Όταν ένας ποιητής αναπολεί τα παιδικά του χρόνια εστιάζοντας σ’ ένα ιδιαίτερα αγαπημένο πρόσωπο, τότε μπορείς να συγκινηθείς , να χαμογελάσεις , να προβληματιστείς, να μάθεις…. Ο Νάσος Βαγενάς δημιουργεί μια ποιητική μυθιστορία στη Δράμα του 1940-50, της αγαπημένης του θείας (αδελφής της γιαγιάς του), μιας γυναίκας απλής και καθημερινής, μα τόσο ουσιαστικής και ιδιαίτερης, που έκανε ποίηση χωρίς να το ξέρει… Και γιατί να το ξέρει άλλωστε ; Η Πανωραία ήξερε να αισθάνεται σε βάθος , να αγαπά ό,τι αξίζει ( τα πουλιά, τα λουλούδια , τα τραγούδια, τη ζωή , τα παιδιά) και να αποστρέφεται αυτό που προκαλεί πόνο ( τα όπλα , τους τοκογλύφους , τους θύτες , τα τραγούδια που έλεγαν για νίκες).
Μέσα σε 58 μόλις στιγμιότυπα –αναμνήσεις του ποιητή σκιαγραφείται η προσωπικότητα μιας γυναίκας που έχοντας ζήσει τρεις κατοχές και έναν εμφύλιο πόλεμο, όχι μόνο δεν πτοείται από τη φρίκη, αλλά έχει κατορθώσει να εκτιμά την ουσία της απλότητας και να κοιτά το θάνατο στα μάτια με μια μοναδική στωικότητα. Η Πανωραία ,η δραμινή θεία του Νάσου Βαγενά, είναι εκείνη η ακαταλαβίστικη, παράξενη γιαγιά των παιδικών μας χρόνων, που ωστόσο θα τρέχαμε να κρυφτούμε στην αγκαλιά της και ν’ ακούσουμε το γλυκό της λόγο , γιατί απλά θα ήταν πάντα εκεί για μας … Και σαν το καλό βιβλίο που χρειάζεται το χρόνο του για να αποκαλυφθεί, έτσι και στην ενηλικίωσή μας η θεία Πανωραία μαγεύει με την μεστότητα των λόγων και των συμβουλών της.
Συγγραφέας: Νάσος Βαγενάς
Σκηνοθεσία: Μανώλης Σειραγάκης
Μουσική: Στέλιος Ζουμαδάκης
Τραγούδι: Στέλλα Σειραγάκη
Σκηνικά-Κοστούμια: Κάλλη Καραδάκη
Φωτισμοί: Γιώργος Πριναράκης
Ερμηνεύουν: Βιβή Χατζηκωτούλα, Μιχάλης Καραμπάς, Στέλλα Σειραγάκη, Γιάννης Χατζηβασιλείου.
Ούτι: Στέλιος Ζουμαδάκης
