Λίγο πριν την επέτειο του ελληνικού ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιουνίου 2015, οι Βρετανοί
έστειλαν ένα οριακό αλλά ξεκάθαρο ΟΧΙ στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και στις γερμανικές εμμονές.
Η ποιοτική διαφορά μεταξύ των δύο ΟΧΙ έγκειται στην πρόθεση των δύο κυβερνήσεων, ελληνικής και βρετανικής, να σεβαστούν το αποτέλεσμα στην πράξη, με τις όποιες συνέπειες ήθελον ακολουθήσει.
Το ερώτημα του δικού μας δημοψηφίσματος ήταν το, αν έπρεπε να γίνει αποδεκτό, το προταθέν σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών, Ευρωπαικής Επιτοπής, Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που είχε απορριφθεί στις διαπραγματεύσεις από την ελληνική κυβέρνηση με υπουργό Οικονομικών το Γιάνη Βαρουφάκη. Το αντικείμενο της διαφωνίας υπήρξε το είδος των οικονομικών μέτρων τα οποία έπρεπε να πάρει η Ελλάδα για την ολοκλήρωση του προηγούμενου προγράμματος οικονομικής διάσωσης έναντι του ελληνικού χρέους και ένα νέο πακέτο διάσωσης.
Μπορεί η επικράτηση του ΟΧΙ να ήταν μεγάλη και εντυπωσιακή αυτό όμως δεν εμπόδισε την Κυβέρνηση Τσίπρα να συμφωνήσει με τους Δανειστές τους όρους για ένα τρίτο μνημόνιο με υπουργό Οικονομικών τον Ευκλείδη Τσακαλώτο μετά την παραίτηση Βαρουφάκη, το οποίο όμως είχε απορριφθεί, επί της ουσίας, στο δημοψήφισμα από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την προσφυγή στις κάλπες, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, αφού βασικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διεχώρησαν τη θέση τους και αποχώρησαν από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία (βλ Λαφαζάνης, Στρατούλης, Κωνσταντοπούλου, Μητρόπουλος κ.ά. καθώς και ο συνεργαζόμενος Βαρουφάκης) για να “νομιμοποιηθεί” δημοκρατικά η ερμηνεία του ΟΧΙ,που δόθηκε από την κυβέρνηση, προκειμένου η χώρα να μείνει εντός Ε.Ε., πάση θυσία.
Και το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους το εκλογικό σώμα, ενημερωμένο ή μερικώς ενημερωμένο, νομιμοποίησε με σχετική πλειοψηφία, την κυβερνητική μετάφραση του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, δίνοντας τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να διαχειριστεί το 3ο και το 3ο+ μνημόνιο...έστω και με κλάματα.
Ο πόνος και ο θυμός του κόσμου από τα ψηφιζόμενα μέτρα εφαρμογής των, ζητούν βαλβίδες εκτόνωσης. Το Brexit, κατά τη γνώμη μου, αποτέλεσε μια βαλβίδα εκτόνωσης του 61,31% του ΟΧΙ του ελληνικού δημοψηφίσματος χωρίς βαθυστόχαστες αναλύσεις για τις όποιες συνέπειες του, τόσο για τους Βρετανούς όσο και για τους Έλληνες.
