Εφυγες πρόωρα για το μεγάλο σου ταξίδι. Κι όπως έλεγε ο Ν. Καζαντζάκης στο βιβλίο του «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» λίγη η ζωή και πολύς ο θάνατος. Για σένα όμως ήταν πραγματικά λίγη η ζωή. Σίγουρα θα έφθανες ακόμα πιο ψηλά εκεί που σε ήθελαν και οι φίλοι σου...
Ήσουν εξαίρετος επιστήμονας αλλά και λαϊκός γιατρός, άνθρωπος, αγωνιστής και είχες όλα τα προσόντα για να είσαι το πρότυπο του χαρισματικού ανθρώπου.
Η ανθρωπιστική σου προσφορά ως χειρουργός, υπήρξε βάλσαμο στους ταλαιπωρημένους συνανθρώπους μας. Παράλληλα όμως η κοινωνική και συνάμα πολιτική σου διαδρομή ήταν η μέγιστη προσφορά σου στον δοκιμαζόμενο λαό, πέρα από ιδεοληψίες και κομματικές αγκυλώσεις.
Τα πέτρινα χρόνια που πέρασε η γενιά μας τη σημάδεψαν και γι’ αυτό στάθηκε στα πόδια της επαγγελματικά και κοινωνικά. Προσωπικά ο ίδιος θα μπορούσες να έχεις πολλά χρήματα αλλά προτίμησες τον όρκο του Ιπποκράτη να τον διαφυλάξεις ως κόρη οφθαλμού.
Η μαντινάδα του αξεπέραστου Μανώλη Κακλή «Καλιά ’ναι μια καλή φιλιά εις τη ζωή ετούτη, παρά να ζεις σαν άρχοντας σε θησαυρούς και πλούτη», αποδίδει επακριβώς το μεγαλείο της ψυχής σου και του χαρακτήρα σου.
Το σπίτι σου στον Πλακιά ήταν πάντα ανοικτό για όλους τους φίλους και συγχωριανούς. Τα γλέντια και οι συναθροίσεις ήταν στην ημερησία διάταξη. Οι μπιστικοί φίλοι σου θεωρούσαν τιμή που σε είχαν «δικό τους», γι’ αυτό ήταν δίπλα σου στο ύστατο χαίρε μαζί με τη σύζυγό σου Αμάλια, τα παιδιά σου Χρήστο και Δέσποινα και τους συγγενείς.
Αντίο ακριβέ φίλε.
Να ΄σαι καλοτάξιδος και να ΄σαι σίγουρος ότι στο σπίτι σου στον Πλακιά πάντα θα ακούγονται η λύρα, τα τραγούδια και η φωνή σου που θα σιγοτραγουδά.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
