Μετά από μακροχρόνιες έρευνες, οι παλαιοντολόγοι κατέληξαν στο ότι υπήρχαν δεινόσαυροι με πούπουλα. Μόλις ακούμε την λέξη δεινόσαυρος, μας έρχεται απευθείας στο μυαλό μια μεγάλη σαύρα. Μετά από την τελευταία ανακάλυψη είμαστε πλέον σίγουροι ότι υπήρχαν και δεινόσαυροι με πούπουλα αφού ένα κομμάτι κεχριμπαριού επιβεβαιώθηκε ότι περιείχε την ουρά ενός μωρού δεινοσαύρου, η οποία είναι καλυμμένη με πούπουλα.
Το κεχριμπάρι είναι απολιθωμένος χυμός δέντρων και μπορεί να διατηρήσει βιολογικό υλικό ή ακόμη και ολόκληρα μικρά ζώα που παγιδεύτηκαν μέσα του στο μακρινό παρελθόν. Οι περισσότεροι το γνωρίζουμε από την γνωστή ταινία Jurassic Park, όπου κουνούπια γεμάτα με το αίμα και κατ' επέκταση το DNA δεινοσαύρων είχαν διατηρηθεί μέσα σε κεχριμπάρι.
Το συγκεκριμένο απολίθωμα το ανακάλυψε ο Lida Xing, ένας Κινέζος παλαιοντολόγος από το πανεπιστήμιο παλαιοντολογίας του Πεκίνο και ενδεικτικό είναι ότι δεν χρειάστηκε καν να σκάψει για να το βρει αλλά απλώς το αγόρασε από έναν έμπορο. Το 2015 και κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στο Μιανμάρ, ενας έμπορος παρουσίασε το κεχριμπάρι στον Xing. Μέσα του μπορούσε να διακρίνει κανείς μερικά μυρμήγκια, πέτρες αλλά και κάτι ακόμη που ο έμπορος υποστήριζε ότι είναι κάποιο είδος φυτού. Μετά από έρευνα που έγινε στο κεχριμπάρι, εκδόθηκε αναφορά στην εφημερίδα Current Biology που επιβεβαίωνε ότι το κεχριμπάρι εμπεριέχει ολόκληρη την ουρά ενός δεινοσαύρου συμπεριλαμβανομένων και των πούπουλών του.
Ερευνητές πιστεύουν ότι η ουρά ανήκει σε κάποιο νεαρό Coelurosaur, του οποίου το μέγεθος ήταν κοντά στο μέγεθος ενός σπουργιτιού όταν παγιδεύτηκε μέσα στο χυμό, 99 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αν είχε επιβιώσει θα μεγάλωνε και θα έφτανε στο μέγεθος μιας στρουθοκαμήλου. Οι έρευνες που θα γίνουν με βάση το σημείο των πούπουλων στην ουρά του θα μας δώσουν την δυνατότητα να μάθουμε περισσότερα για την εξέλιξη των φτερών και του πετάγματος.
Τα πούπουλα των μοντέρνων πτηνών αποτελούνται από έναν άκαμπτο κεντρικό άξονα και διακλαδώσεις ινών σε όλο το μήκος αυτού. Οι διακλαδώσεις γίνονται όλο και μικρότερες προς την κορυφή, και λειτουργούν σαν γάντζοι που δίνουν στα πούπουλα την συνεχή επιφάνεια που βοηθάει κατά την πτήση. Μέχρι τώρα δεν γνωρίζαμε αν εμφανίστηκαν πρώτα αυτοί οι “γάντζοι” ή ο κεντρικός άξονας. Με την ανακάλυψη αυτή όμως φαίνεται πως οι ίνες ήρθαν πριν από τον άξονα, επομένως τα αρχικά πούπουλα ήταν ελαφριά, με χνουδωτή υφή και απλή δομή.
