ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Πως η κατάθλιψη γίνεται «όπλο» του συστήματος; του Γιώργου Παπαδάκη

0

Γράφει ο Γιώργος Παπαδάκης, φοιτητής του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παν/μίου Κρήτης.

Ο κόσμος έχει πάψει να πιστεύει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα θα αλλάξει. Αυτό είναι γεγονός, αλλά αυτό δεν προέκυψε από την μία μέρα στην άλλη. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που σκέφτονται έτσι δεν είναι ότι δεν έκαναν τίποτα έτσι ώστε να προσπαθήσουν να αποτρέψουν όλη αυτή τη δυστυχία που επικρατεί αυτή την στιγμή στην χώρα. Άλλοι με την ψήφο τους, άλλοι κατεβαίνοντας στους δρόμους και φωνάζοντας, άλλοι δοκιμάζοντας απεργίες και άλλα πολλά. Δεν θα μπω στην διαδικασία να πω ότι η «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προμελετημένη από πριν, έτσι ώστε να δημιουργηθεί αυτό το κλίμα της απογοήτευσης, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που ήθελαν να πετύχουν, το πέτυχαν. Καταστολή, δεν είναι μόνο αυτό που κάνει η αστυνομία. Καταστολή και βία, είναι να σε κάνουν να χάνεις την πίστη στον εαυτό σου και κατ' επέκταση αυτό να το μεταδίδεις και στους άλλους.

Προσέξτε όμως εδώ κάτι: Όταν τα οικονομικά σου δεν πάνε καλά, τότε σιγά-σιγά ξεκινάνε τα προβλήματα και μέσα στην οικογένεια. Όταν δημιουργούνται τα προβλήματα μέσα στην οικογένεια, τότε δημιουργούνται νεύρα και θλίψη. Και στο τέλος αφού έχεις ήδη πέσει στα γόνατα, έρχονται και τα προβλήματα στα προσωπικά. Τότε η θλίψη, γίνεται κατάθλιψη. Και όμως, αυτά τα τρία: Οικονομία - Οικογένεια-Προσωπική ζωή συνδέονται άμεσα. Η αλήθεια είναι,πως η κρίση δεν έχει «αγγίξει» τόσο πολύ την Κρήτη όσο άλλες πόλεις της Ελλάδας, όχι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που στην Κρήτη επιβιώνουν μετά βίας, αλλά αν επισκεφθεί κανείς πόλεις όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, ή κάποιο νησί όπως η Λέσβος αλλά και αλλού, θα δει πως είναι πιο πολλές οι οικογένειες που κυριολεκτικά δεν ξέρουν αύριο αν θα έχουν να φάνε ή αν θα μπορέσουν να πάρουν κάποια πράγματα, τα οποία είναι απαραίτητα για να ζει κάποιος αξιοπρεπώς.

Σκεφτείτε για παράδειγμα έναν νέο άνθρωπο σήμερα, ο οποίος είναι γεμάτος ζωή και έχει όνειρα. Πως θα μπορέσει αυτός να σπουδάσει όταν σύμφωνα με την Eurostat ένας στους τέσσερις Έλληνες μεταξύ 20-24 χρονών είναι άνεργος (άρα οι πιθανότητες να βρει δουλειά έτσι ώστε να μπορεί να ζει είναι ελάχιστες, όπου και αν είναι) και όταν ταυτόχρονα ούτε οι δικοί του έχουν λεφτά να τον βοηθήσουν; Και εννοείται πως το ίδιο συμβαίνει και για τον νέο που δεν θέλει να σπουδάσει, αλλά έχει και αυτός όνειρα, όπως το ίδιο ισχύει και για τον οποιοδήποτε άλλο άνθρωπο ανεξαρτήτου ηλικίας, ο οποίος θέλει πολύ απλά να ζήσει. Μην ξεχνάμε επίσης ότι σύμφωνα και με την ΕΛΣΤΑΤ πάνω από 1 εκατομμύριο είναι οι άνεργοι αυτή την στιγμή στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από φύλο ή ηλικία. Και εδώ είναι που βγάζουμε το συμπέρασμα, ότι δεν είναι μόνο ο φασισμός μέσον της αστικής τάξης έτσι ώστε να αδρανοποιήσει τον λαό από το να ξεσηκωθεί,μπορεί μια κυβέρνηση που έχει ως βιτρίνα την δημοκρατία, να «χτυπάει» τον λαό κάνοντάς τον να αισθάνεται ανήμπορος από όλες τις πλευρές.Μπορούμε όμως να αντισταθούμε σε αυτό, δεν έχει τελειώσει τίποτα.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ