Κοίταζα την εικόνα του Νυμφίου Χριστού
κι ένοιωσα ότι ζητούσα πολλά… το παν…
δηλαδή, να βρεθώ κι εγώ στη Βασιλεία του, κοντά του !
εκεί, στις ιερές μονές των ουρανών, στη δόξα του !
ναι, ω ς κόκκος άμμου, έστω… δεν είναι υπέροχο !
Όμως, το ξέρω, το νιώθω… ζητώ πολλά…
γιατί, αυτό απαιτεί αγάπη και πίστη και προσφορά,
ένα αγώνα, σαν τον αγώνα του, ένα σταυρό.
Ναι, μια αδιάκοπη αναφορική πορεία, μέχρι το λόφο,
εκεί, στο τέλος, στη δοκιμασία, μόνος με το Θεό!
Έστω, ως κόκκος άμμου… παράμερα, σε μια άκρη…
να μπορώ, Χριστέ μου, να βλέπω του Φως σου!
αυτό ζητούν και σώμα και πνεύμα και ψυχή,
την απέραντη αγάπη σου, αυτή, που πολλοί μίσησαν
κι αναίσχυντα χλεύασαν και περιέπαιξαν…
Κοιτάζω και πάλι την εικόνα σου τη σεπτή,
τον στέφανο τον ακάνθινο της Θεϊκής σου δόξας,
τον κάλαμο της άκρας ταπείνωσης και πραότητας,
τις ρανίδες του τιμίου αίματός σου στο μέτωπο σου,
την κόκκινη τη χλαμύδα την άγια, τα σχοινιά…
και κλαίω… και παίρνω θάρρος… και προσεύχομαι!
Ναι, θέλω γι εγώ, όλοι μας… να μετέχουμε στον νυμφώνα σου,
στο δείπνο σου το μυστικό, μαζί σου, ως κόκκος άμμου…
φτωχός, άσημος, ρακένδυτος… αποδιωγμένος και ξένος…
έστω, σε μια γωνιά… έστω, μόνος… άκρως τιμητικό!
δέκτης αυτής της χάρης! αυτής της ανεκτίμητης δωρεάς!
Μπροστά στην Άγια εικόνα σου γονατίζω με συντριβή…
και προετοιμάζομαι εδώ στη γη… και αγωνίζομαι…
ναι, τον αγώνα τον καλό… και συνεχίζω μέσα από τα λάθη…
και ξανασηκώνομαι πάλι… ναι, για έργα αγάπης,
έχοντας εμπιστοσύνη στην ευσπλαχνία και το έλεος σου!
Χριστέ μου! βοήθησε τον κόσμο σου, στήριξέ μας!
