ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΓΡΟΤΙΚΑ

Λιβέρης: Πρώτα στα θρανία οι αγρότες και μετά στα χωράφια

0

Να κάθονται τουλάχιστον για δύο χρόνια στα θρανία οι αγρότες, μέσα στις Γεωργικές Σχολές που λειτουργούν ανά την Ελλάδα, είναι η βασική πρόταση του γεωπόνου Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης Στέφανου Λιβέρη.

Κατάγεται από την Άρτα, είναι παντρεμένος στο Ηράκλειο και εργάζεται πάνω στο κομμάτι της εκπαίδευσης των αγροτών στον ΕΛΓΟ "Δήμητρα" στο Ηράκλειο.

Η εφημερίδα "Νέα Κρήτη" κατέγραψε απόψεις και στοιχεία από τον κ. Λιβέρη, τόσο για το θέμα της ανάγκης να κάθονται στα θρανία οι νέοι πριν ασχοληθούν με την παραγωγική διαδικασία, όσο και για το "χθες", το "σήμερα" και το "αύριο" της γεωργίας στην Ελλάδα!

«Ούτε να το ρωτάτε», απαντά ο γεωτεχνικός στο ερώτημα της εφημερίδας μας αν θεωρεί σωστό να γίνεται υποχρεωτικά από τις 18 Σεπτεμβρίου η συνταγογράφηση των φυτοφαρμάκων αποκλειστικά και μόνο για τους αγρότες εκείνους που έχουν λάβει την πιστοποίηση μέσα από τα σεμινάρια φυτοφαρμάκων.

«Είναι σωστό. Αυτά είναι δηλητήρια και δεν μπορείς να τα δίνεις έτσι. Δεν μπορείς να το δίνεις σε έναν οποιοδήποτε»... Βέβαια, διευκρινίζει ότι θα μπορούν οι αγρότες χωρίς συνταγογράφηση να προμηθεύονται το βάκιλο, το θειάφι ή τα χαλκούχα σκευάσματα, που έχουν από μηδαμινή έως χαμηλή τοξικότητα, και για το λόγο αυτό χρησιμοποιούνται και στη βιολογική γεωργία.

«Φαντάζομαι θα υπάρχουν κάποια σκευάσματα τα οποία δε νομίζω ότι θα χρειάζεται κάποια συνταγή. Εντάξει, ο χαλκός έχει κάποια τοξικότητα, αλλά, όταν είναι αραιωμένος, δεν ενέχει κανέναν κίνδυνο. Αλλά για τα φάρμακα εκείνα που θεωρούνται δυνατά θα πρέπει, φαντάζομαι, να δίνονται μόνο σε πιστοποιημένους παραγωγούς, ώστε να μη γίνονται ατυχήματα, και όλα αυτά να γίνονται με ασφάλεια».

Τι γίνεται όμως με όσους δεν πήγαν να πάρουν αυτήν την πιστοποίηση; Ο Στέφανος Λιβέρης εκτιμά ότι κάποια στιγμή θα ξαναγίνουν τέτοια σεμινάρια στον ΕΛΓΟ "Δήμητρα", ενώ από την άλλη είναι και αυτά που γίνονται κατά διαστήματα από τους ιδιώτες.

«Φαντάζομαι ότι κάποια στιγμή θα έχουμε και νέο κύκλο σεμιναρίων», όπως πιστεύει ο ίδιος.

«Πρώτα στα θρανία»

«Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση πρέπει να είναι αυτό: "Θες να είσαι αγρότης; Έχεις κάποια εκπαίδευση; Έχεις κάποιο πτυχίο; Αν έχεις, εντάξει. Δεν έχεις; Θα πας να βγάλεις δύο χρόνια μια Γεωργική Σχολή και μετά εγώ θα σε θεωρήσω σαν κράτος νέο αγρότη. Διαφορετικά πήγαινε στην ύπαιθρο και κάνε την πλάκα σου". Αυτό θα πρέπει να είναι το μήνυμα του κράτους προς κάθε υποψήφιο που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με την αγροτική οικονομία», λέει στη "Νέα Κρήτη" ο γεωπόνος Π.Ε. του ΕΛΓΟ "Δήμητρα" Στέφανος Λιβέρης.

Βέβαια, μέσα από το Πρόγραμμα των Νέων Αγροτών προβλέπονται κάποια σεμινάρια, τα οποία όμως δεν επαρκούν, αφού μιλάμε μόλις για 150 ώρες μαθημάτων και τίποτα περισσότερο.

«Θα πρέπει να ξεφύγουμε πλέον από το παραδοσιακό "εγώ το έμαθα από τον παππού μου...". Καλό είναι να μαθαίνουν από τον παππού τους την εμπειρική γεωργία. Αλλά καλό είναι να μάθουν και άλλα πράγματα και να προχωρήσει το μυαλό τους»...

«Δεν υπάρχει στρατηγική»

Η άλωση της ελληνικής γεωργίας...

Ωστόσο, πέρα και πάνω απ' όλα, αυτό που δεν υπάρχει στην Ελλάδα σήμερα, αλλά ούτε και υπήρξε εδώ και πολλές δεκαετίες, είναι η στρατηγική, σύμφωνα με τον Στέφανο Λιβέρη.

Και ανατρέχοντας στο παρελθόν της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, ο κ. Λιβέρης λέει στην εφημερίδα μας: «Αυτός εδώ ο τόπος, όταν βγήκε από τον πόλεμο, την Κατοχή και τον εμφύλιο, ουσιαστικά ήταν μια χώρα και μια ύπαιθρος κατεστραμμένη. Εκείνη την περίοδο, πέρα από την πολιτική καταπίεση και ό,τι άλλο συνέβαινε, υπήρχε ένα καλό, το οποίο αξίζει να δούμε σήμερα. Είχε ένα υπουργείο Γεωργίας το οποίο πραγματικά λειτουργούσε», τονίζει χαρακτηριστικά ο γεωπόνος και προσθέτει: «Δηλαδή, χάραζε τη στρατηγική. Και αυτή τη στρατηγική κατάφερνε και την εφάρμοζε. Διότι, πέρα από την κατάρτιση των αγροτών, χρειάζεται και η στρατηγική. Δηλαδή, "πού θέλεις να το πας". Διότι στο κομμάτι Γεωργία χρησιμοποιούμε φυσικούς πόρους.

Χρησιμοποιούμε νερό και έδαφος. Επομένως αυτό το κομμάτι δεν μπορεί να είναι εντελώς ιδιωτικό. Επειδή είναι οι φυσικοί πόροι της χώρας, θα πρέπει να εξυπηρετούν και τους σκοπούς της χώρας. Επομένως, το υπουργείο Γεωργίας κανονικά θα έπρεπε να έχει κάποια στρατηγική».

Σύμφωνα με τον κ. Λιβέρη, μια τέτοια στρατηγική υπήρχε μέχρι το 1981 που εντάχθηκε η χώρα μας στην ΕΟΚ. «Δηλαδή, το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος αποφάσιζε να πετύχει επάρκεια σε σιτάρι και ζάχαρη ήταν ένα τεράστιο κατόρθωμα, το οποίο όμως το κατάφερε πώς; Μια καλά διαρθρωμένη υπηρεσία, της οποίας η αιχμή του δόρατος ήταν η Υπηρεσία Γεωργικών Εφαρμογών. Κάθε 5-10 χωριά υπήρχε ο γεωπόνος που τα επισκεπτόταν, που συζητούσε με τους αγρότες, που τους έλεγε πώς να διαχειρίζονται τα οικονομικά τους, που τους έλεγε τι καλλιέργειες να βάλουν. Τους συμβούλευε πάνω στις καινούργιες καλλιέργειες κ.λπ. Και αυτός ήταν ένας τεράστιος μοχλός ανάπτυξης. Από εκείνη την περίοδο η Ελλάδα κατάφερε να έχει επάρκεια σε τρόφιμα, που ήταν ένας άθλος για μια μικρή χώρα εκείνη την περίοδο».

Ο Στέφανος Λιβέρης λέει στο σημείο αυτό ότι αυτός ο μηχανισμός μπόρεσε να κάνει την κάθε μικροϊδιοκτησία στην Ελλάδα να παράγει προϊόντα.

«Άμα δεις τότε, παρήγαμε τεράστια γκάμα προϊόντων, που έφερναν και χρήματα στη χώρα. Και τότε υπήρχε ένα ετήσιο βιβλιαράκι που έβγαζε το υπουργείο Γεωργίας και είχε μέσα όλα τα στοιχεία της πανελλαδικής παραγωγής. Μιλάμε τότε για εκατομμύρια δολάρια από την παραγωγή των προϊόντων. Και αυτή η παραγωγή από το 1981, που μπήκαμε στην ΕΟΚ και ξεκίνησαν και οι επιδοτήσεις, άρχισε να μειώνεται. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Ουσιαστικά, δηλαδή, με την ΕΟΚ», καταλήγει ο Στέφανος Λιβέρης, «αλώθηκε η ελληνική γεωργία μέσω των χρημάτων. Και το υπουργείο κατέληξε "τροχονόμος κονδυλίων", κάτι δυστυχώς που δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα»...

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ