Το Farnborough είναι μια ήσυχη πόλη, μια ώρα μακριά από το Λονδίνο. Είναι γνωστή για το αεροπορικό show της, όπου για ένα δεκαπενθήμερο κάθε δυο χρόνια, πολιτικοί και επιχειρηματίες από όλο τον κόσμο, συνωστίζονται για να ψωνίσουν επιβατικά και μαχητικά αεροπλάνα. Τις υπόλοιπες ημέρες των δύο χρόνων, η ζωή βρίσκεται στη μικρή αγορά της πόλης, η οποία βλέπει μερικούς συνταξιούχους και μητέρες με μικρά παιδιά μόνο, να επισκέπτονται τα μαγαζιά.
Ένα από τα super-market, έχει δύο μεγάλα καλάθια στην έξοδο. Είναι τοποθετημένα από κάποια τοπική φιλανθρωπική οργάνωση. Το ένα παρακαλεί για δωρεές προς την τράπεζα τροφίμων για ανθρώπους. Το δεύτερο καλάθι, παρακαλεί για δωρεές προς την τράπεζα τροφίμων για κατοικίδια ζώα. Συνήθως, το πρώτο είναι άδειο. Το δεύτερο είναι μονίμως γεμάτο.
Είναι μια εικόνα που χαρακτηρίζει τη στάση των ανθρώπων απέναντι στη φτώχεια.
Καχυποψία…
‘Τα κατοικίδια δεν διάλεξαν αυτή τη ζωή,’ μου λέει κάποια γνωστή ηλικιωμένη, όταν τη ρωτάω το λόγο για τον οποίο το πρώτο καλάθι είναι άδειο. Σέβομαι την άποψη της, κι επειδή εκείνη δεν ρωτάει τη δική μου άποψη, η συζήτηση μας σταματάει εκεί.
Αρκετές ημέρες πριν τα Χριστούγεννα όμως, κάτι αλλάζει στη μικρή πόλη του Farnborough, αλλά και κάθε πόλη της Βρετανίας. Τα εμπορικά κέντρα σφύζουν από ζωή καθημερινά. Σπρώχνονται όλοι στους διαδρόμους των super-market για να προλάβουν τη παραδοσιακή γαλοπούλα, πριν αυτή πετάξει.
Στις εξόδους, τα καλάθια που προορίζονται για τις τράπεζες τροφίμων των ανθρώπων, γεμίζουν. Γεμίζουν τόσο, που τελικά ξεχειλίζουν. Το δεύτερο καλάθι, αυτό για τα κατοικίδια, ξεχειλίζει επίσης από ‘ανθρώπινα’ αγαθά: φαγητό, επιδόρπιο, παιγνίδια για παιδιά, και δώρα για ενηλίκους.
Ενώ χαίρομαι που βλέπω ότι η νοοτροπία αλλάζει αυτές τις ημέρες, και όλοι οι σκεπτικιστές δίνουν κάτι για εκείνους που έχουν ανάγκη, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ.
Γιατί μόνο τώρα, και όχι όλο το χρόνο?
Εκείνος που δεν θέλουμε να δούμε χωρίς τα απαραίτητα τις Χριστουγεννιάτικες ημέρες, έχει ανάγκη και τις υπόλοιπες 364 ημέρες.
Η Rebecca Smithers της Guardian, επισκέπτεται μια από τις τράπεζες τροφίμων κάποιας άλλης πόλης. Οι εθελοντές μιλάνε για ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα. Δεν θέλει πολύ, λένε, απλά μια απώλεια εργασίας, κάποιο χρέος, μια αρρώστια.
Προς επιβεβαίωση, μια νεαρή μητέρα, μια από τα 1.1 εκατομμύρια πελάτες της τράπεζας τροφίμων, έρχεται να παραλάβει το δέμα της κατά την διάρκεια της συνέντευξης. Αρπάζει ένα κουτί με φασόλια, το ανοίγει και το τρώει κρύο μπροστά στη δημοσιογράφο, κατευθείαν μέσα από την κονσέρβα.
Ας ευχηθούμε, το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα να κρατήσει λίγο παραπάνω φέτος.
Ας γίνει η φτώχεια παρελθόν σε όλο τον κόσμο.
Καλά Χριστούγεννα!
