Της Βλασίας Μιχαηλίδου – Τριπολιτάκη
Φιλολόγου, Ιστορικού M.Sc.
«Ο πατέρας μου με κρατούσε από τα χέρια και με ακινητοποιούσε, για να με βιάζει ο φίλος του. Πονούσα πολύ. Πάλευα, αλλά δεν μπορούσα να ξεφύγω». Τι είναι αλήθεια πιο φρικιαστικό; Αυτή η σοκαριστική ομολογία του 12χρονου παιδιού, που ο gay πα-Τέρας του βίαζε ανηλεώς; Τα διαμελισμένα σώματα μικρών παιδιών από το μακελειό στους δρόμους της Νίκαιας; Η αποτρόπαια σκηνή του αποκεφαλισμού του στρατιώτη, που συμμετείχε στην απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία; Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες ανήλικων μεταναστών, που περιγράφουν με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες την εκπόρνευσή τους από αδίστακτους δουλεμπόρους; Οι απροκάλυπτες εκδηλώσεις αστυνομικής βαρβαρότητας στις Η.Π.Α. εναντίον άοπλων πολιτών, μικρών παιδιών, ακόμα κι εγκύων;
Αρρωστημένες ορέξεις, που αναζητούν ικανοποίηση σε αθώα κορμάκια, θρησκευτικός φανατισμός και τρομοκρατικές οργανώσεις, που επιζητούν «δικαίωση» με μαζικές εκτελέσεις αμάχων, απίστευτες σκηνές αγριότητας από εμπαθείς οπαδούς ενός αλαζόνα ηγέτη, ο οποίος με πρόσχημα ένα «ερασιτεχνικό» πραξικόπημα, προβαίνει σε επίδειξη ισχύος, επιδιώκοντας τον δημόσιο εξευτελισμό νεαρών ανίδεων στρατιωτών και την παραδειγματική τιμωρία των αντιφρονούντων, ξεσηκώνοντας τα άφρονα πλήθη.
Πόση αξία έχει, τελικά, η ανθρώπινη ζωή σ΄ αυτόν τον παράλογο κόσμο που ζούμε; Πώς μπορεί να γαληνέψει η σκέψη μας, όταν καθημερινά περιτριγυρίζεται από τόση ανήλεη βία; Ποια καρδιά μπορεί να αναπαυτεί μέσα σε τόσες εκδηλώσεις αγριότητας; Μίσος, εμμονές, πάθη, υλισμός, κερδοσκοπία, εγωισμός, φιλαρχία, μεταλλαγμένος ερωτισμός κι ηδυπάθεια είναι τα συστατικά στοιχεία ενός τεράστιου -ρ, που μας έχει απομακρύνει από την αγιότητα. Ποταπά και κατώτερα ένστικτα σύρουν τον άνθρωπο στον βούρκο της ακολασίας, τον καθιστούν αδύναμο να τείνει προς τα άνω, όπως δηλώνει κι η ετυμολογία της ονομασίας. Ο άνθρωπος πλάστηκε για υψηλές αξίες, αλλά ο σημερινός έχει απολέσει προσανατολισμό, ηθική και ιδανικά. Κι όσο πιο πολύ βυθίζεται σ΄ αυτό τον βόρβορο, τόσο πιο αβέβαιο καθίσταται το μέλλον της ανθρωπότητας.
Δεν ταιριάζει, όμως, στους κοινωνούς της Θείας Χάριτος να μεμψιμοιρούν. Με πίστη προς τη Θεία Πρόνοια, που οικονομεί λύσεις σε κάθε αδιέξοδη κατάσταση, με ομόνοια κι αδελφοσύνη, που νικά τη μισαλλοδοξία και τις διχαστικές τάσεις, με υψηλό φρόνημα, που διαπνέεται από τις αξίες της Ορθοδοξίας, με χρηστότητα κι ειρήνη στην ψυχή ας δώσουμε την ελπίδα σ΄ ένα κόσμο που σπαράζεται από πόνο, αίμα και απέραντη θλίψη. Με ασκητική υπομονή κι αγωνιστική αισιοδοξία ας αποτελέσει ο καθένας μας μία ακτίνα φωτός μέσα στο ζοφερό σκοτάδι της ακολασίας. Ας σφυρηλατήσουμε δεσμούς αγάπης, που θα καταρρίψουν τα τείχη του μίσους και τα βάθρα της αγριότητας.
