Παρακολουθώ, όπως όλοι οι πολιτικοποιημένοι πολίτες, τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στην 82η ΔΕΘ στην προσπάθεια τους να δώσουν το στίγμα της πολιτικής τους, όπως αυτή «εξορθολογείται» (βιαίως) από την εφαρμογή των μνημονίων.
Τα όποια εν δυνάμει κυβερνητικά κόμματα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δηλώνουν ότι θα είναι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» προσπαθώντας να ενθαρρύνουν τους μέσα (τον κοσμάκη) χωρίς να απογοητεύουν τους έξω (δανειστές).
Έχω την εντύπωση ότι αυτό το πολιτικό παιγνίδι έχει χαθεί κυρίως για τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δια στόματος του Πρωθυπουργού αναγνωρίζει ότι δεν είναι πια «ο εαυτός» του. Τουτέστιν η αξιοπιστία του, όσον αφορά το ιδεολογικό του πρόγραμμα και τη δυνατότητα εφαρμογής του, έχει γίνει λάστιχο είτε για λόγους πολιτικού τακτικισμού είτε για λόγους ανωτέρας βίας (3ου/3ου+ μνημονίου)…είτε για λόγους εξουσιομανίας.
Σε αντίθεση η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη υπόσχεται ότι μπορεί να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο φιλελεύθερο κόμμα με κοινωνικό πρόσημο και ισχυρίζεται ότι θα αντιμετωπιστεί ανεκτικά από τη σημερινή και πιθανότατα αυριανή γερμανική διοίκηση της ΕΕ. Οι προσωπικές (οικογενειακές) σχέσεις με την πολιτική ηγεσία της Γερμανίας πιθανόν να δικαιολογούν την αισιοδοξία του, σε αντιστοιχία του «Ελλάς, Γαλλία, Συμμαχία» του Κωνσταντίνου Καραμανλή…με το αζημίωτο πάντα για τις προστάτιδες χώρες.
Την ίδια στιγμή ασθμαίνοντας τρέχει να προλάβει τις όποιες εξελίξεις μια ακόμη προσπάθεια συγκρότησης πολιτικού φορέα με αναφορά το Κέντρο, περιμένοντας την εκλογή του αρχηγού για να δώσει την κυρίαρχη κατεύθυνση (Κεντρο-αριστερά ή Κεντρο-δεξιά)…και όσοι πιστοί ακολουθήσουν!
Κατά τη γνώμη μου, εγχείρημα μεγάλου ρίσκου γιατί από τη βιασύνη να επαναπατρισθούν οι δυσαρεστημένοι του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα σύγχρονο ΠΑΣΟΚ, προσκαλούνται να ανέβουν σε σταματημένο λεωφορείο χωρίς οδηγό και πινακίδα προορισμού! Μόλις έλθει ο οδηγός και τοποθετήσει την πινακίδα προορισμού, τότε θα φανεί ποιοι εμπιστεύονται τον οδηγό και ποιοι μπήκαν στο σωστό λεωφορείο.
Το μεγάλο ζητούμενο σήμερα σε εθνικό επίπεδο (μικρή εικόνα) είναι η διαχείριση της πραγματικότητας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο (μεγάλη εικόνα) η προσπάθεια εκδημοκρατισμού της ΕΕ, η οποία διαθέτει το μοναδικό κοινοβούλιο στην ανθρώπινη ιστορία που δεν μπορεί να νομοθετήσει! και επιλήψιμη διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων σε επίπεδο οργάνων της.
Όσον αφορά τη διαχείριση της πραγματικότητας, εύχομαι κι ελπίζω τα εν δυνάμει κυβερνητικά σχήματα να ενστερνισθούν τη ρήση του Μπρούνο Κράισκι "Είμαι σοσιαλιστής στα κοινωνικά ζητήματα, φιλελεύθερος στα οικονομικά και αναρχικός στα θέματα Τέχνης" για να μείνει στοιχειωδώς η κοινωνία όρθια.
Όσον αφορά την προσπάθεια του εκδημοκρατισμού της ΕΕ, εύχομαι να συνταχθούν με τις όψιμες (politically correct) αντιδράσεις Γαλλίας και Ιταλίας και με τις ριζοσπαστικές απόψεις του φιλοευρωπαϊκού κινήματος DiEM25 γιατί το επιχειρούμενο «κεφαλοκλείδωμα» της δημοκρατίας από την οικονομική ισχύ των ολίγων, συνεπικουρουμένων από τη γραφειοκρατία της ΕΕ, δε μπορεί παρά να έχει ημερομηνία λήξης, επειδή «η δημοκρατία δεν είναι μια πολυτέλεια για τους εύπορους στην οποία οι φτωχοί δεν έχουν πρόσβαση.»**
* Μπρούνο Κράισκι, ο διανοούμενος με τις τεράστιες γνώσεις, ο άριστος ρήτορας, ο λάτρης του πολιτισμού και ο πρόμαχος της ελευθερίας της τέχνης, ο πολίτης του κόσμου, ο οποίος πίστευε ακράδαντα ότι με τα μέσα της πολιτικής μπορεί ο κόσμος να αλλάξει προς το καλύτερο.
**απόσπασμα από την ομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη στην εκδήλωση του DiEM25. (Βρυξέλλες 9 Σεπτ. 2017)
