Πριν από το Βρετανικό δημοψήφισμα του 2016, οι υπερασπιστές του ‘Leave’, διεκδικούσαν το κλείσιμο των συνόρων, και συνεπώς, την κατάργηση της ελευθερίας εισόδου στη Βρετανία. Οι Ευρωπαίοι μετανάστες ήταν η ‘πηγή’ των οικονομικό-κοινωνικών προβλημάτων της χώρας, ενώ αρκετοί καλούσαν για ένα μεταναστευτικό σύστημα, τύπου Αυστραλίας.
Έχοντας ηγηθεί της ‘ήρεμης επανάστασης’, όπως την αποκάλεσε η πρωθυπουργός, και έχοντας την εντύπωση ότι τα σύνορα έκλεισαν μαζί με το κλείσιμο της κάλπης, οι υποστηρικτές του ‘Leave’ είδαν με έκπληξη τους σκληροπυρηνικούς πολιτικούς ‘Brexiteers’, να αλλάζουν το ρεφρέν.
Όχι καλέ, ποτέ δεν είπαν για αεροστεγές σφράγισμα των συνόρων. Μια χαραμάδα δεν θα πείραζε τελικά. Έτσι, για να περνάνε οι Ευρωπαίοι ένας-ένας, χωρίς να σπρώχνονται.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλλει στις Βρετανικές εταιρείες την καταγραφή των Ευρωπαίων εργαζόμενων τους, αποκρούστηκε από επιχειρηματίες και πολιτικούς, έως ότου εγκαταλείφθηκε.
‘Δεν τους σταμπάρετε τα μπράτσα με αριθμούς καλύτερα?’ ειρωνεύτηκε ο Hilton, ο πρώην σύμβουλος του Cameron.
Οι υποστηρικτές του ‘Leave’, και ειδικά των πολιτικών τύπου Johnson, Fox και Gove, όπως ο Lilico- ο οικονομολόγος των ‘Brexiteers’, τώρα τονίζουν ότι, οι διαφωνούντες δεν κατάλαβαν καλά τις αρχές των Brexiteers.
Τελικά, όταν οι εν λόγω πολιτικοί εξαπέλυαν μύδρους κατά της Ευρώπης, των Ευρωπαίων και των συνόρων τους, ουδέποτε ήταν ‘ανελεύθεροι και κατά των μεταναστών’.
Εν ολίγοις, με το να ηγούνται της εκστρατείας υπέρ του κλεισίματος των συνόρων, την απομάκρυνση από την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους της, σύμφωνα με τον Lilico, ήθελαν κατά βάθος ένα ‘εξωστρεφές κράτος’.
Δηλαδή κατά βάθος, ήθελαν να πάρουν διαζύγιο για να δείξουν τον παράφορο τους έρωτα για την σύζυγο-Ευρώπη.
Στο συνέδριο των Συντηρητικών, πριν από λίγες ημέρες, ακολούθησε η θριαμβολογία και ο ενθουσιασμός υπέρ του ‘σκληρού’ Brexit.
Όταν λέμε ‘έξω’, εννοούμε ‘έξω’, τόνιζε η πρωθυπουργός, και επιβεβαίωνε ότι η Βρετανία θα βρει το δρόμο της έξω από την Ευρώπη, όλα θα είναι καλά και ανθηρά, και όλοι θα ζήσουν καλά, και οι Brexiteers καλύτερα.
Δεν είναι λοιπόν παράξενο, που η Ευρώπη και οι Βρετανοί επιχειρηματίες δεν τη δέχονται αυτή την ‘ελεύθερη σχέση’.
Ούτε επίσης, που αρκετοί Ευρωπαίοι ετοιμάζονται να γυρίσουν στα σπίτια τους, να πληρώνουν φόρο στη χώρα τους, και να έχουν την ψευδαίσθηση ότι εκεί θα εκπροσωπούνται σαν πολίτες.
Επίσης, δεν είναι παράξενο που οι σκληροπυρηνικοί Brexiteers υπεκφεύγουν των συνεπειών των πράξεων τους, υποστηρίζοντας ότι, όχι ‘σκληρό’, αλλά ‘μαλακό’ ήταν τελικά το Brexit που εννοούσαν.
Και η σύγχυση συνεχίζεται.
Οι μισοί ‘Brexiteers’ προτιμούν το ‘Brexit’ τους ‘σκληρό’, ενώ οι υπόλοιποι το προτιμούν ‘μαλακό’.
Οι Ευρωπαίοι μετανάστες πάλι, θα αναγκαστούν να το φάνε ‘τραγανό και ξεροψημένο’…
