Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε την Τετάρτη ότι υπήκοος χώρας εκτός ΕΕ, κάτοχος ενιαίας άδειας εργασίας σε κράτος μέλος, δικαιούται κατά κανόνα τις παροχές κοινωνικής ασφάλισης που προβλέπονται για τους πολίτες αυτού του κράτους.
Η απόφαση αυτή εκδόθηκε με αφορμή την προσφυγή στη Δικαιοσύνη μιας μητέρας τριών ανηλίκων τέκνων από την Λατινική Αμερική που διέμενε νομίμως στην Ιταλία, ήταν κάτοχος της ενιαίας άδειας εργασίας διάρκειας άνω των έξι μηνών και η οποία ζήτησε από το INPS (Εθνικό Ίδρυμα Κοινωνικής Πρόνοιας της Ιταλίας) τη χορήγηση επιδόματος το οποίο προβλέπεται από την ιταλική νομοθεσία υπέρ των οικογενειών με τουλάχιστον τρία ανήλικα τέκνα και με εισόδημα χαμηλότερο συγκεκριμένου ορίου (ανερχόμενου σε 25 384,91 ευρώ το 2014). Η αίτησή της απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι προκειμένου για υπηκόους χωρών εκτός ΕΕ, η ιταλική νομοθεσία προβλέπει τη χορήγηση του εν λόγω επιδόματος αποκλειστικώς υπέρ των πολιτικών προσφύγων, των δικαιούχων επικουρικής προστασίας και των κατόχων άδειας διαμονής επί μακρόν διαμένοντος, όχι όμως υπέρ των κατόχων ενιαίας άδειας εργασίας.
Το Tribunale di Genova (πρωτοδικείο Γένοβας), ενώπιον του οποίου προσέφυγε και αρχικώς απέρριψε την αγωγή της, διατηρώντας ωστόσο αμφιβολίες ως προς τη συμβατότητα των ιταλικών κανόνων με το δίκαιο της ΕΕ ζήτησε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την ερμηνεία της οδηγίας για την ενιαία άδεια διαμονής και εργασίας των εργαζομένων από χώρες εκτός ΕΕ .
Με τη σημερινή απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διαπιστώνει καταρχάς ότι το επίδομα που ζητήθηκε συνιστά παροχή κοινωνικής ασφάλισης η οποία εμπίπτει στην έννοια των οικογενειακών παροχών που προβλέπονται από τον κανονισμό της ΕΕ για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας.
Εν συνεχεία το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τονίζει ότι από την οδηγία προκύπτει ότι οι υπήκοοι χώρας εκτός ΕΕ οι οποίοι έχουν γίνει δεκτοί σε κράτος μέλος προκειμένου να εργασθούν σε αυτό σύμφωνα με το δίκαιο της ΕΕ ή με το εθνικό δίκαιο πρέπει, μεταξύ άλλων, να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης με τους πολίτες του κράτους αυτού. Τέτοια είναι η περίπτωση υπηκόου χώρας εκτός ΕΕ, κατόχου ενιαίας άδειας εργασίας, δεδομένου ότι η άδεια αυτή του επιτρέπει να διαμένει νομίμως, με σκοπό την εργασία, στο έδαφος του κράτους μέλους που χορήγησε την άδεια, καταλήγει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
