Οι ουρανοί σήμερα ρίχνουν καρεκλοπόδαρα. Είναι τόσο δυνατή η βροχή, που το έδαφος δεν απορροφά τα νερά που κυλούν σαν ποτάμι στο δρόμο.
Καθώς περνάω μπροστά από το παράθυρο της σκάλας του σπιτιού, ένα μικρό ρυάκι νερού τρέχει από το παράθυρο, πέφτει με θόρυβο στο περβάζι, κι από εκεί, στο χαλί.
Δε μπορώ να μη θυμηθώ την χαρακτηριστική τριμηνιαία επιθεώρηση. Ο μεσίτης με το ντοσιέ στο χέρι, να εκτελεί τη συνηθισμένη λεπτομερή εξέταση του σπιτιού. Κάθε γρατζουνιά είναι ήδη καταχωρημένη. Κάθε αλλαγή σημειώνεται. Οι παλιές αποσιωπώνται, ενώ οι καινούριες λαμβάνονται υπ’ όψη. Κάθε ζημιά οφείλεται να επισκευάζεται ή να πληρώνεται στο τέλος του ενοικιοστάσιου.
‘ Έχετε να παρατηρήσετε κάτι? Δουλεύουν όλα?’ ρωτάει ενώ ψάχνει για γρατζουνιές.
‘Όλα, εκτός τα παράθυρα,’ λέω συνήθως. ‘Θέλουν επισκευή, δε συμφωνείτε?’
‘Η ιδιοκτήτρια είναι λίγο ‘σφιχτή’. Δεν θέλει να ξοδεύει χρήματα, εκτός κι αν είναι απολύτως αναγκαίο,’ απαντάει εδώ και χρόνια ο μεσίτης.
Σήμερα λοιπόν, που η βροχή αψηφά το παράθυρο, αλλά και την ιδιοκτήτρια, αποφασίζω να τραβήξω video με το γάργαρο νερό να μπαίνει στο σπιτικό μας. Τηλεφωνώ το μεσίτη, ο οποίος είναι και ο διαχειριστής της περιουσίας. Δηλώνω το πρόβλημα και ανακοινώνω την ύπαρξη video για να δει κι εκείνος το ποταμάκι.
‘Δε φταίει το παράθυρο,’ κάνει τη διάγνωση εξ αποστάσεως. ‘Το λούκι φταίει, και θα έρθει ο μάστορας να το φτιάξει.’ Με καλημερίζει ευγενικά, και κλείνει το τηλέφωνο.
Όπως και εκατομμύρια άλλοι ενοικιαστές, θα πρέπει να γνέφω καταφατικά, ακόμα και όταν ο μεσίτης μου ανακοινώνει ότι ο γάιδαρος πετάει.
Η κατακόρυφη αύξηση των ενοικίων τα τρία τελευταία χρόνια, σημαίνει ότι οι μεσίτες γνωρίζουν ότι οι παλιοί ενοικιαστές θα πρέπει πλέον να εξασφαλίσουν τουλάχιστον 1100 λίρες μηνιαίως, για ένα παλιό σπίτι τριών υπνοδωματίων, αν αποφασίσουν να μετακομίσουν.
Οι μεσίτες και οι ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων σπιτιών, επίσης γνωρίζουν ότι οι ενοικιαστές δεν θα κάνουν εύκολα μια επίσημη αναφορά στις αρχές. Γιατί οι μεσίτες, οι ιδιοκτήτες, αλλά και οι ενοικιαστές, γνωρίζουν ότι, η ‘εκδικητική έξωση’ έπεται της αναφοράς.
Οι συρρικνωμένοι μισθοί και τα αυξημένα ενοίκια, έχουν εγκλωβίσει χιλιάδες ενοικιαστές σε περιουσίες επικίνδυνες και αφρόντιστες, που οι μεσίτες βαπτίζουν ‘παλιά σπίτια με χαρακτήρα.’
Οι ενοικιαστές πάλι, τις λένε ‘σπίτια με παλιοχαρακτήρα’.
Σε πρόσφατο ρεπορτάζ της Guardian, κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν αιφνίδιο έλεγχο σε πολυκατοικία. Τη θεωρούν επικίνδυνη, επιπλήττουν τον ιδιοκτήτη, και κατόπιν, ανακοινώνουν στους ενοικιαστές ότι θα πρέπει να ψάξουν άμεσα για ένα άλλο σπίτι.
Κανείς δεν φεύγει. Δεν υπάρχουν ούτε σπίτια, ούτε περισσευούμενα χρήματα.
Κι εγώ, το παίρνω απόφαση.
Την επόμενη φορά, θα προτιμήσω ‘εμφάνιση’, και όχι ‘χαρακτήρα.’
