http://www.thrapsaniotis.gr
Οι καιροί είναι δύσκολοι. Το νιώθουμε, το ζούμε στην καθημερινότητα μας. Από παντού δεχόμαστε πιέσεις, κυρίως οικονομικές… Και οι αιτίες είναι πολλές. Οκτώ συνεχόμενα χρόνια στα Μνημόνια και σε εποχές λιτότητας, δεν είναι καθόλου λίγα. Και έχουν αφήσει τα σημάδια τους, παντού.
Στην κοινωνία, όπου η μικρομεσαία και μεσαία τάξη έχουν εξαφανιστεί, κυριολεκτικά. Οι τράπεζες, αφού πέρασαν μια περίοδο γαλαντομίας (σκόπιμης για πολλούς…) έχουν κλείσει τους κρουνούς χρηματοδότησης της αγοράς που αργοπεθαίνει.
Τώρα το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι η δική τους ανακεφαλαίωση. Στο πλαίσιο αυτό, άλλες πολύ έντονα και άλλες όχι και τόσο, επιδιώκουν να εισπράξουν ότι μπορούν από τα «κόκκινα» δάνεια των πελατών τους, όποια ποσά κι αν είναι αυτά.
Και οι άνθρωποι; Γι’ αυτούς το ενδιαφέρον από την κυβέρνηση είναι μάλλον επιδερμικό και για τα μάτια του κόσμου. Με τα επιδόματα δεν ζει ο άνθρωπος σε επίπεδο αξιοπρέπειας. Άσε που κι αυτά οι δανειστές «φίλοι» μας, Ευρωπαίοι, ζητούν να τα καταργήσουν…
Κι από την άλλη, έχουμε ένα αδηφάγο κράτος που υπερφορολογεί τον πολίτη, ζητώντας συνεχώς να… προπληρώνει τις υποχρεώσεις του, την ώρα που από παντού μειώνονται ή είναι ανύπαρκτες οι αμοιβές στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα.
Το τρελό είναι ότι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που ποδοπατούνται από ένα ασύδοτο κράτος, δεν παρέχεται με επάρκεια καμιά υπηρεσία (νοσοκομεία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παιδεία, δρόμους, δημόσιες υπηρεσίες (για να αναφέρουμε μερικά…) κατηγορούνται μάλιστα μέσα από τα φιλικά τους ΜΜΕ ότι τάχα μου, όλοι είναι καπάτσοι που προσπαθούν να κλέψουν το ελληνικό δημόσιο, κρίνοντας προφανώς εξ ιδίων.
Έλεος!... Η προπαγάνδα έχει και τα όρια της. Δεν είναι δυνατόν από τη μια το σύστημα να είναι τόσο άδικο και από την άλλη να γίνεται τιμητής της δήθεν εντιμότητας. Σας έχουμε γνωρίσει από την καλή και από την ανάποδη.
Και δεν σας εμπιστευόμαστε πια, στο ελάχιστο. Ότι πείτε είναι λόγος κενός και άνευ περιεχομένου. Και ξέρουμε ότι το κάνετε αυτό για να χαϊδέψετε αυτιά. Αλλά σας δηλώνουμε ότι τα δικά μας, δεν είναι διαθέσιμα. Και πολλών άλλων ανθρώπων, ανάμεσα μας.
Ο Σεπτέμβρης που μας αφήνει ήταν ένας δύσκολος μήνας. Η δόση του ΕΝΦΙΑ, η δόση της Εφορίας, η δόση από τη ρύθμιση των χρεών της Εφορίας… Δόσεις παντού. Θυμίζει άλλες εποχές των ελληνικών ασπρόμαυρων ταινιών, τότε που ήταν πάρα πολύ της μόδας οι δόσεις.
Όμως κάπως πρέπει και να επιβιώσουμε. Το ψάχνουμε, το παλεύουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και επιθυμούμε να αλλάξουμε αυτό το κλίμα σε βάρος μας. Και αυτούς τους προβληματισμούς μας καταθέτουμε εδώ. Προκειμένου να τους μοιραστούμε και να ενθαρρυνθούμε.
Επειδή δεν ελπίζουμε τίποτα πια από αυτό το σύστημα πραγμάτων που καταρρέει εκκωφαντικά. Η ελπίδα μας, η πίστη και η εμπιστοσύνη μας είναι αλλού. Κάπου πολύ πιο σταθερά και πιο σίγουρα. Μακριά και πέρα από τη σιγουριά των ανθρώπων, όσο έντιμοι κι αν παρουσιάζονται ή αν είναι…
Αυτός ο πονηρός κόσμος έχει καταδικαστεί εδώ και πολύ καιρό, και η εκτέλεσή του είναι τώρα πολύ κοντά. Η Αγία Γραφή, ένα βιβλίο αληθειών, λέει: «Ο κόσμος παρέρχεται». Το τέλος του κόσμου είναι βέβαιο.
Στην περίπτωση αυτού του κόσμου, η ποινή έχει καθοριστεί από τον απόλυτα δίκαιο Κυρίαρχο του σύμπαντος. Και δεν θα υπάρξει καμιά αναβολή στην εκτέλεση ούτε θα αιωρούνται αμφιβολίες για το αν η ποινή ήταν δίκαιη. Μόλις εκτελεστεί αυτή η ποινή, όλα τα νοήμονα πλάσματα στο σύμπαν θα συμφωνήσουν εγκάρδια ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη. Η ανακούφιση θα είναι τεράστια! Φανταστείτε μια τέτοια ώρα, τι όμορφα πραγματικά που θα είναι…
