Βυθισμένη στο αλκοόλ για αρκετά χρόνια, αποφάσισε να μοιραστεί μέσα από ένα βιβλίο τα όσα έζησε τα χρόνια του εθισμού.
Μέσα στις 143 σελίδες του βιβλίο της «Η νύχτα της Πηνελόπης - Το ημερολόγιο ενός αλκοολικού» η 57χρονη θεατρική ηθοποιός ερμηνεύει τον πιο σκληρό μονόλογο της ζωής της.
«Υπήρξε μια αρκετά μεγάλη περίοδος που, για να κάνω οτιδήποτε, έπρεπε πρώτα να πιω κάτι ώστε να πάρω τη δύναμη να διεκδικήσω μια δουλειά. Ήταν αδύνατον να φτάσω εκεί, αν πρώτα δεν έπαιρνα τη δύναμη που νόμιζα ότι μου δινόταν από το πιόμα» αναφέρει μέσα στις σελίδες του βιβλίου της και συνεχίζει: «Θα σου πω τώρα για εκείνη την ημέρα που άκουγα γέλια, αλλά αισθανόμουν ποδαράκια πάνω μου κι ένα τρυφερό χάδι στην πλάτη μου. “Μαμά, γιατί είσαι στο πάτωμα;” Βρήκα μια δικαιολογία: “Σκόνταψα κι έπεσα”. Όχι πως προφανώς στον διάδρομο θα λιποθύμησα και με βρήκε το ξημέρωμα εκεί! Σηκώθηκα και έφτασα στον καθρέφτη του μπάνιου. Με κοίταξα και ήταν η πρώτη μου φορά που με έφτυσα...» γράφει η Πηνελόπη Σταυροπούλου για τη φορά που τα δύο παιδιά της έγιναν μάρτυρες του Γολγοθά που ανέβαινε.
«Ξεκινούσα το πρωί με άσπρα ποτά, πάντα ούζο. Αυτό το “ένα” έφτανε το ενάμισι μπουκάλι, μετά έπιανα το κρασί κι έπινα τρία μπουκάλια μέσα στην ίδια ημέρα, και, τέλος, το βράδυ έκλεινα στο ενάμισι μπουκάλι βότκα» αποκαλύπτει και συνεχίζει: «Προσπαθούσα να ακινητοποιήσω το ένα χέρι ανάμεσα στα πόδια μου, έβαζα στο στόμα το τσιγάρο και προσπαθούσα με αυτό που κρατάει τον αναπτήρα να το βάλω ακίνητο ανάμεσα στα πόδια μου για να μπλοκάρει το τρέμουλο, ώστε να μπορέσω να ανάψω». Ένα βράδυ, μεθυσμένη, προτίμησε να μην οδηγήσει και πήρε ταξί για το σπίτι της. «Η άρθρωσή μου είχε παντελώς αλλοιωθεί, δεν θυμάμαι ποτέ τόσο απεγνωσμένα να ψάχνω να βρω τα σύμφωνα και τα φωνήεντα, και να είναι αδύνατον να τα ξεστομίσω. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε ούτε τη διεύθυνσή μου να καταλάβει. Φτάσαμε, λοιπόν. Βγάζω το κλειδί - αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να ανοίξεις την πόρτα σου όταν είσαι μεθυσμένος! Την άλλη ημέρα πήγα να φέρω το αμάξι από το κέντρο, αδύνατον να θυμηθώ πού το είχα αφήσει. Τρεις ώρες το έψαχνα».
Τέλος, αναφέρθηκε και στην Ελένη Ράντου και το τι συνέβη όταν ακόμα ήτα στη σχολή υποκριτικής όταν για τρεις ημέρες δεν πάτησε το πόδι της στα μαθήματα και η Ράντου μαζί με συμμαθητές τους την αναζήτησαν. «“Ανοιξε!” φώναζαν πριν φτάσουν. Άνοιξα σέρνοντας το παρεό που φορούσα. Με κοίταξε ερευνητικά στα μάτια η Ελένη (Ράντου) για να “διαβάσει” τι έγινε. Είχε πάντα ωριμότητα μέσα της και μια διερεύνηση για τους άλλους εξαιρετική. Πολύ έξυπνη γυναίκα, η γνώση και η εικόνα της την ενδιέφεραν πολύ, τον εαυτό της τον αληθινό κάπου έχασε...»
