Γινόμαστε μάρτυρες μιας πραγματικά "αποπνικτικής ατμόσφαιρας" σε επίπεδο έκνομων και παραβατικών φαινομένων, που δυστυχώς στιγματίζουν και" βάζουν στο κάδρο" το Ρέθυμνο και τους ανθρώπους του.
Σίγουρα, το ζητούμενο και αυτό που πρέπει να απασχολεί όλους εμάς, δεν πρέπει να είναι η έξωθεν καλή μαρτυρία και η φήμη του τόπου μας, μήπως και τσαλακώσουμε το τουριστικό μας προϊόν, τον κρητικό μας λανθάνοντα εγωισμό, ή "τι θα πει ο υπόλοιπος κόσμος, αλλά η πάταξη, σε όλα της τα επίπεδα, κάθε είδους ρατσιστικής βίας, που οδηγεί σε εσωστρέφεια και αποκλεισμό.
Σκοπός μας ή μάλλον υποχρέωση μας, δεν είναι να κρύβουμε τις όποιες παραβατικές συμπεριφορές "κάτω από το χαλί" άλλα να τις αντιμετωπίζουμε εν τη γενέσει τους!
Θύματα, άτομα και συμπεριφορές, που εναντιώνονται στην προσωπικότητα και στη φιλοσοφία των θυτών. Ενέργειες, που εκ των πραγμάτων καταστρατηγούν κάθε έννοια κοινωνικής ελευθερίας και έκφρασης.
Αναντίρρητα τα φαινόμενα αυτά, όσο δύσκολα διαχειρίσιμα κι αν είναι, δεν εκπροσωπούν εν γένει τον τόπο μας.
Η σιωπή, είναι κοινωνικά και ηθικά καταδικαστέα όταν υποκρύπτει και καλύπτει έκνομες και παραβατικές συμπεριφορές.
Συμπεριφορές που στρέφονται άμεσα αντίθετα προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, εν προκειμένω, του Ρεθύμνου.
Παρεκτροπές και συμπεριφορές που εκπορεύονται από ολοκληρωτικές αντιλήψεις, είναι ξένες προς τον γνήσιο και ανόθευτο κρητικό πολιτισμό.
Η ευθύνη πρέπει να αποδοθεί εν συνόλω και επί μέρους, χωρίς υποκρισία και...ευχολόγια! Σε όσους με την σιωπή τους, την ανοχή τους, την ρητορεία μίσους, την απόκτηση εύκολου πλουτισμού, προσπαθούν να ανακτήσουν και να αποκτήσουν φήμη, κακώς εννοούμενη παλικαριά, μα προπάντων κοινωνική καταξίωση.
Να θέσουμε τέτοιες πρακτικές στο περιθώριο, και να επαναπροσδιορίσουμε αρχές και αξίες. Μακριά από τυπικές και λαϊκίστικες καταγγελτικές ανακοινώσεις ότι "πέσαμε από τα σύννεφα"!
Και μετά στο ίδιο έργο, θεατές.
Αν συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στο "μάτι του κυκλώνα", αυτομάτως, χάνουμε κάθε συγκριτικό πλεονέκτημα. Πλεονεκτήματα, που καθιστούν το Ρέθυμνο "ζωντανό κύτταρο" και..."κυψέλη" πολιτισμού, αγωνιστικότητας και αξιοπρέπειας.
Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες που έχουμε απέναντι στα κατά καιρούς και περιόδους θύματα, αλλά και μπροστά στον τόπο και στους ανθρώπους του.
Να αποτρέψουμε πάση θυσία, τη φιλοσοφία της λεγόμενης "συνήθειας της παραβατικότητας”.
Κοινός Τόπος, Κοινός Στόχος.
