Στην έλλειψη κυβερνητικού σχεδίου και στη μη ανάληψη δράσεων που θα βοηθήσουν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ψηφιακής εποχής αναφέρθηκε ο Γιάννης Κεφαλογιάννης σε σχετική επίκαιρη επερώτηση Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας προς τον Υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής Νίκο Παππά.
«Η μετάβαση στην ψηφιακή εποχή δεν είναι θέμα επιλογής αλλά επιβίωσης», επισήμανε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας. Κατηγόρησε την Κυβέρνηση ότι δεν έχει αντιληφθεί τι ακριβώς διακυβεύεται από την πρόοδο της ψηφιακής τεχνολογίας σε σχέση με τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, την παραγωγή καινοτομίας, τις μελλοντικές απαιτήσεις των επαγγελμάτων και τη συνεχιζόμενη διαρροή Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό.
Ο κ. Κεφαλογιάννης επισήμανε ότι συνιστά αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι η Κυβέρνηση μπορεί να πραγματοποιήσει ένα ψηφιακό άλμα τη στιγμή που δείχνει εξαιρετική αδυναμία να υλοποιήσει ακόμη και στοιχειώδη προαπαιτούμενα για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους και της οικονομίας. Ως εμβληματικά παραδείγματα αυτής της αδυναμίας ανέφερε την απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων για έργα υποδομών, όπως αυτό της σύνδεσης υψηλών ταχυτήτων στο διαδίκτυο, τη μείωση της φορολογίας των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, την καθιέρωση της ψηφιακής υπογραφής, στο Δημόσιο, την απλούστευση του ρυθμιστικού πλαισίου για την αδειοδότηση των ευρυζωνικών δικτύων.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο ζήτημα της απόκτησης ιδιόκτητου δικτύου της ΕΡΤ για τη μεταφορά του ψηφιακού σήματος, καταγγέλλοντας ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έκτισαν πολιτικές καριέρες πάνω σε έναν «αντικαναλαρχισμό» και τη μυθολογία ότι έκλεισε η ΕΡΤ «για να μη χάσει η Digea το μονοπώλιο υπηρεσιών δικτύου». «Κανείς δεν εξήγησε όμως» επισήμανε ο κ. Κεφαλογιάννης, «με τίνος χρήματα θα συντηρούταν το ιδιόκτητο δίκτυο πομπών της ΕΡΤ και πως θα έφερνε πίσω τα λεφτά της επένδυσης του από τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν επιτρέπει την ανάπτυξη εμπορικών δραστηριοτήτων, π.χ. από τη μεταφορά προγραμμάτων τρίτων».
Ο Βουλευτής Ρεθύμνου τόνισε πως «η ψηφιακή επανάσταση σε όλες τις εκφάνσεις της, αν ποτέ έρθει στην Ελλάδα, δεν θα έρθει από το κράτος αλλά από την κοινωνία, τις επιχειρήσεις και εν τέλει τους ίδιους τους πολίτες». «Η υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεων για να συμβεί αυτό», κατέληξε, «είναι να διευκολύνουν μια αλλαγή νοοτροπίας που θα επιτρέψει τη μετάβαση από ένα κράτος επιχειρηματία, αποκλειστικό πάροχο των δημοσίων υπηρεσιών, σε ένα κράτος που διαχειρίζεται τις δημόσιες υπηρεσίες μέρος των οποίων αναθέτει στον ιδιωτικό τομέα για τη διεξαγωγή τους».
