Με μια ελπίδα που αργοσβήνει, κοιτάζω καμιά φορά τα ενοικιαστήρια ακινήτων στη τοπική εφημερίδα. Όπως και εκατομμύρια άλλων οικογενειών της νήσου Βρετανίας, έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα από αυτά που ονομάζονται ‘σπίτια με χαρακτήρα’. Τέτοια σπίτια, ας πούμε με τρία υπνοδωμάτια, που κοστίζουν περίπου 1200 λίρες το μήνα
Συνήθως, όλα ξεκινάνε με μια επίσκεψη, η οποία επιβλέπεται από ένα μεσίτη. Ο Βρετανός ‘estate agent’, είναι ένα είδος που ευδοκιμεί μόνο στο ψυχρό Βρετανικό κλίμα. Έχει ύφος περισπούδαστο, εμπνέει κύρος, και ειδικεύεται στην πώληση, ή ενοικίαση, φυκιών αντί μεταξωτών κορδελών. Κρατάει ντοσιέ, πάνω στο οποίο έχει καταγράψει κάθε γρατζουνιά και λεκέ. Αψηφά την παλιά φθορά, και χρεώνει την καινούρια.
Στην επίδειξη του σπιτιού, εξαπολύει επαίνους. Αν δεν υπάρχει κάτι το οποίο είναι αξιέπαινο, τότε το σπίτι αποκτά ‘χαρακτήρα’. Αν κάποτε πάρετε την μεγάλη απόφαση να μεταναστεύσετε στην, όχι και τόσο Ευρωπαϊκή πια, χώρα ετούτη, και ξεκινήσετε να διαβάζετε αγγελίες, προσέξτε καλά. ‘Χαρακτήρας’, σημαίνει ότι, το σπίτι μπορεί να πάρει ανάποδες καμιά μέρα, και να σας πλακώσει. Σημαίνει ότι, αν πάρετε την απόφαση να ζήσετε εντός των μουχλιασμένων τοίχων του, θα πρέπει να πάρετε απόφαση ότι, το ενοίκιο θα πρέπει να το βλέπετε όπως όλες τις ατυχίες στη ζωή. Είτε θα κλαίτε με μαύρο δάκρυ κάθε φορά που θα το δίνετε, είτε θα γελάτε με το ποσό και εκείνον που το απαιτεί.
Αν μάλιστα έχετε και το θάρρος, ίσως θα είναι πολύ λυτρωτικό να βάλετε το μεσίτη στη θέση του, όταν θα έρχεται για την τριμηνιαία ‘επιθεώρηση’, λέγοντας του ότι, με τα χρήματα αυτά, θα νοικιάζατε βίλα με πισίνα στην Ελλάδα.
Κι εκτός από χαρακτήρα, θα είχε και εμφάνιση.
Πίνοντας τον πρωινό μου καφέ, και διαβάζοντας τα νέα της ημέρας, σήμερα το μάτι σταμάτησε σε μια φράση που δεν ήλπιζα πια ότι θα ξαναδιαβάσω σε εθνική εφημερίδα. Η κρίση στην Βρετανική οικονομία, έχει επιφέρει μείωση στις τιμές των ακινήτων. Για πρώτη φορά, μετά από επτά χρόνια, τα ενοίκια μειώθηκαν , για τρείς συνεχόμενους μήνες. Η ανησυχία της κυβέρνησης και των ιδιοκτητών ακινήτων είναι μεγάλη.
Σε αντίθεση, ενοικιαστές και αγοραστές πλέουν σε πελάγη ευτυχίας.
Η πτώση των ενοικίων, σύμφωνα με την Guardian, έχει φτάσει έως και το 2.3% σε διάφορες περιοχές της χώρας. Ψάχνω στην τοπική εφημερίδα. Το τεσσάρι στο τέλος του δρόμου, ενοικιάζεται. Μόνο 2.250 λίρες το μήνα.
Απογοητευμένη, κλείνω τον υπολογιστή. Προφανώς, η πτώση είναι τόσο μικρή, που χρειάζεσαι μικροσκόπιο, γιατί δε φαίνεται με γυμνό μάτι.
Μια Ελληνική φράση στριφογυρίζει στο μυαλό μου.
‘Δε βαριέσαι’...
Μαζί με το σπίτι, φτιιάχνω κι εγώ χαρακτήρα.
