Όταν κοιτάζεις τα χρώματα της αγιογραφίας ,
τα τοποθετημένα μέσα στα λογίς-λογίς βαζάκια…
και συλλογίζεσαι το τι μπορούν να κάνουν …
τότε σηκώνεις τα μάτια σου προς τον ουρανό
και δοξάζεις τον Κύριον των δυνάμεων.
Και τα πιάνεις στα χέρια σου
και τα επισκοπείς με σεβασμό…
και διαβάζεις τα ονόματα τους…
και εικονογραφείς με το χρώμα τους…
και τους μιλάς…
και τους ψιθυρίζεις ύμνους αγγελικούς…
Και τα αναμειγνύεις …
και κάνεις συνθέσεις…
και αυξομειώνεις τους τόνους …
και παιγνιδίζεις μαζί τους …
και χαίρεσαι για την ταπεινότητα
για την ομορφιά και τη λαμπρότητα τους …
Κι αρχίζεις με την προσευχή του αγιογράφου
και τα απλώνεις επάνω στο ξύλο με ευλάβεια…
και το σχέδιο του Χριστού αναβλύζει τη χάρη τους,
αυτό το άρωμα της πίστης και της δωρεάς,
της Θεϊκής παραχώρηση της αγάπης !
Κι αυτό το άρωμα των χρωμάτων στολίζει την εικόνα…
και την κοσμεί με μια ουράνια γλυκύτητα …
και της προσφέρει θυμίαμα ταπείνωσης…
ένα θυμίαμα ασκητικό…
τόσο ήρεμο και κατανυχτικό…
ένα άρωμα ελπιδοφόρο…
Κι η καρδιά του αγιογράφου αγάλλεται …
και πάλλεται από χαρά και συγκίνηση…
και χρωματίζεται…
και αρωματίζεται …
και δακρύζει …
και κλαίει …
Και φιλά και προσκυνά το έργο της Θείας χάριτος…
και συνομιλεί με τα χρώματα…
αυτούς τους καλούς συντρόφους της πίστης του…
και τους ευχαριστεί…
και προσεύχεται…
και νιώθει στο άγγιγμα τους …
αυτό το Θεϊκό άρωμα τους !
