρι το φευγιό τους…
