Χάρης Στρατιδάκης
Δρ Παιδαγωγικής-Ερευνητής-Συγγραφέας
Την Τετάρτη 24 Μαΐου 2017 πραγματοποιήθηκε στην ανακαινισμένη αυλή του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Ρεθύμνης μια σεμνή και ουσιαστική εκδήλωση. Διοργανωτές της ήταν αφενός το Μουσείο και αφετέρου ο Σύλλογος Κατοίκων Παλιάς Πόλης Ρεθύμνου, που στα πλαίσια των «Ημερών Ρεθύμνου 2017» αποφάσισαν να αποδώσουν τον ελάχιστο οφειλόμενο φόρο τιμής στον συμπολίτη ερευνητή Γ. Π. Εκκεκάκη. Ο τίτλος της εκδήλωσης ήταν «Αι χάριτες γυμναί. Αναφορά στη γενναιοδωρία του Γ. Π. Εκκεκάκη». Τελικά αποδείχτηκε ότι οι προσερχόμενοι ήταν περισσότεροι από όσους θα μπορούσε να φιλοξενήσει η αυλή του Μουσείου. Πολλοί από αυτούς, αποδέκτες της και μη, πήραν τον λόγο και μίλησαν για τη γενναιοδωρία αυτή, μεταξύ των οποίων ο δήμαρχος Ρεθύμνου Γιώργος Μαρινάκης, ο μητροπολίτης Ευγένιος, ο Παύλος Κόρπης, ο Νίκος Δερεδάκης, η Λαμπρινή Αποστολακοπούλου, ο Κώστας Μ. Παπαδάκης και ο Μανόλης Γασπαράκης, ενώ μήνυμα απέστειλε η Πρόεδρος του Μουσείου Φαλή Βογιατζάκη. Πολύ συγκινητική ήταν η αντιφώνηση της συζύγου του τιμώμενου Μαριέτας Ασημομύτη-Εκκεκάκη, μετά την παραλαβή μιας πρωτότυπης τιμητικής κατασκευής, που δημιούργησε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Κατοίκων Παλιάς Πόλης και ομιλητής της εκδήλωσης Θωμάς Κρεβετζάκης. Ο υπογραφόμενος είχε αναλάβει την κεντρική εισήγηση της όμορφης βραδιάς. Ένα τμήμα της, με τη σχετική εικονογράφηση, παρατίθεται σήμερα στο άρθρο αυτό στο πάντα φιλόξενο «Ρέθεμνος», του οποίου ο τιμώμενος ήταν συνεργάτης από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του.
Το φθινόπωρο του 2013 ο Αντώνης Πλυμάκης, τον οποίο το Μουσείο μας τιμά για το ιστορικό και λαογραφικό του έργο την Δευτέρα 29 Μαΐου, δημοσίευσε στα «Χανιώτικα Νέα» ένα σύντομο αλλά περιεκτικό σχόλιο, υπό τον τίτλο «Γεώργιος Εκκεκάκης: η Κρήτη πολλά του οφείλει». Έγραψε εκεί, μεταξύ άλλων: «H Κρήτη και ειδικά το Ρέθεμνος, έχουν την αγαθή τύχη να συγκαταλέγει στα εκλεκτά τέκνα της τον Γεώργιο Εκκεκάκη. Ένας χαρισματικός άνθρωπος που ανάλωσε τη ζωή του στην υπηρεσία αυτού του τόπου και την ανάσυρση από τη λήθη και ανάδειξη αμέτρητων πτυχών της ζωής του νησιού μας από εκατοντάδες χρόνια πριν. Καθηγητής της φυσικής αγωγής δεν αρκέστηκε σε αυτήν την ειδίκευσή του αλλά ασχολήθηκε, όσο ελάχιστοι άλλοι, στην συλλογή και έρευνα σε αμέτρητα άγνωστα βιβλία και χειρόγραφα περασμένων εποχών που τα απέκτησε, με προσωπική του δαπάνη από δημοπρασίες στην Ελλάδα ή του εξωτερικού… Δεν θα επεκταθώ σε αμέτρητες άλλες δραστηριότητες του Γεωργίου Εκκεκάκη, αλλά νομίζω ότι κάποτε θα πρέπει να τιμηθεί από τους Κρητικούς, από τους ανθρώπους και φορείς που έχουν συναίσθηση του τεράστιου έργου του και της προσφοράς του σε αυτόν τον τόπο, ιδίως στη σημερινή εποχή όπου ενδιαφέρον από πολλούς υπάρχει για τα της Κρήτης μόνον όταν θα αποκομίσουν κάτι σε οικονομικό ή άλλο όφελος».
Ο Αντώνης Πλυμάκης περίγραψε με το σχόλιό του εκείνο έναν τύπο ανθρώπου, που ήταν ούτως ή άλλως σπανιότατος ακόμα και σε καλύτερες πνευματικά εποχές, και που σήμερα τείνει να εκλείψει: τον «Κρητολόγο». Κάτω από αυτό τον τίτλο θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε όχι παραπάνω από μια εικοσάδα Κρήτες και μη: τους Στέφανο Ξανθουδίδη, Νικόλαο Πλάτωνα, Στέργιο Σπανάκη, Νικόλαο Σταυρινίδη, Μενέλαο Παρλαμά, Ελευθέριο Πλατάκη, Ανδρέα Καλοκαιρινό, Paul Faure, Στυλιανό Αλεξίου, Θεοχάρη Δετοράκη και μερικούς ακόμα άλλους. Μέσα στην τιμητική αυτή εικοσάδα έχουν θέση και τρεις όλοι κι όλοι συμπολίτες μας, ο Μανούσος Μανούσακας, ο Γεώργιος Δρανδάκης και ο Γιώργος Εκκεκάκης. Τι να πρωτοπεί γι’ αυτόν κανείς: γυμναστής το επάγγελμα, ερευνητής, ιστοριοδίφης, ιστορικός τοπιογράφος, βιβλιογράφος, συλλέκτης, ζωγράφος κ.λπ. Σε όλα υπήρξε άριστος και σε όλα διακρίθηκε. Για τη θητεία του στην εκπαίδευση μιλούν οι μαθητές του αλλά και τα σωματεία και οι αθλητές που ανέδειξε. Θα μας τα πουν στη συνέχεια αναλυτικά. Μάλιστα αυτόν τον τομέα προσφοράς του, ισότιμο ασφαλώς με εκείνον στα γράμματα, μέχρι πριν λίγο οι ασχολούμενοι μ’ αυτά τον αγνοούσαμε.
Για τη συγκρότηση της Κρητικής Βιβλιογραφίας σε τρεις τόμους μιλούν οι χιλιάδες παραπομπές στην διεθνή βιβλιογραφία. Σήμερα δεν είναι δυνατόν να νοηθεί βιβλιοθήκη κρητολογικού ενδιαφέροντος χωρίς τους τρεις τόμους με τον κοινό τίτλο «Τα Κρητικά βιβλία» και τους υπότιτλους «Σχεδίασμα Κρητικής βιβλιογραφίας Α΄. 1499-1863», Ρέθυμνο 1991, «Ένα πρώτο σχεδίασμα Κρητικής βιβλιογραφίας. Β΄. 1864-1913», Ρέθυμνο 1990 και «Βιβλία για την Κρήτη. Βιβλία τυπωμένα στην Κρήτη. Γ΄. 1914-1944», Ρέθυμνο 2001. Στις 599 σελίδες τους ο αναγνώστης μπορεί να βρει τα κρητικά βιβλία από την έκδοση του πρώτου, που ήταν το «Ετυμολογικόν Μέγα» το 1499, μέχρι τα μόλις επτά που εκδόθηκαν το τελευταίο έτος της Γερμανοκατοχής, το 1944. Το μεγαλειώδες αυτό έργο, μερικοί τόμοι του οποίου έχουν εξαντληθεί και επιβάλλεται να επανεκδοθεί, με τις προσθήκες που κατά καιρούς έκανε ο Γιώργης Εκκεκάκης, επιμελημένο από κάποιον έγκυρο εκδοτικό φορέα, όπως οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
Για την αγάπη του για το βιβλίο μιλά η προνομιακή σχέση που έχει με τις μεγάλες βιβλιοθήκες της υφηλίου. Για τις εκδόσεις του Ερωτόκριτου θεωρείται ο ειδήμων σε παγκόσμιο επίπεδο και η συλλογή των εκδόσεών του μοναδική.
Για τους περιηγητές που έφτασαν από τον 15ο μέχρι και τον 20ο αιώνα στην Κρήτη η προσφορά του Γιώργου Εκκεκάκη είναι αναντικατάστατη. Ανέδειξε την αξία του φαινομένου του περιηγητισμού για την ιστορία της Κρήτης, ανέσυρε από την αφάνεια περιηγητές που δεν γνωρίζαμε και προχώρησε σε εκδόσεις πολλών από αυτούς, με τη μορφή μονογραφιών, είτε τυπογραφικών είτε και ατομικών. Αυτό σημαίνει ότι, όταν δεν βρισκόταν εκδότης, και ο Γιώργος Εκκεκάκης -γνωρίζουμε καλά όλοι- δεν ήταν ο άνθρωπος που θα παρακαλούσε ούτε βέβαια και θα μπαινόβγαινε σε διαδρόμους εξουσίας για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα ποσά, προχωρούσε σε «χειροποίητη», όπως την αποκαλεί έκδοση, από τον οικιακό εκτυπωτή του, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, τόσον όσο άντεχε η τσέπη του, τα οποία στη συνέχεια απέστελε στις ανά την Κρήτη και Ελλάδα βιβλιοθήκες.
Χρέος μας είναι να επισημάνουμε εδώ ότι στην απίστευτη αυτή προσπάθεια είχε συμπαραστάτες την οικογένειά του: τον Παντελή, που έψαχνε τις βιβλιοθήκες ανά τον κόσμο και ιδιαίτερα τις μεγάλες πανεπιστημιακές στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είναι καθηγητής, την Μαριέτα του στις γαλλικές μεταφράσεις και την Λίζα στις αγγλικές. Εδώ λοιπόν έχει την απόλυτη εφαρμογή του το αρχαίο ρητό «Αιχάρητες γυμναί» της αποψινής εκδήλωσης, που θα μπορούσαμε να το παραφράσουμε και ως «κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό», όχι μόνο για τον τιμώμενο απόψε συμπολίτη αλλά για το σύνολο της οικογένειάς του. Επ’ αυτής και της τεράστιας προσφοράς του στις Βιβλιοθήκες, ιδιαίτερα την Δημόσια Κεντρική, αρμόδιος να μιλήσει είναι ο Γιάννης Παπιομύτογλου, σε λίγο, με ένα κείμενό του που μας έστειλε από τη Γερμανία, όπου βρίσκεται, μη θέλοντας να λείπει και πνευματικά από την σεμνή αποψινή μας εκδήλωση. Το κείμενο θα μας διαβάσει το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου μας Κατερίνα Τσακάλη-Δομαζάκη.
Για τον συγκριτισμό του μιλούν οι δεκάδες δημοσιεύσεις σε έντυπα πέραν του Ρεθύμνου. Θυμίζω πρόχειρα: Ελλωτία, Εν Χανίοις, Κρητολογικά Γράμματα, Αμάλθεια, Χανιώτικα Νέα, Μεσόγειος, Κήρυξ κ.λπ. Αλλά και οι προσφορές του σε ανά την Κρήτη πνευματικά ιδρύματα. Καταθέτω σήμερα εδώ δύο προσφορές: είχα την τιμή να μεταφέρω στο Μουσείο Τυπογραφίας στα Χανιά εκ μέρους του εξαιρετικό υλικό προς έκθεση, μέσα στο οποίο και το πρώτο φύλλο της επαναστατικής εφημερίδας του 1866, όπως και αντίγραφο ενός μαθητολογίου στο Σχολικό Μουσείο του Δήμου Ρεθύμνης στην Αμνάτο.
Για την επιστημοσύνη του μιλούν οι 420 δημοσιεύσεις του (μέχρι το τέλος του 2012), αυτοτελείς ή σε τόμους και έντυπα. Επ’ αυτού οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ανατρέξουν στο άρθρο της Ασπασίας Παπαδάκη στον τιμητικό τόμο «Αντιδώρημα» που έχει τον τίτλο «βιογραφικό σημείωμα και εργογραφία του Γιώργη Π. Εκκεκάκη». Εκεί η προσφορά του αυτή παρουσιάζεται ανά έτος. Θα σας παρακαλούσα να την παρακολουθήσουμε μαζί, στην εξέλιξή της. Παρατηρούμε λοιπόν ότι η ερευνητική και συγγραφική του πορεία σημείωσε τρεις ουσιαστικά «εκρήξεις»: το έτος 1992 με 11 δημοσιεύματα, το 2002 με 30 δημοσιεύματα και το 2012 με 35 συνολικά δημοσιεύματα. Δυστυχώς αυτή ήταν και το κύκνειο άσμα του συμπολίτη ερευνητή. Από εκεί και πέρα ο Γιώργος Εκκεκάκης, υφιστάμενος μια άδικη και ανόητη μεταχείριση από την Ελληνική Πολιτεία, αποφάσισε να σιγήσει και την απόφασή του αυτή κοινοποίησε με επιστολή του σε όλα τα έντυπα με τα οποία συνεργαζόταν. Παραθέτω επιλεκτικά ένα απόσπασμα, από το δημοσίευμα αυτό στην εφημερίδα «Ρέθεμνος», με τον τίτλο «Η ‘ηρωική’ αρχή και το άδοξο τέλος μιας πολύχρονης προσπάθειας»: «...Θα επισημάνω μόνο ένα γεγονός που το θεωρούν αδιανόητο προπάντων οι εκτός Κρήτης βιβλιόφιλοι και ερευνητές: Ότι δηλαδή, παρότι αγωνίστηκα μια ζωή για τον εντοπισμό, την καταγραφή, την ανάδειξη και τη διάσωση των σχετικών με την Κρήτη βιβλίων, η πατρίδα μου πήρε τα καλύτερα κομμάτια της κρητολογικής μου συλλογής για να τα προστατεύσει... από τα χέρια μου».
Και πάλι θα ζητήσω την άδειά σας προκειμένου να αναφέρω εδώ όσους και όσες δεν δίστασαν να τοποθετηθούν εγγράφως στον Τύπο μπροστά στην κατάφωρα άδικη εκείνη δίωξη: ήταν αλφαβητικά ο Δημήτρης Αετουδάκης, ο Σάββας Αμανατίδης, ο Γιάννης Καλαϊτζάκης (Ραδάμανθυς), ο Μανώλης Γιαννακάκης, ο Μανώλης Γιαννούλης, ο Μανόλης Καλλέργης, ο Λεωνίδας Καούνης, ο Ανδρέας Κούνουπας, ο Μανόλης Κούνουπας, ο Ηλίας Λουλούδης, ο Βαγγέλης Παπαδάκης, Κωστής Ηλ. Παπαδάκης, ο Παναγιώτης Παρασκευάς, ο πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Παττακός, ο Αντώνης Σανουδάκης, ο Νίκος Σκαρβέλης, ο Νίκος Σταγάκης, ο Μιχάλης Τζεκάκης, ο Γιώργος Φιτσανάκης, ο Γιώργος Φρυγανάκης και ο Σταύρος Φωτάκης. Ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν. Κι ακόμα, μ’ ένα άλλο τρόπο εκείνοι, αλλά πάντα δημόσιο, οι συγγραφείς του τιμητικού τόμου «Αντιδώρημα»: ο Γιώργος Μαρινάκης, ο Αλέξης Πολίτης, ο Μητροπολίτης Ευγένιος, παλιό του φίλος εν βιβλίοις, η Ασπασία Παπαδάκη, ο Ζαχαρίας Αντωνάκης, ο Σταμάτης Αποστολάκης, η Μαρία Αρακαδάκη, ο Ιωάννης Βολανάκης, ο Χαράλαμπος Γάσπαρης, ο Γιάννης Γρυντάκης, ο Νίκος Δερεδάκης, ο Παύλος Κόρπης, ο αείμνηστος Χρίστος Μακρής, ο Στέργιος Μανουράς, ο Μανόλης Μανούσακας, ο Κώστας Μουτζούρης, ο Μιχάλης Παπαδάκης (Δάνδολος), ο Χαρίδημος Παπαδάκης, ο Γιάννης Παπιομύτογλου, ο Παναγιώτης Παρασκευάς, ο Γεώργιος Περπιράκης, ο Αντώνης Πλυμάκης, ο Manuel Serrano, η Ιωάννα Στεριώτου, ο Χάρης Στρατιδάκης, ο Μιχάλης Τζεκάκης, ο Κώστας Τσικνάκης, και ο Αριστόδημος Χατζηδάκης. Από τους συλλογικούς φορείς, κοντά του στις δύσκολες στιγμές που πέρασε ήταν και με ανακοινώσεις του το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Συνταξιούχων Καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης Νομού Ρεθύμνου και οι σύνεδροι του 11ου Κρητολογικού Συνεδρίου.
Αρκετά όμως για την πολύχρονη περιπέτεια του εκλεκτού συμπολίτη, η οποία ευτυχώς έληξε αίσια, συντρίβοντάς τον όμως τελικά και χωρίς να αποδοθούν οι ευθύνες στους υπαίτιους, όποιοι κι αν ήταν. Άλλωστε, προκειμένου να γίνει γνωστή η λήξη της ταλαιπωρίας, είχα δημοσιεύσει το άρθρο με τον τίτλο «Τέλος καλό, όλα καλά; Απολογισμός μιας πεντάχρονης περιπέτειας».
Μια ακόμα γενναιόδωρη προσφορά του Γιώργη Εκκεκάκη στον γενέθλιο τόπο επιγράφεται «Ρεθεμνιώτες που πέρασαν αφήνοντας ίχνη». Όπως -σεμνά όπως πάντα- γράφει, πρόκειται για ένα «αρχείο βιογραφιών και προσωπογραφιών σε ηλεκτρονική μορφή». Η προσπάθειά του ξεκίνησε πριν από τέσσερις δεκαετίες, όταν κατήρτιζε την Κρητική Βιβλιογραφία και διαπίστωσε την περιρρέουσα άγνοια όχι μόνο για ανθρώπους των γραμμάτων αλλά και για ιστορικές προσωπικότητες Ρεθυμνίων.
Σε κάθε εγγραφή του έργου δίνονται οι χρονολογίες γέννησης και θανάτου, το πατρώνυμο, ο τόπος καταγωγής, φωτογραφία, μια περίληψη του έργου του βιογραφούμενου και βασικές βιβλιογραφικές και αρχειακές αναφορές για περαιτέρω έρευνα. Να σημειώσουμε ότι η αναζήτηση των φωτογραφιών υπήρξε εξίσου επίπονη με εκείνη των πληροφοριών. Ο Γιώργος Εκκεκάκης κατόρθωσε με εξίσου πολύχρονη προσπάθεια και κόπο να συγκεντρώσει 725 τέτοιες. Σε μερικές περιπτώσεις παρατίθεται ζωγραφική αναπαράσταση ή και άλλου είδους εικονογραφικό υλικό.
Ο Γιώργος Εκκεκάκης μας προσφέρει το τεράστιο αυτό έργο του ως ύστατη προσφορά και εμείς καλούμαστε σήμερα να το επιμεληθούμε, να το συμπληρώσουμε και να το εκδώσουμε. Σε σχετικό κάλεσμα μέσω του Τύπου παρουσιάστηκαν πρόθυμοι για την επιμέλεια του μεγαλειώδους αυτού έργου ο υποφαινόμενος, ο Θωμάς Κρεβετζάκης, ο Παναγιώτης Παρασκευάς ο Νίκος Δερεδάκης, ο Βασίλης Τζουράς και ο Μάνος Γοργοράπτης. Παρουσιάστηκε επίσης πρόθυμος εκδότης η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ρεθύμνης, η μεγάλη άλλωστε ευεργετηθείσα από τον εκλεκτό μας συμπολίτη. Εμείς με τη σειρά μας καλούμαστε για τα υπόλοιπα.
Κλείνοντας, ας μου επιτραπεί να εξάρω δύο από τα χαρακτηριστικά του: την σεμνότητα και τη δοτικότητα. Με μια πρόχειρη έρευνα συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει βιβλίο της τελευταίας δεκαετίας που να αναφέρεται στο Ρέθυμνο και που να μην έχει δανειστεί στοιχεία από το έργο του. Ειδικά στον τομέα της εικονιστικής τεκμηρίωσης, ιδιαίτερα της φωτογραφικής, δεν υπάρχει ερευνητής αλλά και φορέας που να μην καταφεύγει στις υπηρεσίες του, οι οποίες είναι σε κάθε περίπτωση απλόχερες, μέχρις του σημείου της εκμετάλλευσης.
Αυτός ο άνδρας, στον οποίο καταφεύγουν οι πάντες, δεν καβάλησε το καλάμι ούτε και ζήτησε ποτέ αναγνώριση, τιμές και δόξες. Ας μου επιτραπεί εδώ ένα ακόμη μεγάλο παράθεμα, ενός Χανιώτη ιστορικού ερευνητή και συλλέκτη, του Ανδρέα Χατζηπολάκη:
«Έκπληκτοι έμειναν ο Ηγούμενος και οι Πατέρες τής Μονής Αγίας Τριάδος Χανίων όταν ο καθηγητής κ. Γεώργιος Εκκεκάκης από το Ρέθυμνο κάτω από άκρα μυστικότητα και εντελώς αθόρυβα αποφάσισε να δωρίσει χειρόγραφο κώδικα τού 1595 μ.Χ, 988 σελίδων, το οποίο είχε διακοσμήσει και χρονολογήσει ο ένας εκ των δύο κτητόρων της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων Ιερεμίας και το οποίο αποτελεί τεράστιο πνευματικό κειμήλιο, που θα φιλοξενείται πλέον στο κειμηλιαρχείο τής Μονής. Σε δήλωση του ο κ. Εκκεκάκης στον Ηγούμενο και στην αδελφότητα τής Μονής ανέφερε ότι: παραδίδω αυτό το ιδιόγραφο του κτήτορος της Μονής σας μαζί με την οικογένεια μου ύστερα από τηλεφωνική πειστική επικοινωνία που είχαμε με τον π. Δαμασκηνό Λιονάκη, αδελφό της Μονής σας και παρότρυνση του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κνωσού κ. Ευγενίου, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα και με πολλή αγάπη. Στη συνέχεια και με πολλή συγκίνηση ο Ηγούμενος της Μονής Αρχιμ. Αμφιλόχιος Παπαγιαννάκης ευχαρίστησε τον κ. Εκκεκάκη εκ μέρους της αδελφότητος και τον χαρακτήρισε μεγάλο ευεργέτη της Μονής, ενώ του ζήτησε να πραγματοποιηθεί σχετική εκδήλωση προς τιμήν του, κάτι που αρνήθηκε λόγω τής σεμνότητος του χαρακτήρος του…».
Τον συγκεκριμένο κώδικα είχε αγοράσει σε διεθνή δημοπρασία σε σημαντική τιμή, όπως αγόραζε καθημερινά επί δεκαετίες από παλαιοβιβλιοπώλες και κάθε τόσο από δημοπρασίες δεκάδες βιβλίων και γενικότερα εντύπων. Με την ίδια ευκολία που τα αγόραζε (στερούμενος οπωσδήποτε και αυτός και η οικογένειά του άλλων απολαύσεων), συχνά, ως τυπικός ευπατρίδης και όχι ως τυπικός συλλέκτης, τα χάριζε, είτε για τη συγκρότηση πριν λίγα χρόνια αμαριώτικης βιβλιοθήκης στο «Πάνακρον» είτε στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σε αντίθεση όμως με την προσπάθεια στο «Πάνακρον», από την οποία ουδέποτε του δόθηκε κατάλογος για τα όσα προσέφερε για τη συγκρότηση της κρητολογικής-αμαριώτικης βιβλιοθήκης, παρότι το ζήτησε επανειλημμένα, ο διευθυντής της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης κατανόησε και εκτίμησε το μέγεθος της εκεί προσφοράς, γι’ αυτό και του έστειλε ευχαριστήρια επιστολή, από την οποία σταχυολογώ: «Σας στέλνουμε ένα πρώτο κατάλογο των βιβλίων που είχατε την ευγενή καλοσύνη να δωρίσετε στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης, τα οποία παραλάβαμε στις 25/02/2013. Είναι τιμή μας να εμπλουτιστεί η Βιβλιοθήκη μας με βιβλία της συλλογής σας, ένα περισσότερο όταν πρόκειται για εκδόσεις προ του 1900 και αρκετές μοναδικότητες. Τα βιβλία αποτελούν πλέον την «Συλλογή Εκκεκάκη», την οποία έχουμε δημιουργήσει ως αυτόνομη ενότητα στις Κλειστές Συλλογές μας… Ευχαριστούμε και πάλι θερμά για τη γενναιοδωρία και την όλη συνεργασία». Απομένει ασφαλώς η υποχρέωση αποστολής ενός παρόμοιου εγγράφου με τον κατάλογο της δεύτερης δωρεάς που πραγματοποίησε ο τιμώμενος απόψε ερευνητής.
Το Ρέθυμνο στην περίπτωση του Γιώργου Εκκεκάκη δεν στάθηκε ευτυχώς τόσο φειδωλό σε τιμές, όσο σε άλλες περιπτώσεις, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον Νίκο Μαμαγκάκη. Απ’ ό,τι γνωρίζω τον έχουν ήδη τιμήσει πολλοί φορείς, η τότε Νομαρχία, η Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, ο αθλητικός Σύλλογος «Αρκάδι» και η Οργανωτική Επιτροπή των Αρκαδίων. Και εκτός Κρήτης έχει όμως τιμηθεί, από τον Σύλλογο των Βετεράνων Αθλητών Στίβου, την Ένωση Καθηγητών Φυσικής Αγωγής και τον Δήμο και άλλους φορείς της Έδεσσας. Οι τιμήσεις αυτές ευτυχώς ανατρέπουν το σύνηθες «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Το έχουμε πει και αλλού, με άλλη ευκαιρία: «Δεν είμεθα οι Ρεθύμνιοι επιλήσμονες», λίγο αργοπορημένοι, ναι»!
Ο Γιώργος Εκκεκάκης αποτελεί πρεπιά του Ρεθύμνου και ανήκει στη στόφα των παλιότερων ανθρώπων που το λάμπρυναν, το έβγαλαν έξω από τα σύνορά του και τεκμηρίωσαν την πρωτιά του στα γράμματα. Το Ρέθυμνο με τη σειρά του περιμένει από αυτόν μακροημέρευση, πνευματική εγρήγορση και συνέχιση της αφειδώλευτης βοήθειας σε κάθε έρευνα που το αφορά. Σε κάθε περίπτωση η σημερινή τελετή είναι μεν μικρή και ταπεινή αλλά του προσφέρεται με πολλή αγάπη και απέραντο σεβασμό.
