Στο σύγχρονο κόσμο των αγορών, πολλές φορές λαμβάνουν χώρα διεργασίες και καταστάσεις τέτοιες, που η τελική διευθέτηση τους δείχνει να διαμορφώνεται από ένα αόρατο χέρι που κινεί ταυτόχρονα νήματα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Αυτή η ενστικτώδης ψευδαίσθηση, εξιτάρει το μέσο θεατή των εξελίξεων, αφού συνδέει έτσι τα γεγονότα με μια αόριστη συνωμοσία με στόχο τη απόλυτη εξουσία κάποιου αόρατου κέντρου. Τα πάντα λοιπόν συνωμοτούν, έχοντας σαν τελικό στόχο τον ίδιο τον θεατή σαν ένα μέρος ενός συνόλου που λέγεται άλλοτε κοινότητα, άλλοτε πολιτεία, άλλοτε χώρα, άλλοτε έθνος… “Το απόλυτο κακό” μας κυνηγά σαν θηράματα όχι για να μας εξοντώσει αλλά να μας υποτάξει…
Είναι όμως ψευδαίσθηση ή όντως υπάρχει ένα αόρατο κέντρο εξουσίας?
Και αν υπάρχει ένα τέτοιο κέντρο εξουσίας και μας καλούσε να του υποδείξουμε τι πρέπει να ελέγχει στο σύγχρονο οικονομικό σύστημα για να κυριαρχεί, τι θα έπρεπε να του προτείνουμε?
Τα οπλικά συστήματα? τα ανθρώπινα επιτεύγματα? τη σύγχρονη τεχνολογία? τους πολύτιμους λίθους? τα τρόφιμα? άλλες πρώτες ύλες? τα διαστημικά προγράμματα?
Όχι, όχι, όχι, κανένα από αυτά...
Στο σύγχρονο κόσμο, με τη δόμηση που έχει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και με δεδομένο την ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς διακίνηση κεφαλαίων, αυτό που πρέπει να ελεγχθεί είναι ο κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω και λοιπών αγαθών, ήτοι: το μέσο συναλλαγής - το νόμισμα.
Έτσι διαχρονικά, ένας βουβός ακήρυκτος πόλεμος λαμβάνει χώρα μεταξύ των διαφόρων κεντρικών τραπεζών, αφού η κεντρική τράπεζα κάθε χώρας (ή ένωσης χωρών όπως η ΕΕ), έχει αναλάβει αυτή τη πολύ δύσκολη αποστολή: στην διαχείριση του νομίσματος με το οποίο η οικονομία της χώρας (ή της ένωσης) είναι συνδεδεμένη.
Οι διαξιφισμοί μεταξύ των νομισμάτων στην πέρασμα του χρόνου έγιναν ρουτίνα, με τις κεντρικές τράπεζες χρησιμοποιούν σαν όπλα τα "εργαλεία" που το οικονομικό σύστημα διαθέτει για αυτή τη δουλειά όπως (πχ ύψος επιτοκίων). Προσπαθούν να διαχειριστούν την ισοτιμία του νομίσματος για το οποίο δουλεύουν κατά το δοκούν προκειμένου να ικανοποιήσουν τους στόχους τους της οικονομίας της χώρας που ανήκουν.
Όμως, σήμερα το "πράγμα" πάει να ξεφύγει...
Η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ (FED) θέλει να ¨συμμαζέψει" τη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από την εφαρμογή του γιγαντιαίου προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης που εφάρμοσε από την άνοιξη του 2009 έως το φθινόπωρο του 2014, (διοχέτευση πακτωλού κρατικών ομολόγων, ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη γιγαντιαία οικονομική κρίση του 2008 που ταλάνιζε τις ΗΠΑ λόγω κυρίως της κατάρρευσης της στεγαστικής πίστης). Όμως ενδεχόμενη αλλαγή στην πολιτική επιτοκίων της βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω κινδύνων που ενδεχομένως να προκύψουν σε "Πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν" αμερικανικές τράπεζες. Έτσι, οι ΗΠΑ σήμερα αντιμέτωπες με το φάσμα των αρνητικών επιτοκίων και έναν κατακλυσμιαίο αποπληθωρισμό, τον οποίο οι κεντρικοί τραπεζίτες της δεν ξέρουν πως να τον σταματήσουν.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) βρίσκεται εγκλωβισμένη στην αδυναμία ή και απροθυμία κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ουσιαστική συνεργασία που να οδηγήσει σε λύση στη κρίση δημοσίου χρέους που ταλαιπωρεί διάφορα κράτη μέλη της.
Πριν καλά- καλά δρέψει τους καρπούς της από τη ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας της, η "Ρώσικη Αρκούδα" σταμάτησε να βρυχάται ...τη τελευταία περίοδο βλέπει το ρούβλι να κατρακυλά χωρίς να είναι σε θέση να αντιδράσει
Αυτά ίσως άκουσαν και ξύπνησαν οι "δράκοι" και στη Κίνα, η οικονομική ανάπτυξη της οποίας αποτελεί την ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας. Η κεντρική τράπεζα σε μια προσπάθεια να αναθερμάνει την εξασθενημένη της οικονομίας της, υποτίμησε το νόμισμα της (ΓΟΥΟΝ), προκαλώντας σε πρώτη φάση τεράστια αναταραχή των αγορών παγκοσμίως.
Και μέσα σε όλες αυτές τις "σπίθες", το προσεχές δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (δίλημμα γνωστό ως Brexit), έρχεται να περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα…to be or not to be in
Με όλα αυτά κατά νου, σήμερα υπάρχουν αναλυτές που έχουν δημοσιοποιήσει την άποψη ότι, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα βρίσκεται "προ των πυλών μίας τεράστιας «αιματοβαμμένης» μάχης, ένα νομισματικό πόλεμο που θα κάνει το 1930 να μοιάζει με πικνίκ…"
Νίκος Μαλλιαρός
(Ηλεκτρολόγος Μηχανικός / Master of Business Administration)
Επενδυτικός Σύμβουλος
