Στις δύσκολες στιγμές που περνάει η πατρίδα μας …
ας μη ξεχάσουμε τον πλησίον μας,
τον γείτονα μας ,που στερείται τα βασικά...
που του κόβουν το ρεύμα και το νερό...
που δεν έχει να πληρώσει για τα φάρμακά του...
Αυτές τις δύσκολες στιγμές…
ας δείξουμε την Αγάπη μας,
όσο μπορούμε …
με κάθε τρόπο,
έστω… με μια και μόνο λέξη ….
Αυτές τις δύσκολες στιγμές…
ας παλέψουμε το κακό…
με τη συμμετοχή μας στον πόνο του άλλου,
με το δικό μας δάκρυ…
με το δικό μας αγώνα !
Ας μην ξεχαστούμε, λοιπόν, άκου το κλάμα…
σκούπισε τα δάκρυα του παιδιού… κλάψε κι εσύ…
άλειψε τις πληγές του ανήμπορου με οίνον και έλαιον…
προσκάλεσε για δείπνο … φιλοξένησε…
δώσε το θησαυρό της αγάπης σου !
Και σκέψου την ομορφιά της παρουσίας σου !
τον Άγιο σκοπό της ζωής σου για τον κόσμο,
ναι, για τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα,
το χρέος σου να προσφέρεις το είναι σου…
ναι ,για τον αδύναμο, τον ταπεινό , τον αποδιωγμένο.
Αυτές τις δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας…
ο Χριστός μας ! κτυπάει την πόρτα της καρδιάς μας,
πεινασμένος …ταλαιπωρημένος..ξένος…
τώρα ,αυτή την εποχή, της στέρηση και της θλίψης…
και περιμένει… περιμένει υπομονετικά….
Χριστέ μου ! Στήριξέ μας , βοήθησε την πατρίδα μας και τον κόσμο !
