Κύλησε γρήγορα ο χρόνος, σαν ψιλή άμμος, μέσα απ’ τις χούφτες μας.
Πέρασαν κι’ αυτά τα Χριστούγεννα, που κάθε φορά έρχονται να μας θυμίσουν, το σκοπό της ενσάρκωσης του θεανθρώπου.
Σκοπός, που προσδιορίζει το νόημα της ζωής, στην ανάδειξη του ψυχικού και πνευματικού πλούτου και στα ιδεώδη της αγάπης, της ειρήνης, της δικαιοσύνης…
Γεννήθηκε για να διδάξει σ’ εμάς τους ανθρώπους, τον τρόπο που θα έπρεπε να χτίσουμε τον κόσμο μας και τις αξίες που ήταν ανάγκη να υπηρετήσουμε για να τον κάνουμε καλύτερο…
Ένα κόσμο ιδανικό, μια κοινωνία αλήθειας, ταπεινότητας, προσφοράς και αλληλεγγύης.
Στην πορεία όμως χάσαμε το δρόμο…
Γίναμε υπάκουοι υπηρέτες της ύλης και δημιουργήσαμε κοινωνίες του μίσους, της αδιαλλαξίας, του εγωισμού, της υποκρισίας, της απάτης, της αδικίας.
Παρ’ ‘όλα αυτά και χωρίς καμμιά ιδιαίτερη προσπάθεια ατομικής ενδοσκόπησης, “γιορτάσαμε” και φέτος τις Άγιες μέρες.
Ο πλανήτης στολίστηκε τα γιορτινά του με φώτα και ζωηρά χρώματα, μα η χαρά ήταν ψεύτικη, γιατί στις μουδιασμένες ψυχές φώλιαζε ο φόβος κι’ η παγωνιά της αόρατης απειλής και της ανασφάλειας.
Όμως αυτός ο σκληρός κι’ αφιλόξενος πλανήτης είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων επιλογών, φέρει τα δικά μας δακτυλικά αποτυπώματα, είναι η ταυτότητα μας και πραγματικά μας αξίζει.
Σ’ αυτό το γενικά καταθλιπτικό κλίμα, υπάρχουν ευτυχώς ακόμη μικρές κοινωνίες που παλεύουν να κρατήσουν ψηλά τα όσια και τα ιερά, υπηρετούν αξίες και ιδανικά κι’ αγωνίζονται να σώσουν το πνεύμα των Χριστουγέννων όχι μόνο στη διάρκεια των γιορτών αλλά στην απλή καθημερινή τους ζωή.
Κι’ αισθάνομαι στ’ αλήθεια τυχερή γιατί ζω σε μια τέτοια κοινωνία που κρατά ενωμένη και αλληλέγγυα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σταυρωμένου.
Με τις πλούσιες δραστηριότητες του, αποτελεί υπόδειγμα συλλογικής δουλειάς, μέσα από την οποία προωθεί τον πολιτισμό και τις παραδόσεις του τόπου μας.
Η πρόεδρος του Κατερίνα Μιχελιουδάκη, μια γυναίκα με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, περιβάλλεται από εξίσου δυναμικούς ανθρώπους, τους αντιπροέδρους Σπύρο Πολιουδάκη και Γιώργο Χατζηκωνσταντίνου, τη γραμματέα Ρηγούσα Πολιουδάκη, την ταμία Βαγγελιώ Τσιομπίκα και τα μέλη Κατερίνα Λυρή, Άννα Μιχελιουδάκη, Αγγελική Κουβέλη και Μιχάλη Κουκή.
Η δράση του Συλλόγου συμπεριλαμβάνει θεατρική ομάδα, διδασκαλία χορού, χειροτεχνία, όπου κατασκευάζονται πραγματικά έργα τέχνης, τα οποία εκτέθηκαν και στο Χριστουγεννιάτικο παζάρι στο Σταυρωμένο, οργάνωση παραδοσιακής βεγγέρας, προβολή ποιοτικών ταινιών και πάρα πολλές άλλες δραστηριότητες.
Αυτό βέβαια που μας κάνει όλους περήφανους είναι η δημιουργία της γυναικείας χορωδίας, από τον δάσκαλο και μουσικό Γιάννη Σκεπετζή.
Είναι ο άνθρωπος που αφιερώνει πολύτιμο χρόνο στην προετοιμασία των χορωδών προκειμένου να συμμετάσχουν σε διάφορες εκδηλώσεις, πάντα με μεγάλη επιτυχία.Κι’ αυτή η επιτυχία είναι και η μοναδική αμοιβή του.
Όμως κι’ οι γυναίκες της χορωδίας εκτός από τις υπέροχες φωνές, καταθέτουν και τις ψυχές τους σ’ αυτή την προσπάθεια, υπερβαίνουν εαυτούς, γι’ αυτό και το αποτέλεσμα κάθε φορά είναι πάνω από το αναμενόμενο… είναι στ’ αλήθεια, εξαιρετικό.
Οι Κυρίες, Αργυρούλα Αρχοντάκη, Νίτσα Αντωνάκη, Ελένη Βαβαδάκη, Ειρήνη Βορριά, Μαρία Δεμερτζή, Ελευθερία Δευτεραίου, Βαρβάρα Κιαγιά, Ρούλα Οικονομάκη, Παναγιώτα και Μαργαρίτα Πανούση, Γιώτα Πετούση, Στέλλα, Ελευθερία και Δώρα Πολιουδάκη, Ζωή Σερλή, Ειρήνη και Ευγενία Σκεπετζή, Μαίρη Σκουλούδη, Ζαχαρένια Σπυριδάκη, Βαγγελιώ Τσιομπίκα και Λίτσα Χόμπη δικαιούνται την αγάπη, το θαυμασμό και το σεβασμό όλων μας.
Παραμονές Χριστουγέννων, οι όμορφες μελωδικές φωνές τους, γέμισαν τα σοκάκια των χωριών της περιοχής ψάλλοντας τα κάλαντα, με τους ρομαντικούς ήχους του ακορντεόν του μαέστρου τους Γιάννη Σκεπετζή.
Την όμορφη παρέα κοσμούσαν με την παρουσία τους, ο πιο πειστικός Άη Βασίλης που έχω δει ποτέ ο Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου αλλά και ο αεικίνητος τοπικός Δημοτικός Σύμβουλος Δημήτρης Σερλής που όπως έχει αποδειχτεί, είναι τόσο εργατικός, στηρίζει και δρομολογεί κάθε προσπάθεια ανάπτυξης της περιοχής, που δικαίως θεωρείται αναντικατάστατος.
Εύχομαι και ελπίζω ότι μ’ αυτούς τους ανθρώπους, η μικρή κι’ αγαπημένη κοινωνία του χωριού μου, όχι μόνο θα διατηρήσει τη γνησιότητα που μέχρι τώρα τη χαρακτηρίζει, αλλά θα συνεχίσει τη συμπόρευση με ότι ωραίο κι’ ευγενικό μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος, όταν… σκέφτεται, αισθάνεται και λειτουργεί σαν άνθρωπος.
