ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΚΛΑΔΟΥ
Το προσκύνημα του Τιμίου Σταυρού στην κορυφή του όρους Κουλούκωνα στα Ταλέα Όρη, αποτελεί μια πατροπαράδοτη συνήθεια που έρχεται από το παρελθόν και συνεχίζεται πιστά έως τις ημέρες μας.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών ανηφορίζουν κάθε χρόνο την παλιά χαραγμένη στράτα του βουνού και φτάνουν στην κορυφή, όπου δεσπόζει πετρόχτιστο το ξωκλήσι του Τιμίου Σταυρού.
Κανένας δεν ξέρει από πότε υπάρχει εκεί ο ναός. Ξέρουμε μόνο πως εδώ και αιώνες χτίζεται και ξαναχτίζεται. Διότι, δεν είναι κτίριο με τσιμέντο και δοκούς. Είναι από πέτρες αρμονικά τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη με τέχνη και κόπο, που συχνά, όμως, κεραυνοί και άλλα καιρικά φαινόμενα τις γκρεμίζουν. Και τότε ανεβαίνουν πάλι οι μάστορες και ξαναχτίζουν. Γιατί οι προσκυνητές, πρέπει να βρουν το ναό τους. Και μάλιστα δύο φορές το χρόνο. Στις 14 Σεπτεμβρίου αλλά και την Μεγάλη Παρασκευή.
Τρία μονοπάτια οδηγούν στην κορυφή του βουνού. Η μία, η κεντρική και πιο εύκολη από το Γαράζο. Ακόμα μία αρχίζει από την Αγιά και άλλη μία από τα Απλαδιανά.
Την Μεγάλη Παρασκευή οι προσκυνητές είναι αριθμητικά πιο λίγοι. Ανεβαίνουν για να ανάψουν ένα κεράκι, να θυμιάσουν, να προσευχηθούν και να κατεβούν.
Στην εορτή του Τιμίου Σταυρού, όμως, οι αναβάτες είναι πάρα πολλοί, μεγάλο μέρος των οποίων διανυκτερεύει μία ή και δύο ημέρες.
Οι περισσότεροι ξεκινούν τα μεσάνυκτα της 12ης προς 13η Σεπτεμβρίου. Η ανάβαση διαρκεί περίπου τρεις ώρες. Φτάνουν ενώ είναι ακόμα σκοτάδι ή μόλις ο ήλιος ανατέλλει. Ανάμεσα τους ο εφημέριος του Γαράζου, στην ενορία του οποίου ανήκει διοικητικά ο ναός. Αμέσως ξεκινούν δουλειά. Καθαρίζουν το εκκλησάκι, το ευπρεπίζουν και το προετοιμάζουν για τις Ιερές Τελετές. Άλλοι πάλι, φροντίζουν το χώρο της λαξευτής δεξαμενής, όπου το νερό της βροχής και του χιονιού, έχει διατηρηθεί και δροσερό, βρίσκεται εκεί για τις ανάγκες των προσκυνητών.
Όταν ολοκληρωθούν οι προετοιμασίες ακολουθεί Αγιασμός. Μετά το μυστήριο αυτό που τελείται νωρίς το πρωί, όλοι σπεύδουν για να προετοιμάσουν τους χώρους που θα τους φιλοξενήσουν έως το επόμενο πρωί. Στην ντοπιολαλιά τις λένε «καντούνες». Είναι κυκλικά πετρόχτιστα σημεία, στα οποία «κατασκηνώνουν» οι προσκυνητές. Σε μερικές υπάρχουν έως και «τραπεζαρίες», δηλαδή, πρόχειρα τραπέζια για να φάνε και να πιούνε, να κάνουν παρέα και να κουβεντιάσουν αφού θα μείνουν εκεί ολόκληρη την ημέρα της παραμονής της εορτής, θα συμμετάσχουν στον Εσπερινό και την Παράκληση και στις 4 το πρωί θα πάνε όλοι στην Θεία Λειτουργία και στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, αφού για αυτό το σκοπό ανέβηκαν μέχρι την κορυφή του βουνού.
Παράλληλα με εκείνους που ανεβαίνουν για να μείνουν ολόκληρο το 24ωρο, εκατοντάδες είναι εκείνοι, που ανεβαίνουν για να προσκυνήσουν και αμέσως μετά να κατέβουν. Ανάλογα με το αν η εορτή είναι καθημερινή ή Σαββατοκύριακο, ο αριθμός των ατόμων που τη νύχτα θα μείνουν στο βουνό αυξομειώνεται.
Έτσι γίνεται πάντα. Έτσι έγινε και φέτος.
Και έτσι θα συνεχίσει να γίνεται. Αφού η θρησκευτική παράδοση στην περιοχή, θέλει του Τιμίου Σταυρού να γεμίζει κόσμο ο Κουλούκωνας.
Υπάρχει δε και ένας θρύλος.
Λένε, πως τα μεσάνυχτα της 13ης προς 14η Σεπτεμβρίου, ένα αλλόκοτο φως συνδέει την κορυφή του Κουλούκωνα με την κορυφή του Ψηλορείτη. Τα δύο Ιερά του Τιμίου Σταυρού, συνδέονται μεταξύ τους και όσοι έχουν καθαρή ψυχή βλέπουν τον Τίμιο Σταυρό στον ουρανό…
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΑΦΝΟΜΗΛΗ
